Η Κουρδικό ζήτημα είναι καθοριστικό για το μέλλον της Τουρκίας. Τι κάνουν οι ΗΠΑ και η Ρωσία στην Συρία; Τακτικές και επιδιώξεις
Γράφει ο Αρίστος Πενταλιώτης
Την τουρκική εξωτερική πολιτική την στοιχειώνει το σύνδρομο Habur (απόρριψη της πρότασης των ΗΠΑ για συμμετοχή στο σχέδιο ανατροπής του Σαντάμ Χουσεΐν) με αποτέλεσμα την στρατηγική αναβάθμιση των Κούρδων (Β.Ιράκ).
Την αμερικανική διπλωματία την στοιχειώνει το φιάσκο του Ιράκ (ξήλωμα κρατικού μηχανισμού Σαντάμ Χουσεΐν ).
Καιι την Ρωσική διπλωματία η ήττα στο Αφγανιστάν (στήριξη Μουτζαχεντίν απο τις ΗΠΑ).
Η Συρία έχει καταστεί ήδη βάλτος για το Τουρκικό καθεστώς και τις επιδιώξεις του.
Κάλλιστα όμως μπορεί να μετατραπεί σε ένα νέο Αφγανιστάν και σε ένα νέο Ιράκ για τις Ρωσσία -ΗΠΑ.
Για τον λόγο αυτό οι κινήσεις των δύο υπερδυνάμεων είναι πολύ προσεκτικές.
Η Συμφωνία Σάικς – Πικό καθόρισε τις σφαίρες επιρροής και ελέγχου της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας σε πολλές από τις αραβικές επαρχίες της τότε καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Τα υπαρκτά αυτά προβλήματα ξεθάφτηκαν με την Αραβική Άνοιξη, με την άνοδο του Ισλαμικού κράτους και με την Συριακή κρίση.
Μόσχα και Ουάσινγκτον έχουν επιτύχει να διασφαλίσουν ένα μίνιμουμ συνεργασίας-συνεννόησης στην Συριακή κρίση.
Στόχος η αποφυγή περιπλοκών-επιπλοκών εξαιτίας αντιπαράθεσης μεταξύ των εμπλεκόμενων πλευρών.
Ουσιαστικά δηλαδή να μην καταστεί η Συρία ένα νέο Ιράκ και ένα νέο Αφγανιστάν. Αυτό ας το έχουν κατά νου οι λάτρεις του ψυχροπολεμικού κλίματος.
Η Ουάσινγκτον με κάθε μέσο και με τρόπο επιδιώκει να κρατήσει μακριά τα Τουρκικά στρατεύματα (Ασπίδα του Ευφράτη) από την Κουρδική πολιτοφυλακή YPG και τις συμμαχικές δυνάμεις Αράβων-Κούρδων SDF.
Ακολουθώντας μια παρελκυστική τακτική όπως στην περίπτωση της Ιεράπολης επιδιώκει τόσο η YPG όσο και οι SDF να παγιώσουν την παρουσία τους στον Συριακό χώρο και παράλληλα να καταστούν ισχυρές και ικανές να αντιμετωπίσουν την τουρκική προκλητικότητα,η δε Τουρκία να παραμείνει απόλυτος παθητικός θεατής των εξελίξεων.
Από τον Ιούνιο του 2014 όποτε και ανακήρυξε την ίδρυση του Ισλαμικού Χαλιφάτου η Μοσούλη κατείχε περίοπτη θέση στην προπαγανδιστική του εκστρατεία.
Απουσίαζε εμφατικά η άτυπη πρωτεύουσα του στην Συρία, η Ράκκα.
Η Ράκκα ορίσθηκε ως κύριος στόχος της Αμερικανικής διπλωματίας στην Συρία τον Οκτώβριο του 2016.
Η επίθεση χερσαίων ιρακινών και κουρδικών δυνάμεων με στόχο την ανακατάληψη της Μοσούλης από τους τζιχαντιστές ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2016.
Η χερσαία επίθεση κατά της Ράκκα των Συμμαχικών δυνάμεων Αράβων-Κούρδων τον Ιούνιο του 2017.
Όμως οι βομβαρδισμοί της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ και της Ρωσίας στην επαρχία της Ράκκα είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα.
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ και το καθεστώς Ασαντ είχαν κατηγορήσει τις ΗΠΑ και την Διεθνή Συμμαχία τον Μάρτιο του 2017, πως αφήνοντας ανοιχτή δίοδο διαφυγής στους τζιχαντιστές απο την Μοσούλη επεδίωκαν αλλαγή συσχετισμών δυνάμεων στη Συρία καθώς και ενίσχυση του ΙSIS στην Ράκκα.
Η εξέλιξη των επιχειρήσεων καταδεικνύει πως η Ράκα αποτελεί εύκολη λεία για τις Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF).
Η αντίσταση του Ισλαμικού Κράτους υπολείπεται κατά πολύ έναντι αυτής που προέβαλε στην Μοσούλη.
Αυτό σημαίνει άμεση παραδοχή της ήττας από πλευράς Ισλαμικού κράτους.
Θα πρέπει να τονισθεί πως δημοσιεύματα αναφέρουν πως η στρατηγική του πλέον είναι η διάσωση του μεγαλύτερου μέρους των μαχητών του, ώστε να αποτελούν στρατό-παγκόσμια απειλή μέσω της πρακτικής τρομοκρατικών επιθέσεων τύπου “μικρών πυρήνων” ή “μοναχικών λύκων” ως οι πρόσφατες επιθέσεις στην Ευρώπη.
Η καθυστέρηση στην προέλαση των Δημοκρατικών Δυνάμεων θα πρέπει να θεωρηθεί προσχεδιασμένη.
Ο στόχος είναι να αποκομίσουν οι Κούρδοι την μεγαλύτερη δυνατή στήριξη από τις ΗΠΑ, ενδυναμώνοντας παράλληλα τις δομές τους στις περιοχές που έχουν θέσει υπό τον έλεγχο τους.
Με την Ασπίδα του Ευφράτη να έχει λήξει άδοξα οι Τουρκικές παραστρατιωτικές πολιτοφυλακές και τα Τουρκικά στρατεύματα επιδόθηκαν σε έναν πόλεμο φθοράς κατά των Κούρδων στο καντόνι Αφρίν.
Η παρουσία όμως Ρωσικών και Αμερικανικών στρατευμάτων στο Κουρδικό αυτό καντόνι είναι απαγορευτική για την οποία χερσαία επέμβαση-εισβολή.
Σε ότι αφορά τους Κούρδους σε Αφρίν -ως έχει αναφερθεί και στο παρελθόν-, δεν ενεπλάκησαν σε μάχες με το Ισλαμικό κράτος, είχαν κατά συνέπεια την πολυτέλεια του χρόνου να ενισχύσουν την άμυνα τους με τρόπο που να καθιστά την όποια προσπάθεια τουρκικής εισβολής απαγορευτική.
Η συνεχής δε αναβάθμιση του εξοπλισμού τους τους επιτρέπει να απαντούν με εξίσου σκληρό τρόπο στην τουρκική προκλητικότητα.
Παρόλα αυτά υπό πλήρη δημοσιότητα η Τουρκία κινητοποίησε μεγάλο αριθμό στρατιωτικών δυνάμεων στις περιοχές που έχει καταλάβει (Επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη) προαναγγέλλοντας την εισβολή στο Κουρδικό Καντόνι.
Η Τουρκική αποφασιστικότητα και ο ασυγκράτητος Ταγίπ Ερντογάν απεδείχθησαν μυθεύματα.
Την θέση τους έλαβε το κλαψούρισμα της γάτας μια πρακτική στην οποία οι Τούρκοι πολιτικοί-αξιωματούχοι έχουν εξειδικευτεί στην τακτική αυτή με καταπληκτικά αποτελέσματα.
Η Τουρκική διπλωματία κλαψουρίζει τόσο προς την Μόσχα όσο και προς την Ουάσινγκτον εκλιπαρώντας για το πράσινο φως στα σχέδια εισβολής της.
Φυσικά και εξαρχής ήταν απόλυτα βέβαιο πως δεν θα της δινόταν.
Το τουρκικό ατόπημα
Το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της Τουρκίας Anadolu δημοσίευσε την Τρίτη 18/09/2017 μια έκθεση στην οποία κατονομάζονταν η τοποθεσία 10 θέσεων του αμερικανικού στρατού στη βόρεια Συρία, σε κάποιες περιπτώσεις δίνοντας λεπτομέρειες για τον αριθμό των Αμερικανών και των Γάλλων στρατιωτών που βρίσκονται εκεί.
“Η δημοσίευση ευαίσθητων στρατιωτικών πληροφοριών εκθέτει τις δυνάμεις του συνασπισμού σε μη αναγκαίο κίνδυνο και είναι πιθανό να διαταράξει τις επιχειρήσεις για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους” ήταν η απάντηση του Αμερικανικού Πενταγώνου δια του εκπροσώπου του Έρικ Πέιχον.
Συμπληρώντας πως “αν και δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ανεξάρτητα τις πηγές που συνέβαλαν στο θέμα αυτό, θα ανησυχήσουμε πολύ αν αξιωματούχοι μιας χώρας συμμάχου στο ΝΑΤΟ έθεσε σκοπίμως σε κίνδυνο τις δυνάμεις μας δημοσιοποιώντας ευαίσθητες πληροφορίες”, πρόσθεσε.
Είναι μια ακόμη απόδειξη της στάσης των ΗΠΑ στο Κουρδικό ζήτημα και μια ακόμα υπενθύμιση πως η οποία προσπάθεια εκβιασμού των ΗΠΑ από πλευράς της Τουρκίας (άνοιγμα σε Ρωσία) θα σηματοδοτήσει μεγαλύτερη πίεση της με αιχμή του δόρατος το Κουρδικό ζήτημα-Κουρδικό Ντόμινο.
Η Τουρκία ως έχουμε αναφέρει στην πραγματικότητα είχε επενδύσει όλες τις ελπίδες της στην γεωστρατηγική περικύκλωση του καντονίου της Αφρίν μέσω της ανάπτυξης “ειρηνευτικών” δυνάμεων του τουρκικού στρατού στην επαρχία Ιντλίμπ στα πλαίσια της εφαρμογής των ζωνών αποκλιμάκωσης-ασφάλειας ως είχαν οριστεί στις συνομιλίες της Αστάνα (Ιράν-Ρωσία-Τουρκία).
Ενισχυτικός παράγοντας των τουρκικών σχεδιασμών ήταν και το προβαλλομένου χάσμα των θέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας.
Η Ρωσία
Όμως τόσο οι εξελίξεις στις συνομιλίες στην Αστάνα (εμμονή Ρωσίας στην εδαφική ακεραιότητα της Συρίας, στον πολυεθνικό χαρακτήρα της και σε ένα σύνταγμα αποδεκτό από όλους τους λαούς που κατοικούν στην Συρία ) όσο και στις συνομιλίες στην σύνοδο κορυφής των G-20 έκλεισαν και το παράθυρο αυτό.
Η Ρωσική διπλωματία βλέπει πλέον την παρουσία της Τουρκίας στον Συριακό χώρο ως απειλή.
Ενδεικτική είναι η στάση του Συριακού Υπουργείο εξωτερικών το οποίο κατηγόρησε την Τουρκία για την επεκτατική της πολιτική (εισβολή σε Αφρίν).
Οι Ρωσικοί σχεδιασμοί πλέον προβλέπουν την ανάπτυξη στρατευμάτων στην επαρχία Ιντλίμπ από φιλικές μουσουλμανικές χώρες προς αυτήν, όπως το Κιργιστάν,το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν.
Κουρδικό ντόμινο
Είναι εμφανές πως Ρωσία και ΗΠΑ έχουν καθορίσει (&) στον Συριακό χώρο τις ζώνες επιρροής και ελέγχου με τέτοιο τρόπο ώστε να αποφύγουν τις παθογένειες της Συμφωνίας Σάικς –Πικό, σεβόμενοι δηλαδή τις φυλετικές κι εθνοτικές μειονότητες
Το Κουρδικό ζήτημα παραμένει το κυρίαρχο πρόβλημα – κλειδί για το μέλλον της Τουρκίας και για τον ρόλο που επιδιώκει να ασκήσει στην Μέση Ανατολή.
Το Κουρδικό ντόμινο και η αυξανόμενη διεθνής στήριξη-υποστήριξη στους Κούρδους σε Συρία-Ιράκ ο απόλυτος εφιάλτης της.
Η στρατηγική (λογική) του σκαντζόχοιρου την όποια και υιοθετεί απέναντι στις εξελίξεις λόγω της κουρδικής φοβίας αδιέξοδη-ατελέσφορη.
*Η Ιστορία έχει διδάξει πως ο παράφορος ψυχισμός,η ανάγκη της αυτοπροβολής-δημοσιότητας-αυτοεπιβεβαίωσης, οι αγκυλώσεις και τα σύνδρομα συνιστούν εχθρούς της λογικής.
Όταν λοιπόν αναφερόμαστε σε γεγονότα αναφορικά με το τουρκικό γίγνεσθαι ,γεγονότα με σοβαρές διεθνείς και εθνικές προεκτάσεις,φρόνιμο είναι να είμαστε φειδωλοί, συνετοί,ψύχραιμοι στις προσεγγίσεις μας και στους χαρακτηρισμούς μας.
Σε όποια άλλη περίπτωση η απόσταση από το να καταστούμε πρόθυμοι- χρήσιμοι Ηλίθιοι της Άγκυρας και Πεμπτοφαλαγγίτες του Ελληνισμού είναι απόλυτα υπαρκτή.
