Πριν από ένα χρόνο η Ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων άλλαζε και στα τρία Γενικά Επιτελεία. Η κυβέρνηση δεν αιτιολόγησε ποτέ επαρκώς αυτή την απόφαση.
Ουσιαστικά αυτό που κυκλοφόρησε ήταν πως οι αλλαγές ήταν επιβεβλημένες από τις γεωπολιτικές αλλαγές.
Αυτά όμως έτσι και αλλιώς καμία σημασία δεν έχουν πια. Αυτό που έχει σημασία είναι πως η πολιτική Ηγεσία και η κυβέρνηση κυρίως δια του ΚΥΣΕΑ πέρα από την εμπιστοσύνη της στους νέους Αρχηγούς πριν από ένα χρόνο υποσχόταν και την στήριξη της.
Αυτονόητα αυτό ερμηνεύτηκε ως οικονομική στήριξη στο προσωπικό αφού είναι κρίσιμο να νιώσουν τα Στελέχη πως η πολιτεία αξιολογεί και ανταμοίβει ως σημαντικό το έργο τους κάτι που θα έκανε κατά πολύ ευκολότερη και την καθημερινότητα των Αρχηγών των Γ.Ε.
Ένα χρόνο μετά όμως τα πράγματα όχι μόνο δεν έγιναν καλύτερα αλλά έχουν «στενέψει» και άλλο.
Η δε κυβέρνηση είναι παρούσα μόνο σε εξαγγελίες εξοπλιστικών προγραμμάτων ενώ για το προσωπικό ποντάρει στο στεγαστικό πρόγραμμα που τρέχει απο αμνημονεύτων χρόνων στις Ε.Δ. και για τα υπόλοιπα σιωπή ή υποσχέσεις για το …αόρατο , «ορατό», μέλλον.
Αποτέλεσμα η Ηγεσία των Ε.Δ. στην μοναξιά της να προσπαθεί να κάνει «ενέσεις ηθικού» στο προσωπικό ποντάροντας στο φιλότιμο των Στελεχών, μόνη της.
Υπάρχει βέβαια και η ανάπτυξη που θα έρθει τον Αύγουστο. Αλλά κάτι μας λέει πως οι Ε.Δ. και πάλι δεν είναι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης.
