Εδώ και πολλά χρόνια τον μήνα Αύγουστο σε κάποιο χωριό, οι συγχωριανοί και οι επισκέπτες γιόρταζαν στην πλατεία τιμώντας την θρησκευτική τους γιορτή. Η πλατεία ήταν κατάμεστη από κόσμο, τα τραπέζια γεμάτα, το κρασί, το τσίπουρο, αλλά και το ουίσκι και η σαμπάνια του πανηγυριού έρρεαν άφθονα στον ουρανίσκο των καταναλωτών και περασμένα μεσάνυχτα το γλέντι είχε φθάσει στο ”τσακίρ κέφι”.
Οι παρέες χόρευαν κατά παραγγελία με τη σειρά προτεραιότητας , όπως εθιμικά συνηθίζεται, τα κλαρίνα είχαν ”πάρει φωτιά” και τα τραγούδια το ένα διαδέχονταν το άλλο, πότε δημοτικά και πότε λαϊκά.
Τα χαρτονομίσματα ”έπεφταν σαν σφαλιάρες” στο μέτωπο του τραγουδιστή, της τραγουδίστριας και της ορχήστρας, οι γυναίκες ήταν ”αρματωμένες”, οι νεαροί του χωριού ”έκαναν καμάκι” στις κοπέλες, τα παιδιά έπαιζαν και η τοπική εξουσία του χωριού διασκέδαζε στο ”επίσημο” τραπέζι, ”τιμής ένεκεν’, απαρτιζόμενη από τον Πρόεδρο με την Προεδρίνα, τον Παπά μετά της Παπαδιάς, τον Δάσκαλο, τον Αστυνόμο (μπακούρι ) και την αγροτική γιατρίνα [που σημειωτέων την ”γούσταρε” ο κτηνίατρος από την διπλανή πόλη, αλλά εκείνη του έριξε ”μαύρο”].
Κάποια στιγμή ένα ”αρχοντοπαλίκαρο” του διπλανού χωριού ζήτησε από την ορχήστρα ειδική παραγγελιά για να ”κάνει το κομμάτι του” με την παρέα του και να χορέψει τη ζεμπεκιά του. Προηγουμένως όμως ένας άλλος ”λεβένταγας” του χωριού είχε ζητήσει τη δική του παραγγελιά με την παρέα του, γιατί μόλις τα είχε φτιάξει με την κομμώτρια του χωριού και ήθελε να εντυπωσιάσει. Ο τραγουδιστής τότε ζήτησε από το ”αρχοντοπαλίκαρο” να επιτρέψει να χορέψει πρώτος ο ”λεβένταγας”, αφού είχε ”χτυπήσει πρώτος κάρτα”, αλλά το ”αρχοντοπαλίκαρο” δεν συμφώνησε και ”δωροδόκησε” τον τραγουδιστή με ένα γερό ”μπαξίσι’ ‘και αμέσως ανέβηκε στην πίστα.
Το ”αντίπαλο δέος” όμως βλέποντας την σκηνή πλησίασε τον τραγουδιστή και τον απείλησε ”με τη βοήθεια του κρασιού” ότι αν δεν χορέψει αυτός και η παρέα του πρώτοι θα τα κάνει όλα ”λίμπα”. Ο τραγουδιστής δεν ήξερε τι να κάνει και άρχισε ”διαβουλεύσεις” με τα άλλα μέλη της ορχήστρας .
Στο μεταξύ οι δύο χορευταράδες βρέθηκαν μαζί στην πίστα με τις παρέες τους και άρχισαν τα ”γαλλικά” μεταξύ τους. Λόγο στο λόγο οι ”μπρατσαράδες” ήλθαν στα χέρια και η χορευτική πίστα μετατράπηκε σε αρένα Ελληνορωμαϊκής πάλης . Στο χορό μπήκαν τότε και άλλοι από τα δύο χωριά των αντιπάλων και η πίστα έγινε ”γής μαδιάμ…… με ολίγη από τσίρκο Μεντράνο”…..
Ένας από τους ”πλακωμένους” μπήκε μέσα σε παρακείμενη ταβέρνα και άρπαξε ένα τηγάνι λαδωμένο και άρχισε να κυνηγά εκείνον που του είχε μαυρίσει το μάτι προηγουμένως στη σύρραξη. Ο ….φουκαράς ο κλαριντζής έπεσε θύμα ”παράπλευρης απώλειας”, γιατί κατά λάθος ”έφαγε” στο κούτελο ,ιπτάμενο τασάκι που προφανώς προορίζονταν για άλλο ”μαχητή”….. Η τραγουδίστρια έφυγε άρον-άρον στα … ενδότερα του καταστήματος ,ο μπουζουκτζής είχε βάλει μπροστά από το κεφάλι του το μπουζούκι για να προστατευθεί από τα ”αδέσπότα πυρά” και με άλμα ”εις τριπλούν” κατέφυγε και αυτός στο εσωτερικό του καταστήματος, χωρίς όμως να αποχωριστεί το ποτήρι με το ουίσκι που κρατούσε στο χέρι του μαζί με το τσιγάρο΄…..
Η παπαδιά άρχισε να φωνάζει από το τραπέζι των επισήμων στον Παπά και να του λέει.
—- Κάνε κάτι Παπά μου γιατί αυτοί θα σφαχτούν σαν τα σφαγιά.
Ο Παπάς …. ανέλαβε πρωτοβουλία και έλεγε:
—- Σταματήστε ρε παιδιά, μη βεβηλώνετε τη γιορτή, η Παναγιά θα μας τιμωρήσει
Αλλά ποιος τον άκουγε στη…. κοσμοχαλασιά. Ο Αστυνόμος έτρεξε να καλέσει ενισχύσεις, γιατί δεν είχε λάβει μέτρα και στην προσπάθειά του αυτή γλίστρησε στο πλακόστρωτο και έπεσε φαρδύς-πλατύς με πρώτη απώλεια το πηλήκιό του που …. καταπατήθηκε από το πλήθος.
Δεύτερη ”συμφορά”, έγινε μούσκεμα από τα ποτά και τα νερά που είχαν χυθεί κάτω από τα τραπέζια που δεν …. είχαν μείνει στις θέσεις τους .
Τρίτη και σοβαρότερη ”συμφορά”, γιατί ποδοπατήθηκε από διερχόμενο κατά λάθος προφανώς και ο ατυχής αστυνόμος πάνω στα νεύρα του φώναξε.
—- Άμα σε πιάσω ρε……….. θα σε σκίσω.
Εκείνη την ώρα φθάνει ο Πρόεδρος που προηγουμένως ήταν …. κρυμμένος:
—- Τι έγινε αστυνόμε ; Δεν πρέπει να βάλεις τάξη ;
—- Δεν μας παρατάς και συ Πρόεδρε. Άντε τράβα στην Προεδρίνα σου, μην την αφήσεις μόνη και φάει κανένα ”κατακέφαλο” από καμμία αδέσποτη.
Τι τα θέλετε ;” τύφλα ”να έχει το Δελφινάριο…… Τελικά με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων και … λιγότερο πιωμένων και αφού ”εσπευσμένα” κατέφθασαν και αστυνομικές ενισχύσεις , η …. τάξη αποκαταστάθηκε. Ο Αστυνόμος έψαχνε να βρει ποιος τον πάτησε γιατί είχε πέσει πολύ γέλιο και ο ίδιος δεν μπορούσε ”να το χωνέψει”. Κάποιος άλλος αστυνομικός προσπαθούσε να τον ηρεμήσει λέγοντάς του:
—- Άστα κυρ-αστυνόμε, μη δίνεις σημασία, εσύ είσαι υπεράνω, παίξτο ανώτερος και πήγαινε να αλλάξεις γιατί είσαι χάλια, μην έλθει και κανένας Διοικητής και σε δεί έτσι….
Ενώ ο Αστυνόμος μονολογούσε και έλεγε «δεν θα τον πιάσω, δεν θα τον πιάσω, επίτηδες το έκανε… και αυτός ο Πρόεδρος ήλθε να μας δώσει διαταγή». Έτσι ρε Δημητράκη [ο αστυνομικός] μου ήλθε να του χώσω μία στη μάπα να με θυμάται σε όλη του τη ζωή. Στο Διοικητή τι λέω τώρα ; Αυτός ο …………. θα τα καρφώσει όλα….. ξέρεις τι ……..είναι ;».
Με αυτά και αυτά το πανηγύρι ξαναγύρισε πάλι, ”χλωμότερο” όμως. Πολλοί είχαν ”πάρει των ομματιών τους”, ο τραγουδιστής είχε πάθει σοκ και δεν του ”έβγαινε καλά η φωνή” από την τρομάρα που πήρε, ο κλαριντζής εμφανίστηκε με ”παράσημο” στο μέτωπο από αδέσποτη ”αέρος-αέρος” και είχε δεχθεί τις περιποιήσεις της γιατρίνας.
Ο ….φουκαράς ο αστυνόμος ,δεν έφθανε που ποδοπατήθηκε, την επομένη έπρεπε να δώσει αναφορά στον Διοικητή για τα συμβάντα , «διά ποίον λόγον δεν έλαβες τα προσήκοντα αστυνομικά μέτρα δια την αποτροπήν κ.λ.π. κ.λ.π.».
Εδώ είναι που λένε…….. δεν μας έφθανε η ζημιά που πάθαμε, τώρα θα μας πάρουν και τα …. σώβρακα…..
Περισσότερες αληθινές αστυνομικές ιστορίες μπορείτε να διαβάσετε εδώ :
