Η Τουρκία από τις αρχές του χρόνου και από τον Έβρο έδειξε ότι όχι απλά θα κλιμακώσει την ένταση και τις προκλήσεις αλλά θα τις ξεπεράσει με κάθε τρόπο και μέσο.
Η κλιμακούμενη αυτή επιθετικότητα την έφτασε – χωρίς να έχει ολοκληρωθεί ακόμα – στον Αύγουστο όπου έβγαλε όλο το στόλο των πολεμικών πλοίων να συνοδεύουν το ερευνητικό Oruc Reis ώστε να κάνει έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Τα δε τύμπανα του πολέμου έχουν αρχίσει να τα βαρούν τις τελευταίες ημέρες όλο και πιο έντονα τόσο ο Ερντογάν όσο και οι υπουργοί εξαπολύοντας απειλές κατά πάντων χωρίς διακρίσεις.
Όσες εκκλήσεις για αποκλιμάκωση και διάλογο απευθύνουν ειδικά οι Ευρωπαίοι αστείες στα αυτιά των Τούρκων οι οποίοι εμφανίζονται αποφασισμένοι ακόμα και για πόλεμο με την Ελλάδα.
Με χαρακτηριστική υποκρισία όλη αυτή την προκλητικότητα επιχειρούν να την αντιστρέψουν και να κατηγορήσουν την Ελλάδα ότι ευθύνεται για την κλιμάκωση της έντασης.
Είναι αξιοθαύμαστη η θρασύτητα τους όταν όλοι είδαν τι έκαναν στα σύνορα του Έβρου, όταν έχουν καταγραφεί οι επικίνδυνες ενέργειές τους στο Αιγαίο, όταν εδώ και 18 ημέρες προκαλούν και απειλούν με τον στόλο τους γύρω από το Oruc Reis και απειλούν ότι θα συνεχίσουν και με νέα παράταση της NAVTEX που λήγει σήμερα. Μόλις προχθές το βράδυ έδειξε πάλι τις αλήτικες μεθόδους που χρησιμοποιεί όταν προσπαθούσε να δημιουργήσει ατύχημα σε ελληνικά πλοία την ώρα που προσπαθούσαν στη Χάλκη να σώσουν ανθρώπινες ζωές. Χθες μία ημέρα μετά την επίσκεψη του Γερμανού ΥΠΕΞ και ενώ ο Ερντογάν σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Τραμπ το έπαιζε θιασώτης του «διαλόγου» στήθηκαν σκληρές αερομαχίες πάνω από το Αιγαίο με 47 παραβιάσεις του ελληνικούς εθνικού εναέριου χώρους με τα 18 από τα 23 μαχητικά των Τούρκων να είναι είναι οπλισμένα ενώ έγιναν και 14 εμπλοκές.
Για την Τουρκία και τον Ερντογάν η Ελλάδα είναι το τελευταίο και πλέον δύσκολο μέτωπο που ανοίγει μετά τη Μέση Ανατολή και την Αφρική και δείχνει απελπιστικά αποφασισμένη να πετύχει μια σημαντική νίκη και να ξεφύγει από τα οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδά της. Κατάφερε μάλιστα να δημιουργήσει ένα ισχυρό όσο περνάει ο καιρός αντιτουρκικό άξονα (Ελλαδα, Κύπρο, ΗΑΕ, Ισραηλ, Γαλλία κ.α.) τον οποίο ξέρει ότι δεν μπορεί να τον αντιμετωπίσει όπως τους αντάρτες της Συρίας ή της Λιβύης.
Γι΄αυτό και εμφανίζεται ο Ερντογάν ως υπέρμαχος του διαλόγου όταν την ίδια στιγμή προκαλεί και απειλεί στρατιωτικά. Θέλει να επιβάλει ουσιαστικά τον διάλογο με την απειλή των όπλων ώστε να ξεκινήσει γρήγορα μια διαπραγμάτευση και να είναι σε θέση ισχύος.
Ο χρόνος είναι εναντίον της για διάφορους πολιτικούς και γεωστρατηγικούς λόγους και αυτό αναγκάζει τον Ερντογάν και τους υπόλοιπους του καθεστώτος σε άναρθρες πολεμικές κραυγές ώστε να φοβίσουν και να προκαλέσουν. Ξέρει όμως και εκμεταλλεύεται άψογα τις διαμάχες μεταξύ των χωρών αλλά και τα συμφέροντα που έχει η κάθε μία ξεχωριστά με την Τουρκία. Ειδικά για την Ελλάδα γνωρίζει τα διαχρονικά προβλήματα του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Τον ανταγωνισμό επιβίωσης των κομμάτων που τα οδηγεί σε «πατριωτική» πλειοδοσία με μόνο γνώμονα την πρόσκαιρη εσωτερική επικράτηση.
Είναι κρίσιμο λοιπόν πως θα χειριστεί η ελληνική κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα γενικότερα την κατάσταση με την Τουρκία από εδώ και πέρα γιατί θα κρίνει πολλά για την χώρα για πολλά χρόνια. Ο φτηνός εντυπωσιασμός και τα επικοινωνιακά πανηγύρια στις τηλεοράσεις, στις ιστοσελίδες και στις εφημερίδες δεν θα μπορούν να κρύψουν τα όποια λάθη γίνουν και θα φανούν αργά ή γρήγορα. Ελπίζουμε τελικά να επικρατήσει η εθνική σύνεση αντί της κομματικής επιβίωσης για να μη το μετανιώσουμε όλοι σαν χώρα.
Ένα είναι σίγουρο και το αφήσαμε για το τέλος: Οι Ένοπλες Δυνάμεις ξέρουν και μπορούν να επιτελέσουν άριστα το καθήκον τους αν τους δοθεί εντολή. Το έχουν αποδείξει και θα το αποδείξουν ξανά αν χρειαστεί. Αρκεί όμως όπως είπαμε να τους δοθεί η εντολή!
Σωστό το άρθρο με τεκμηριωμένες απόψεις.Ο ελληνικός στρατός σίγουρα μπορεί,οι Έλληνες πολιτικοί όμως;…..