Της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου , Ιστορικού- Διεθνολόγου *
Αν και έχει τροποποιηθεί ο νόμος το 2019 για τη λειτουργία των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) στη χώρα μας, ωστόσο ακόμη ως φαίνεται, πρέπει να γίνουν βήματα, γιατί δυστυχώς κάποιες εξ αυτών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, λειτουργούν ως παρακλάδι των γειτόνων, ως αποδεικνύεται από τις εξελίξεις των τελευταίων 24ωρων στον Έβρο.
Από εκεί και πέρα, το ότι συγκεκριμένα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου έχουν -ως φαίνεται και δεν είναι καθόλου παράλογο να ειπωθεί- “παραρτήματα” συγκεκριμένες ΜΚΟ, δηλαδή χρησιμοποιώντας τες ως δεκανίκι αντιπολίτευσης, ωστόσο επί της ουσίας τα ίδια με την πολιτική τους στάση καθίστανται στην πραγματικότητα (και εννοείται ακούσια, όμως δεν παύει τις θέσεις τους να τις χρησιμοποιούν οι απέναντι) ως ο δούρειος ίππος των Τούρκων, αποτελεί μία συνθήκη που πρέπει να μην περνάει στα ψιλά γράμματα.
Και το θέμα που προκύπτει, είναι πού ήταν όλοι αυτοί και συνεχίζουν να βρίσκονται όλοι αυτοί οι “ανθρωπιστές” που ξαφνικά απόκτησαν ευαισθησίες την τελευταία επταετία και μάλιστα για συγκεκριμένες ομάδες, καθώς πρέπει να πούμε, ότι οι οργανισμοί αυτοί έχουν παρουσία ήδη από τον 19ο αι. και τέθηκαν με συμβουλευτικό ρόλο των κοινωνιών με το άρθρο 71 του Κεφαλαίου 10 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Όμως, τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα, εκτός από οργανώσεις μη κυβερνητικές με διεθνή παρουσία και “εγκεκριμένες” από τους Διεθνείς Θεσμούς, που λειτουργούσαν εδώ και δεκαετίες στη χώρα μας, έχοντας πραγματικά αξιόλογο κοινωνικό και περιβαλλοντικό έργο (λχ Γιατροί χωρίς σύνορα, WWF κτλ), ξαφνικά από το 2015 μας έχει πιάσει μία περίεργη ευαισθησία για τους μετανάστες και πρόσφυγες, ενώ η ευαισθησία μας για τον Έλληνα που έψαχνε στα σκουπίδια για να βρει τροφή κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, για την ενδοοικογενειακή βία που παρατηρείται όλη αυτή τη δεκαετία ως αποτέλεσμα της κρίσης, για τον Έλληνα που δεν μπορεί να πληρώσει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψή του, δεν υφίσταται ως αποδεικνύεται στο βαθμό για να οργανωθούν ανάλογες ΜΚΟ, ίσως γιατί τα χρήματα που λαμβάνονται για τέτοιους σκοπούς από Διεθνείς Οργανώσεις δεν αποφέρουν ανάλογα οφέλη στους “ευαισθητοποιημένους” των ΜΚΟ.
Και να πούμε και κάτι, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς… Αν η Τουρκία εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό για να πετύχει τους εθνικούς της στόχους, δυστυχώς κάποιες από τις ελληνικές ΜΚΟ (γιατί και φυσικά δεν μπορούμε να ισοπεδώνουμε τα πάντα, και φυσικά υφίστανται οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που επιτελούν αξιοθαύμαστο, κοινωνικό έργο) εργαλειοποιούν το μεταναστευτικό, στοχεύοντας να πλήξουν τα εθνικά συμφέροντα.
Είναι γεγονός ότι η Ελληνική Αρχή Διαφάνειας ήδη με την αλλαγή του νομικού πλαισίου για τις ΜΚΟ κάνει αξιόλογο έργο, ωστόσο ένα έργο που ξεκινά και καταλήγει ουσιαστικά στα φορολογικά και οικονομικά στοιχεία των συγκεκριμένων οργανώσεων. Όμως και πάλι η λειτουργία κάποιων εξ αυτών έχει σκιές και “δαιδαλώδη περάσματα”. Το στοιχείο αυτό που υπονομεύει τα εθνικά δίκαια, έτσι όπως αποδεικνύεται, μήπως πρέπει να το δει η Πολιτεία σε ρεαλιστική και σοβαρή βάση;
Γιατί ο ανθρωπισμός έχει σημασία όταν αφενός γίνεται για λόγους κοινωνικούς και όχι της τσέπης αφετέρου δεν διακυβεύει μέσω των ενεργειων κάποιων το Κράτος. Αλλιώς οι προθέσεις αυτές δεν επαφίονται σε ανθρωπιστικά κίνητρα, αλλά σε λόγους που έχουν σκοπό να πλήξουν το κύρος ενός Κράτους, την υπόστασή του, πολλές φορές την κυριαρχία του, και ως εκ τούτου πρέπει να αντιμετωπιστούν, όπως το Σύνταγμα οριοθετεί τους λόγους που διακυβεύουν την υπόσταση της Πολιτείας….
Μήπως κάποιες από τις ελληνικές ΜΚΟ τείνουν να καταντήσουν ως ο δούρειος ίππος των Τούρκων; Μήπως πλέον θα πρέπει να βρεθεί τρόπος (τον οποίο γνωρίζουν οι νομικοί μας πώς μπορεί να οριοθετηθεί), ώστε να υπάρχει ρητή διάταξη, ότι οι ενέργειες και οι πράξεις τους θα είναι σύμφωνες με το εθνικό συμφέρον; Γιατί τουλάχιστον στην Ελλάδα την τελευταία επταετία, έτσι όπως λειτουργούν κάποιες εξ αυτών, τύφλα να ‘χει η ΜΙΤ… Μην πούμε ότι κάποιες εξ αυτών- ως αποδεικνύεται- λειτουργούν ως παράρτημα της ΜΙΤ….
Περισσότερα άρθρα από την Άννα Κωνσταντινίδου:
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και της Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
Τήν στιγμή πού τά ελληνόπουλα υποφέρουν καί οι μητέρες δεν έχουν νά ταισουν τά παιδιά τους, οι εθνομηδενηστες αγωνίζονται για παροχές επιδόματα κατοικίες κλπ, παροχές σέ εχθρικούς λαούς στην Ελλάδα καί φίλους των Τούρκων!! Τήν στιγμή πού δημογραφικά πεθαίνουμε, καί όι Έλληνες δεν μπορούν νά ζήσουν τά παιδιά τους, αυτοί βοηθούν οικογένειες πού ήλθαν λαθρεα καί κάνουν από 3–8-παιδιαπ0.,..