Καταφέραμε και πάλι σαν χώρα να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε και να συνεχίζουμε στον ίδιο διχαστικό δρόμο
Ήταν αναμενόμενο και το είχαμε αναφέρει καιρό πριν ότι η Συμφωνία των Πρεσπών θα φέρει μεγάλες πολιτικές αναταράξεις και ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό και των δύο χωρών και τελικά έτσι γίνεται.
Η αρχή φυσικά έγινε στα Σκόπια που ανέλαβαν πρώτοι την υλοποίηση της Συμφωνίας και ήδη το άλλοτε κραταιό VMRO βρίσκεται στη γωνία και τείνει προς μεγάλη συρρίκνωση αδύναμο πλέον έστω και να αντιδράσει καθώς βρίσκεται φορτωμένο με πολλές αμαρτίες.
Όταν πέρασε η Συμφωνία στην πλευρά της Αθήνας ξεκίνησαν και εδώ τα «όργανα» και μέσα σε μια εβδομάδα ένας κυβερνητικός συνασπισμός τεσσάρων ετών διαλύθηκε και οι φίλοι έγιναν εχθροί.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίζεται με διαφορετικό πολιτικό προφίλ από αυτό που είχε τα τελευταία χρόνια και με αναδιπλωμένες θέσεις, είναι μάλλον άγνωστο που θα το οδηγήσει τελικά.
Και τα τέσσερα μικρά κόμματα (ΠΟΤΑΜΙ, ΚΙΝΑΛ, ΕΝ.ΚΕΝ., ΑΝΕΛ) λόγω μετατοπίσεων βουλευτών ελέω Συμφωνίας βρίσκονται σε πορεία διάλυσης. Ταυτόχρονα η χθεσινή εικόνα στο Σύνταγμα με όσα ακραία συνέβησαν ότι και να πιστεύει κανείς για τη Συμφωνία μόνο καλό δεν έκανε στον κόσμο που με αγνές και ειρηνικές προθέσεις θέλει να αντιδράσει.
Το θέμα με τα Σκόπια δεν είναι σημερινό κρατάει τουλάχιστον έναν αιώνα και κάποια στιγμή έπρεπε να λυθεί γιατί αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εθνικά θέματα με ευρύτερες όμως γεωπολιτικές προεκτάσεις. Με βαρύτατες ευθύνες να έχουν οι πολιτικές δυνάμεις που τόσα χρόνια αρνήθηκαν να το λύσουν πιστεύοντας ότι δε θα το βρουν μπροστά τους, κάτι που βόλεψε και τους ίδιους τους πολίτες.
Η κυβέρνηση δρομολόγησε την επίλυση του προβλήματος, με μια Συμφωνία με πολλά γκρίζα σημεία, ώστε να εξυπηρετηθούν και συγκεκριμένα γεωστρατηγικά συμφέροντα. Κάτι τέτοιο υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να δημιουργήσει ζητήματα στο μέλλον. Είναι το ίδιο λάθος όμως, όσοι πιστεύουν, ότι το θέμα θα μπορούσε να σέρνεται για ακόμα τόσα χρόνια με τον ίδιο τρόπο απλά για να αυτοϊκανοποιούνται ορισμένοι.
Για μια ακόμα φορά διχαζόμαστε. Χωρίς κανείς να προσφέρει μια πραγματική ενημέρωση για το συγκεκριμένο ζήτημα. Ακόμα χειρότερα με πολλούς να μη θέλουν καν ενημέρωση έχοντας τις δικές τους απόψεις που δεν τις συζητούν καν. Δυστυχώς έτσι δε θα πάμε πολύ μακριά.
Σε αυτή τη χώρα που μετά από 10 χρόνια δεξιών και αριστερών μνημονίων, σκληρής λιτότητας και φτώχιας είναι σαν να μη θέλουμε να κάνουμε τίποτα περισσότερο από το να αυτοεπιβεβαιώνει ο καθένας τη μοναδικότητα της άποψής του έναντι όλων.
Πραγματικά πολλοί αναρωτιούνται γιατί η νέα γενιά αυτής της χώρας εν έτη 2019 θα θέλει να παραμείνει σε μια χώρα που το μόνο που κάνουν καλά οι κάτοικοί της είναι να τρώγονται όλοι μεταξύ τους αντί να δουν πώς θα προοδεύσουν.
