Δεν μιλάς εσύ, μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου

ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑ

Γράφει o Κωνσταντίνος Θ. Λαμπρόπουλος, Ανώτερος Στρατηγικός Αναλυτής, Εταίρος του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας της Γενεύης

 

 

Η Κραυγή δεν είναι δική σου.

Δεν μιλάς εσύ, μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου.

Δεν πεθυμάς εσύ· πεθυμούν αρίφνητες γενεές απόγονοι με την καρδιά σου.

Είσαι ένα φύλλο στο μέγα δέντρο της ράτσας.

Να νιώθεις το χώμα ν’ ανεβαίνει από τις σκοτεινές ρίζες και ν’ απλοκαμιέται στα κλαριά και στα φύλλα.

Ποιός είναι ο σκοπός σου;

Να μάχεσαι να πιαστείς στερεά από το κλαρί, κ’ είτε σα φύλλο, είτε σαν ανθός, είτε σαν καρπός, να σαλεύει μέσα σου, ν’ ανανεώνεται και ν’ αναπνέει ολάκερο το δέντρο.

Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους.

Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους.

Tο τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.

Της Ελλάδος τα παιδιά πάντα θα ‘μαστε στις επάλξεις.

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ