Ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός θριάμβευσε αυτές τις μέρες με πρωταγωνιστές τους καιροσκόπους του ελληνικού κοινοβουλίου. Το σκηνικό αναμένεται να συνεχιστεί τις επόμενες ημέρες, με θύμα αυτή τη φορά τη Μακεδονία.
Γράφει ο Αναστάσιος Μητρόπουλος, Συνταγματάρχης ε.α.
Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθήσαμε με βαθιά θλίψη και απογοήτευση, την απόλυτη κατάντια της πολιτικής ζωής της χώρας.
Γυρολόγοι βουλευτές, αριβίστες, συνδιαλλαγές κάτω από το τραπέζι, παρασκηνιακά παζάρια, πολιτικοί κομπάρσοι με γνώμονα αποκλειστικά το συμφέρον της καρέκλας, πρόθυμοι δανεικοί καιροσκόποι, σε ένα διπλό παιχνίδι αριθμητικής του στυλ «βγαίνει δε βγαίνει».
Το παιχνίδι της αριθμητικής είχε να κάνει τόσο με την ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, όσο και με την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Γίναμε θεατές μιας ανελέητης συναλλαγής μεταξύ πολιτικών τζογαδόρων, μιας εξευτελιστικής κατάντιας στο βωμό της πολιτικής επιβίωσης με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος, χωρίς το παραμικρό ίχνος ευσυνειδησίας, σεβασμού και αξιοπρέπειας.
Θα πει κάποιος: μα καλά, δεν γίνονταν τέτοια και στο παρελθόν;
Φυσικά και γίνονταν. Το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης επιβίωσε μέσα από πολιτικά παιχνίδια και συνδιαλλαγές -εντός και εκτός Βουλής-. Αλλά υποτίθεται ότι η κρίση θα έκανε τους πολιτικούς, να αλλάξουν, να πάνε ένα βήμα εμπρός, να σεβαστούν όλοι τους το λαό που τους πίστεψε και τους ψήφισε. Ότι «θα έφευγε το παλιό και θα ερχόταν το καινούριο». Ότι το καινούριο θα έφερνε νέα ήθη και αξίες στην πολιτική ζωή. Πιστέψαμε ή ελπίζαμε ότι, το πάθημα θα γινόταν μάθημα και θα βλέπαμε στο μέλλον κυβέρνηση και αντιπολιτευτικά κόμματα τα οποία θα σέβονταν το ένα το άλλο και όλοι μαζί τον ελληνικό λαό, ανεβάζοντας τόσο το επίπεδο του κοινοβουλευτισμού, όσο και το επίπεδο του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Οι ελπίδες όμως διαψεύστηκαν.
Όχι μόνο δεν ήρθαν καινούρια ήθη, όχι μόνο δεν αναβαθμίστηκε η πολιτική ζωή του τόπου, αλλά αντιθέτως η κατρακύλα πήγε ακόμα πιο κάτω.
Έφτασε σε επίπεδα ελεεινού καιροσκοπισμού, τυχοδιωκτισμού, ανήθικων συνδιαλλαγών με ανταλλάγματα εκατέρωθεν, αλληλοκατηγορίες καφενείου της γειτονιάς, προσβολές, φραστικές αισχρότητες και χλευασμούς σε ένα διχαστικό σκηνικό, με μόνο σκοπό την αλληλοεξόντωση του αντιπάλου, γράφοντας για άλλη μια φορά στα παλαιότερα των υποδημάτων τους έναν καταρρακωμένο από τα 3 μνημόνια λαό (από όλους σερβιριστήκαμε μνημόνια – μην το ξεχνάμε), ο οποίος παρακολουθεί άναυδος την πολιτική αισχρότητα που συντελείται αυτές τις μέρες.
Τελικώς, όλες θυσίες του ελληνικού λαού, δυστυχώς πετάχθηκαν στα σκουπίδια. Όχι μόνο δεν άλλαξε τίποτα προς το καλύτερο, αλλά οι πολιτικοί δεν κρατάνε πια ούτε καν τα προσχήματα. Απαξιώνουν πλέον και ακυρώνουν έναν ολόκληρο λαό. Και προσεχώς και την ιστορία του. Γιατί το αισχρό και ανήθικο σκηνικό των συναλλαγών θα συνεχιστεί τις επόμενες ημέρες με παρόμοια παζάρια για τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Και εδώ είναι και το πιο τραγικό. Διότι το να γίνονται βρώμικες συνδιαλλαγές για το αν θα συνεχίσουν να στρογγυλοκάθονται στην καρέκλα κάποιοι καλοβολεμένοι για μερικούς μήνες ακόμα, δεν είναι τίποτα σε σχέση με το να γίνονται συνδιαλλαγές και αλισβερίσια με “παιχνιδάκι” το σοβαρό και κρίσιμο εθνικό θέμα της Μακεδονίας, αγνοώντας οι “παίκτες” τη λαϊκή βούληση και συνεπώς στερούμενοι κάθε είδους δημοκρατικής και εθνικής συνείδησης και ευαισθησίας.
Εκεί πλέον, σα να μην τους φτάνει η καρέκλα της εξουσίας, είναι έτοιμοι να κατασπαράξουν τα εθνικά ιδανικά της πατρίδας και την ιστορία της. Δεν τους ενδιαφέρει η λαϊκή βούληση, το εθνικό αίσθημα, οι απεγνωσμένες φωνές ακαδημαϊκών, ιστορικών, επιστημονικών ερευνητών, διεθνολόγων και κάθε λογής επιστημόνων και εξεχουσών προσωπικοτήτων που κρούουν εδώ και καιρό τον κώδωνα του κινδύνου για τις μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες που θα έχει αυτή η συμφωνία -όσο και αν σύμφωνα με κάποιους μινιμαλιστές τεχνοκράτες των Αθηνών φαίνεται ότι επιλύει παλαιά προβλήματα-.
Ναι, υπήρξαν εγκληματικά λάθη και παραλείψεις στο παρελθόν από τους προηγούμενους. Κανείς δεν το αμφισβητεί. Όμως κανείς δεν τόλμησε να υπογράψει οποιαδήποτε διμερή συμφωνία τέτοιου είδους, βάζοντας όπως όπως ταφόπλακα στο θέμα και εν γένει στη Μακεδονία και να μας το σερβίρει ως λύση. Είναι σα να ρίχνεις τη χαριστική βολή σε έναν τραυματισμένο για να απαλλαγείς από το βάρος του, χωρίς ίχνος ενοχής. Όμως αυτοί που αποφασίζουν αυθαίρετα, είναι τόσο τυφλά υποταγμένοι στις επιταγές και τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ, ώστε βιάζονται να υπογράψουν και να βάλουν αυτή την ταφόπλακα, ακυρώνοντας έναν ολόκληρο λαό. Και αν και εφόσον, η συμφωνία των Πρεσπών περάσει από το ελληνικό Κοινοβούλιο, με μια τυχάρπαστη πλειοψηφία χωρίς κοινωνικό αντίκρισμα, θα προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται ότι λύνει.
Και όταν οι πολιτικοί αγνοούν το αίσθημα και τη θέληση του λαού σε σοβαρά εθνικά θέματα και λειτουργούν αποκλειστικά με μικροκομματικά συμφέροντα και ανταλλάγματα, όταν θεωρούν ότι η Βουλή είναι κτήμα τους και όχι κτήμα του λαού, τότε δεν έχουμε απλώς θεσμική παρεκτροπή και απαξίωση του κοινοβουλευτισμού, αλλά έχουμε αυτομάτως βαρύ και ύπουλο τραυματισμό του ίδιου του θεσμού της δημοκρατίας.
