“Alexis is doing what he promises”. Αυτή είναι μια δήλωση υψηλόβαθμου στελέχους του Λευκού Οίκου σε φίλους ομογενείς – υποστηρικτές του Προέδρου Τράμπ.
Χρόνια είχαν οι ΗΠΑ να δουν Έλληνα Πρωθυπουργό τόσο συνεπή στις προσταγές των καιρών. Πολιτικοί όπως ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Αντώνης Σαμαράς αλλά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχουν την ίδια απήχηση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Αντίθετα ένας πρώην Κνίτης, αριστερός και στην πράξη απόλυτα νεοφιλεύθερος πολιτικός έκανε τη βρώμικη δουλειά που κανένας άλλος δεν κατάφερε, χωρίς σχεδόν καμία αντίσταση.
Βοηθός, αναγκαίο κακό σ’ αυτή την πενταετή διακυβέρνηση από τον Αλέξη Τσίπρα και το Γιάννη Δραγασάκη, που στις δύσκολες στιγμές πήρε ακέραια την πολιτική ευθύνη στα χέρια του, ήταν ο Πάνος Καμμένος.
Για τις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους εταίρους μας ο Πάνος Καμμένος είναι περισσότερο μια γραφική φιγούρα παρά ένας πολιτικός παράγοντας που θα ασχοληθούν σοβαρά μαζί του. Η μαγκιά του Αλέξη Τσίπρα είναι το πως χρησιμοποίησε τους ΑΝΕΛ για να κάνει τη δουλειά του και να έχει πολιτική σταθερότητα ο τόπος.
Η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (οι ΑΝΕΛ απλά υπάρχουν) υπήρξε ο ορισμός του πολιτικού ρεαλισμού και θα παραμείνει ως μνημείο της πλέον ερασιτεχνικής κυβέρνησης με τα πιο επαγγελματικά αποτελέσματα. Ένα συνοθύλευμα παλιών αριστερών, ιδεοληπτικών και άσχετων σε συνδυασμό με στελέχη του παλιού ΠΑΣΟΚ έκανε τους συμμάχους, εταίρους και δανειστές μας πολύ ευτυχισμένους.
Η προσωπικότητα που έκανε τη διαφορά, ο σκαιός πρωθυπουργός Γιάννης Δραγασάκης, είναι εκείνος στον οποίο χρωστάει ο τόπος ότι καλό έγινε τα τελευταία χρόνια. Ο ίδιος ο Κωνστανίνος Μητσοτάκης τον είχε αναγνωρίσει από τα χρόνια της οικουμενικής κυβέρνησης. Ο Αλέξης Τσίπρας χωρίς το Γιάννη Δραγασάκη θα ήταν από καιρό εκτός πολιτικής σκηνής.
Το πολιτικό μας σύστημα πνέει τα λοίσθια εδώ και καιρό, αλλά δε λέει να πεθάνει. Τι το κρατάει; Ο Ελληνικός λαός, αυτός ο ίδιος λαός που βρίζει από το πρωί μέχρι το βράδυ τους πολιτικούς τους οποίους ο ίδιος ψηφίζει και από τους οποίους περιμένει τα επιδόματα και τους διορισμούς. Οι γραφικοί πολιτικοί, οι μεγαλοστομίες και οι μαϊμού αντιπαραθέσεις παραπέμπουν σε εποχές Μαυρογυαλούρου και σε τακτικισμούς τύπου “Αλέξη Τσίπρα” που κάνουν τα πάντα να φαίνονται τέλεια αλλά όταν περάσεις τη βιτρίνα το μαγαζί είναι άδειο από εμπόρευμα.
Η διαπραγμάτευση της συμφωνίας για το Σκοπιανό από το Νίκο Κοτζιά του οποίου οι γνώσεις και η εμπειρία είναι σημαντικές (όσο επίσης και ο ρεαλισμός του) αλλά του οποίου ο αγαπημένος φίλος είναι ο καθρέφτης του, ήταν απολύτως αποτυχημένη. Δεν το λέμε εμείς αλλά τα ίδια τα γεγονότα, δηλαδή οι αντιδράσεις εντός κι εκτός Ελλάδος με αφορμή τα όσα πρέπει να γίνουν από τις δύο πλευρές. Απέναντι σε έναν Ζάεφ που καρκινοβατούσε πολιτικά αντιπαραθέσαμε μια υποχωρητική στρατηγική διαπραγμάτευσης μόνο και μόνο για να γίνει κάτι άμεσα. Υπάρχει κάτι εδώ που δε γνωρίζουμε; Μάλλον ναι.
Οι διεθνείς εξελίξεις στη γειτονιά μας οι οποίες περνάνε τόσο μέσα από την Τουρκία όσο και μέσα από τα Σκόπια και τη Συρία επιβάλλουν καλοσχεδιασμένες στρατηγικές, ευέλικτες και έξυπνες τακτικές και κυρίως σαφείς και ακριβείς ενέργειες. Κι αυτά δεν αφορούν μόνο την εξωτερική πολιτική αλλά και την εσωτερική πολιτική. Οι τομείς της Ασφάλειας και της Άμυνας, άρρηκτα συνδεδεμένες με αυτόν της οικονομίας, οφείλουν να επανασχεδιαστούν ΑΜΕΣΑ. Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Οι δημόσιες επενδύσεις, η αλλαγή του νομικού πλαισίου λειτουργίας των τομέων αυτών σε όλα τα επίπεδα, η αναδιοργάνωση των υπηρεσιών με σαφείς στόχους και στενά χρονογιαγράμματα είναι ΑΝΑΓΚΑΙΑ όσο ποτέ.
Τα σενάρια περί θερμών επεισοδίων, συρράξεων, κλπ., καθώς και οι ανοικονόμητοι λεονταρισμοί είναι ότι πρέπει για εσωτερική κατανάλωση αλλά ούτε πολιτικές παράγουν, ούτε στρατηγικούς και επικοινωνιακούς στόχους εξυπηρετούν. Στην περιοχή υπάρχει αφεντικό κι έχει όνομα, λέγεται ΗΠΑ. Το αφεντικό δε δέχεται υποδείξεις σχετικά με το πως και με ποιόν θα κάνει παιχνίδι. Κάθε φορά εκτιμά τις καταστάσεις και πράττει αναλόγως.
Το χρεωκοπημένο και βαριά άρρωστο πολιτικό μας σύστημα ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ν’ αλλάξει πορεία στον τόπο, ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ να διαφοροποιηθεί από τους οργανισμούς που η χώρα μας είναι μέλος και ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ να πεί όχι στ’ αφεντικά. Το μόνο που δύναται και οφείλει να πράξει για να κάνει καλό στον τόπο είναι ένα: Ν’ αυτοκτονήσει.
Ακόμα κι αν αύριο το πρωί έχουμε κυβέρνηση ΝΔ τι πραγματικά θ’ αλλάξει; Με ποιά νέα στελέχη θα κυβερνήσει; Σε ποιές σημαντικές προσωπικότητες θα στηριχθεί;
Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα όπως επίσης είναι και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας. Οι λύσεις υπάρχουν, αρκεί να ξυπνήσουμε από το λήθαργο της αναμονής των σωτήρων. Κάποιοι πρόγονοί μας, κοντά 200 χρόνια πριν το έκαναν και έφτιαξαν από το πουθενά ένα μικρό κράτος κάνοντας επανάσταση ενάντια σε μια αυτοκρατορία. Κι εμείς μπορούμε, αρκεί να έχουμε στο μυαλό μας τη φράση του Γέρου του Μοριά, “τι Μπραήμης, τι Ζαΐμης”.
