Η πρόσφατη επίσκεψη φίλου αξιωματικού από το εξωτερικό στην ιστοσελίδα του ΥΠΕΘΑ και τα σχόλια που εκείνος έκανε επ’ αυτής έγιναν αφορμή για τούτο το άρθρο. Είναι αλήθεια πως αν κανείς επισκεφτεί την επίσημη σελίδα του ΥΠΕΘΑ (www.mod.mil.gr) θα βρεί από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο link άπειρες πληροφορίες από τη ζωή και το έργο του υπουργού.
Λίγες σχετικά πληροφορίες είναι άμεσα εμφανίσιμες για τη δομή του υπουργείου, για τη λειτουργία του, για το κοινωνικό έργο των Ενόπλων Δυνάμεων, για τις δυνατότητες τους, για την ιστορία τους και εν γένει για το τι κάνουν. Πληροφορίες όμως για το που έχει πάει τα τελευταία δύο χρόνια ο υπουργό, τι έχει κάνει και με ποιούς έχει μιλήσει, υπάρχουν σε βαθμό που τελικά δεν ξέρει κάποιος αν η σελίδα είναι του υπουργείου ή του υπουργού.
Αν επισκεφτεί κάποιος επίσημες ιστοσελίδες άλλων υπουργείων Άμυνας, όπως για παράδειγμα αυτή της Κύπρου, ελάχιστες πληροφορίες θα βρεί για τον υπουργό, που θεωρούμε πως πολύ λίγοι γνωρίζουν τ’ όνομα του στην Ελλάδα. Αντίθετα θα βρεί απεριόριστες πληροφορίες για το έργο, της δομή αλλά και τη δράση του υπουργείου Άμυνας της Κύπρου που δεν περιορίζεται στον υπουργό του.
Δεν ξέρουμε ποιος έχει την ευθύνη για την ιστοσελίδα, αλλά λίγη παραπάνω μετριοπάθεια σχετικά με το ασύγκριτο έργο του υπουργού μας, θα ήταν νομίζουμε μια πιο επωφελής προσέγγιση για ένα σημαντικό θεσμικό φορέα του τόπου. Επίσης δεν ξέρουμε αν είναι απαίτηση του υπουργού αυτή η δομή της ιστοσελίδας ή πρωτοβουλία κάποιου άλλου, στα πλαίσια του γνωστού πλέον γλειψίματος που έχει βαθιές ρίζες στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Πάντως, όπως και να έχει το πράγμα, οι εκτός Ελλάδος, όταν βλέπουν τέτοιου είδους θεσμική πληροφόρηση, μάλλον λοιδορούν κι όχι εντυπωσιάζονται. Δεν είναι έξυπνο να συνδέεται άμεσα ο οποιοσδήποτε υπουργός με το υπουργείο του καθότι και προσωρινός είναι αλλά και αυτός υπηρετεί το υπουργείο κι όχι το υπουργείο εκείνον. Εκεί ακριβώς είναι και το μεγάλο μπλέξιμο το οποίο δε συμβαίνει μόνο με τον Πάνο Καμμένο αλλά και με αρκετούς πρώην, νυν αλλά και ενδεχομένως και αεί υπουργούς – ηγεμονίσκους που θέλουν ν’ αφήσουν εποχή.
