Η αυλαία της πολυσυζητημένης Διάσκεψης του Βερολίνου για τη Λιβύη έπεσε τελικά την περασμένη Κυριακή μετά από πολύ φασαρία κυρίως ως προς τις «συμμετοχές».
Το αποτέλεσμα το ακούσαμε αλλά μάλλον κανείς δεν κατάλαβε τι ακριβώς αποφασίστηκε στην πράξη και όχι στις δηλώσεις των ηγετών.
Και το σημαντικότερο αυτό που αντιληφθήκαμε σε λιγότερο από ένα 24ωρο είναι ότι στο Βερολίνο μπορεί να «συμφώνησαν» κατάπαυση πυρός και εκεχειρία, αλλά στη Λιβύη ισχύουν άλλα δεδομένα και όπως φαίνεται δεν έφερε καμία λύση στην εμφύλια διαμάχη.
Αυτό καθώς σε γειτονιές της πρωτεύουσας της Τρίπολης είχαμε επιθέσεις από άντρες της πολιτοφυλακής και από τις δύο πλευρές. Την ίδια στιγμή ο Χάφταρ ανακοίνωνε ότι ρίχνει στη μάχη της Τρίπολη ακόμα 9000 εκπαιδευμένους στρατιώτες, ενώ ο Σάρατζ δήλωσε ότι δεν πρόκειται να κάτσει ποτέ στο ίδιο τραπέζι με τον Στρατάρχη και ζητά διεθνή παρέμβαση για τα πετρέλαια.
Όπως γίνεται αντιληπτό η εκεχειρία είναι μάλλον στα λόγια των μεγάλων δυνάμεων και δύσκολα θα επιτευχθεί, καθώς η Λιβύη είναι μια εντελώς διαφορετική και πιο σύνθετη περίπτωση από αυτή της Συρίας.
Ο Δρ. Δημήτρης Σταθακόπουλος Τουρκολόγος και Νομικός ξεδιαλύνει και εξηγεί με απλά λόγια σε ανάρτησή του στο fb ποια είναι η κανονική διαδικασία της διαμεσολάβησης/ mediation, τι σημαίνει αυτή για τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές και τελικά γιατί η «Συμφωνία» της Κυριακής δεν δεσμεύει ουσιαστικά ούτε τον Σάρατζ ούτε τον Χάφταρ.
«Ακούω τα σχόλια στα ΜΜΕ για τη διάσκεψη του Βερολίνου, πως οι 2 αντίδικες πλευρές (Σαράζ – Χαφτάρ) δεν συναντήθηκαν μεταξύ τους, όντας σε διαφορετικά δωμάτια, αλλά απλά συνομίλησαν αντ’ αυτών οι “μεγάλες ” δυνάμεις.
Το παραπάνω που φαίνεται παράδοξο στους σχολιαστές, είναι η κανονική διαδικασία της διαμεσολάβησης/ mediation.
Ειδικότερα: Στη διαμεσολάβηση επίλυσης διαφορών, ο διαμεσολαβητής/ mediator (εν προκειμένω η Γερμανία και λοιποί) δεν φέρνουν σε επαφή τους αντιδίκους (εν προκειμένω Σαράζ- Χαφτάρ) αλλά τους έχουν σε ξεχωριστούς χώρους, όπου τους μεταφέρουν τις προτάσεις και τις αντι-προτάσεις. Μετά από σειρά διαβουλεύσεων τέτοιας μορφής, είναι πιθανόν οι αντίδικοι να συμφωνήσουν στην υπογραφή συμφωνίας επίλυσης της διαφοράς τους. Τότε και μόνον τότε , ο διαμεσολαβητής/mediator φέρνει τους αντιδίκους σε επαφή για να συνυπογράψουν, με την εκ τρίτου μαρτυρική υπογραφή του διαμεσολαβητή/ mediator.
Δυστυχώς υπάρχει μεγάλη άγνοια ιστορίας, κοινωνιολογίας, ψυχολογίας, νομικών διαδικασιών καθώς και του στρατηγικού βάθους της διπλωματίας με αποτέλεσμα λάθος εκτιμήσεις και πληροφόρηση της κοινής γνώμης.
Το κείμενο που υπέγραψαν χθες οι διαμεσολαβητές/mediators ΔΕΝ είναι συμφωνία ή σχέδιο συμφωνίας ή προσύμφωνο. Είναι απλά τα πρακτικά/minutes της συνάντησης τους και τι ειπώθηκε, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο».
