Γράφει ο Υποστράτηγος ε.α. Ευάγγελος Π. Γαβρίλης , Πτυχιούχος Παιδαγωγός (ΕΚΠΑ), Πτυχιούχος Συμβουλευτικής & Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΜSc)
Η κοινωνία μας πρέπει να είναι εκκολαπτήριο ελεύθερων και δημιουργικών ανθρώπων. Πρέπει να δίνει τη δυνατότητα στα μέλη της να σκέφτονται και να εκφράζονται ελεύθερα. Κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Η κοινωνία, ως σημειολογική ανθρώπινη οντότητα, δεν πρέπει να βάζει περιορισμούς στη δημιουργικότητα και στη φαντασία κανενός. Πρέπει να είναι ανεκτική, να δίνει αξία στην αναζήτηση και στον αιρετικό τρόπο σκέψης, ενθαρρύνοντας έτσι μια δημιουργική στάση ζωής.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες, τα πλεονεκτήματα ανθούν αυτόματα. Τα άτομα αρχίζουν να πιστεύουν ότι μπορούν «να τα καταφέρουν», αποκτούν αυτοπεποίθηση, κοινωνικοποιούνται συνθέτοντας το συνεκτικό σύνολο της ομοιότητας και των ελκυστικών αντιθέσεων, ώστε με αυτό τον τρόπο να υφαίνεται ένα δίκτυο θεμελιωδών αρχών και εννοιών. Σιγά – σιγά τα όρια γίνονται ανεπαίσθητα, οι μεταβάσεις μας μετατρέπονται σε συμβάσεις και τελικά, σε ώριμες και υγιείς συμβιώσεις, ώστε το ΕΓΩ να βιώνεται ως ΕΜΕΙΣ.
Είναι ο χρόνος, που ο άνθρωπος μεταμορφώνεται σε μια ενιαία ψυχοσωματική προσωπικότητα, με δυναμική αυτορρυθμιστική ικανότητα για γνώση και μάθηση, ικανότητα μετάγνωσης, με ρεαλισμό και βαθιά επίγνωση των αδυναμιών και δυνατοτήτων του. Είναι στιγμή που η κοινωνία ολοκληρώνει τον κοινωνικοποιητικό της ρόλο, ένα ρόλο χτίσιμο της ολιστικής προσωπικότητας, ώστε ο καθένας μας να αρθρώνει λόγο και να μην άγεται και χειραγωγείται από ξενιστές πολιτικών σκέψεων με ιδιοτελείς σκοπούς.
Οι σκέψεις συνθέτουν το ορθολογισμό της υγιούς κοινωνίας. Είναι όμως έτσι ΣΗΜΕΡΑ; Δυστυχώς η ακατάσχετη πλεονεξία τώρα , έδωσε την θέση της στη σεπτή προσωπικότητα. Όλα αγοράζονται και όλα έχουν μια αξία. Το χρήμα κάλυψε τις ηθικές μας αξίες, δεν λέω ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά λέω ότι έτσι συμβαίνει. Ο άνθρωπος αναβάλλει συνεχώς το ταξίδι της αυτοπραγμάτωσης γιατί δεν αισθάνεται ποτέ έτοιμος. Ίσως οι μανδαρίνοι της πολιτειακής εξουσίας μας έκαναν να σκεπτόμαστε έτσι. Δικαιολογίες υπάρχουν, Θέληση όμως για να αλλάξουμε τα πράγματα, άραγε υπάρχει;
Οι σκέψεις της αναβλητικότητας και του «ωχαδερφισμού» πολλών εξ ημών, μου θύμισε μια παλιά ιστορία, μια ιστορία που δείχνει ότι η αποφασιστικότητα και η Θέληση, πάντα θα παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο στην ολοκλήρωση των επιλογών μας και όχι η αδράνεια και η απραξία:
«……..Κάποτε ζούσαν δυο φίλοι, απομονωμένοι από τον κόσμο σε ένα βουνό. Ο ένας ζούσε λιτά, φτωχικά, με ευγένεια ψυχής και σωφροσύνη. Ο άλλος ζούσε με πλούτο, μέτραγε τα πάντα, με αναβλητικότητα στις σκέψεις του.
Μια μέρα ο φτωχός πηγαίνει στο σπίτι του πλουσίου για να του ανακοινώσει μια απόφασή του.
- Θα πάω για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους του λέει.
- Θέλω κι εγώ να πάω κι ετοιμάζομαι από καιρό, αλλά όλο και κάτι μου λείπει για το ταξίδι αυτό απάντησε ο πλούσιος.
- Εγώ έχω λίγα χρήματα, λίγο ψωμί με ελιές, αλλά είμαι αποφασισμένος να πάω, πριν γεράσω και δεν μπορώ να κάνω αυτό το ταξίδι του λέει ο φτωχός φίλος.
- Μην μπας, γιατί δεν έχεις μαζέψεις ακόμα αρκετά χρήματα για να κάνεις αυτό το δύσκολο ταξίδι, του ανταπαντά ο πλούσιος.
- Μα πάντα θα έχω έλλειμα χρημάτων. Θέληση χρειάζεται και αποφασιστικότητα στις επιλογές μας, συνεχίζει να του λέει ο φτωχός φίλος.
Τελικά μετά από καιρό ξανασυναντώνται και του διηγείται ο φτωχός φίλος τις εμπειρίες του. Ξαφνικά τον ρωτά:
- Εσύ δε θα πας αδελφέ;
- Ακόμα δε μάζεψα τα χρειαζούμενα! απάντησε ο πλούσιος…».
Αλήθεια, πότε κάποιος μπορεί να πει με σιγουριά ότι έχει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε μια επιλογή του να είναι εξασφαλισμένη, για το πετυχημένο της αποτέλεσμα; Οι απαντήσεις ΕΔΩ μάλλον είναι περισσότερες της μιας, αλλά θυμήσου:
« Ο άνθρωπος βελτιώνεται καθώς ακολουθεί τον δρόμο του. Αν περιμένει να βελτιωθεί προτού πάρει μια απόφαση, δεν θα προχωρήσει ΠΟΤΕ»
Πάουλο Κοέλο, Βραζιλιάνος συγγραφέας
Περισσότερα άρθρα από τον Ευάγγελο Γαβρίλη:
