Το ιταλικό κανόνι με την ελληνική οβίδα στην κάννη – Ποιος την έριξε

Το ιταλικό κανόνι με την ελληνική οβίδα στην κάννη

Στη φωτογραφία φαίνεται το Ιταλικό κανόνι (Μουσείο Αργυροκάστρου) στο οποίο διακρίνεται η Ελληνική οβίδα που  ο θρυλικός Πυροβολητής Ταγματάρχης Δημήτριος Κωστάκης έστειλε κατευθείαν στην κάννη του.

Ο Ταγματάρχης Δημήτριος Κωστάκης, ένας απ’ τους αφανής ήρωες του έπους του 40′, ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Ιταλών. Το όνομα του έγινε θρύλος, αφού σημάδευε με τρομερή ακρίβεια χωρίς όργανα μόνο με την γροθιά και τα δάκτυλα του ακόμη και μέσα στα καζάνια που έβραζαν οι μακαρονάδες των Ιταλών.
Όταν κάποτε συνέλαβε αιχμαλώτους ένα ολόκληρο Ιταλικό Σύνταγμα μαζί με τον Διοικητή του (1200 Αξιωματικούς και Στρατιώτες) ο αιχμάλωτος Ιταλός Συνταγματάρχης ζήτησε να δεί ποιός είναι ο Κωστάκης που τόσο φοβόταν όλοι οι Ιταλοί. Και όταν αυτός παρουσιάστηκε μπροστά του, ο Ιταλός γονάτισε να τον προσκυνήσει αλλά ο Γέρο- Ταγματάρχης δεν τον άφησε.
Σουλιώτης την καταγωγή, προερχόμενος από Μόν. Υπαξιωματικός αποστρατεύτηκε τον Φεβ του ’40 και ανακλήθηκε πάλι στην υπηρεσία τον Αυγ του ίδιου χρόνου με αίτηση του, όταν τα σύννεφα του πολέμου μαζευόταν.
Ο «κανονιέρης του ‘40», αφανής ήρωας του ελληνοαλβανικού μετώπου, ο έφεδρος εκ μονίμων, ταγματάρχης ορεινού πυροβολικού, Δημήτριος Κωστάκης, μαζί με τον υποστράτηγο Κατσιμήτρο και τον Συνταγματάρχη Μαυρογιάννη, ήταν η ψυχή του Έπους του 1940, καθώς έπαιρναν τις επιτελικές αποφάσεις για την 8η Μεραρχία στο μέτωπο του ελληνοϊταλικού πολέμου. Μάλιστα, αντιλαμβανόμενοι έγκαιρα τις προθέσεις των Ιταλών, είχαν καταγράψει τα πιθανά περάσματα της ελληνοαλβανικής μεθορίου και γνώριζαν που θα αντιπαραταχθούν οι ελληνικές δυνάμεις.
Απλός και ανθρώπινος, πολλές φορές έμπαινε και αυτός στη σειρά με την καραβάνα στο χέρι να πάρει φαγητό. Είχε πάντα μαζί του την Αγία Γραφή και ως πυροβολητής την εικόνα της Αγίας Βαρβάρας.

Η συγκλονιστική μαρτυρία του Άγγελου Τερζάκη

Ο λογοτέχνης ‘Αγγελος Τερζάκης, που βρέθηκε στο μέτωπο σμιλεύει στο βιβλίο του «Απρίλης 1946», στο κεφάλαιο «Νεροποντή», την προσωπικότητα του «γεροταγματάρχη»:
«…Από καιρό, προτού ακόμη μπούμε στα Αλβανικά χώματα, μας ακολουθούσε η φήμη ενός γεροταγματάρχη του πυροβολικού, εφέδρου εκ μονίμων. Είχε τη διοίκηση μιας μοίρας ορειβατικού. Σκαρφάλωνε στ΄ αρβανίτικα βουνά έστηνε τις πυροβολαρχίες του μονονυχτίς, στις πιο απίθανες κορφές που μονάχα ο ήλιος βλέπει. Και χαράματα την άλλη μέρα, ράντιζε τον σαστισμένο εχθρό με φωτιά και με σίδερο, του βούλωνε τα κανόνια. Ο τρόπος που ήξερε να χειρίζεται το πυροβολικό του χωρίς να χάνει ούτε βολή ,η λεβέντικη παλληκαριά του η δυσανάλογη με τα χρόνια που τον βάραιναν, άλλες ακόμη πολεμικές αρετές συνδυασμένες με βαθιά συναδελφικότητα για τον φαντάρο τον έφεραν στην ολόπρωτη γραμμή των αρχηγών του αγώνα…. Ήταν εγγύηση η συνεργασία του ταγματάρχη Κωστάκη , σε μίαν οποιαδήποτε επιχείρηση….
..Έφευγε χαράματα και γύριζε αργά το βράδυ αλλαγμένος, φρέσκος χαρούμενος με το ρόδισμα της γλυκιάς αμαρτίας στο γεροντικό μάγουλο του….. Θεός Εφέσιος στεκόταν και για μας εκεί στην Αλβανία, ο Κωστάκης!….
…..Μια τέτοια μέρα περνώντας με το αυτοκίνητο την κοιλάδα του Δρίνου παίρνει το μάτι του, κάπου σε χωράφι έναν ξύλινο σταυρό. Πρόσταξε να σταματήσουν. Κατέβηκε. Ήταν ο πρόχειρος τάφος κάποιου ανώνυμου πυροβολητή. Στάθηκε σκεφτικός ο Κωστάκης μπροστά στον τάφο. Στο σκαμμένο μάγουλο του κυλήσανε δύο χοντροί κόμποι δάκρυα. Την άλλη μέρα ξαναμπαίνει στο αυτοκίνητο μαζί με τον παπά του στρατηγείου. Τραβάει τον ίδιο δρόμο και φτάνοντας στον ξύλινο σταυρό σταματάει πάλι. Κατεβαίνει και βάζει τον παπά να ψάλει τρισάγιο
Θα πίστευε ίσως πως εκπληρώνει έτσι ένα θρησκευτικό του χρέος. Όμως για σένα που τον ήξερες, η πράξη του αυτή είχε άλλο νόημα. Ήτανε το μνημόσυνο ενός πατέρα στον τάφο του παιδιού του…».

Ταγματάρχης Δημήτριος Κωστάκης – Σύντομο βιογραφικό

Ο Δημήτριος Κωστάκης γεννήθηκε στα Μπεστιά-Λάκκας Σουλίου Ιωαννίνων. Φοίτησε στο Σχολαρχείο Άνω Πεδινών-Ζαγορίου και υπηρέτησε ως δάσκαλος σε χωριά του Νομού Ιωαννίνων. Στη συνέχεια νεαρός ακόμη, πήγε για αναζήτηση καλύτερης τύχης στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου ανθούσε και δραστηριοποιούνταν με πολυάριθμη ελληνική παροικία.
Έρχεται στην Ελλάδα και τον Ιανουάριο του 1913 κατατάσσεται εθελοντής του Ελληνικού στρατού στην Πρέβεζα και μαζί με άλλους αγωνίζεται για την απελευθέρωση της Ηπείρου. Πολέμησε το 1914-16 στη Βόρειο Ήπειρο και πήρε μέρος σε πολλές μάχες, δείχνοντας πνεύμα ηρωισμού και τόλμης. Γι’ αυτό μάλιστα του απονεμήθηκαν και πολλά παράσημα ανδρείας και προήχθη στο βαθμό του Επιλοχία.
Πήρε μέρος στην εκστρατεία της Μικράς Ασίας και το 1923 ονομάζεται ανθυπολοχαγός. Ο πόλεμος του ’40 τον βρίσκει απόστρατο ταγματάρχη και τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου ανακαλείται στις τάξεις του στρατού ως έφεδρος εκ μονίμων.
Πέθανε το 1961, χωρίς την παρουσία κανενός εκπροσώπου της Πολιτείας στην κηδεία του, χωρίς να ακουστεί ούτε ένας κανονιοβολισμός, ούτε να κατατεθεί ένα στεφάνι. Μόνο με λίγα αγριολούλουδα από το Καλπάκι σκεπάστηκε ο Ήρωας.

Μετά θάνατον τιμές

Ο Δημήτριος Κωστάκης τιμήθηκε “μετά θάνατον” με Προεδρικό Διάταγμα το οποίο τον προήγαγε στο βαθμό του υποστρατήγου και του απένεμε τα μετάλλια του Πολεμικού Σταυρού και Εξαιρέτων Πράξεων.
Ο δήμος Ιωαννίνων για να τον τιμήσει έχει αποδώσει το όνομά του σε δρόμο της πόλης και στη γενέτειρά του Μπεστιά, από το 2000 με δαπάνη και πρωτοβουλία τοπικών πολιτιστικών συλλόγων, έχει στηθεί προτομή του.
Στις 4 Δεκεμβρίου 2014 πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια προτομής του Κωστάκη στη Σχολή Πυροβολικού στο Μεγάλο Πεύκο, παρουσία του τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια.

 

Πηγή: himara.gr

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Απλοί άνθρωποι πλαισιωμένοι μ’ αγάπη στον ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.
    Άνθρωποι ανιδιοτελείς.
    Ήρθαν στην ζωή μας μ’ αφάνεια και γλυκύτητα.
    Τελειώσανε με τον καλύτερο τρόπο την ζωή τους και φύγανε.
    Είθε το παράδειγμα τους να μας συνετίσει και να πορευόμαστε, όπως και αυτοί.
    Δημήτρης
    Υ.Γ.σας χρωστάμε τα πάντα αθάνατε ηρωικέ ΠΑΠΠΟΥ ΚΩΣΤΑΚΗ ,μαζί μ’ όλους τους άλλους, που κάνατε ότι σας υπαγόρευε η καρδιά σας.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ