Αρθρο με την ευκαιρία της Ημερίδας που διοργανώθηκε υπό την αιγίδα της ΠΟΜΕΝΣ με θέμα τον συνδικαλισμο στις Ένοπλες Δυνάμεις
Γράφει ο Γεώργιος Κυλινδρής Υπίλαρχος, Τομεάρχης Προσωπικού ΠΟΜΕΝΣ*
Με την ευκαιρία της Ημερίδας που διοργανώθηκε με απόλυτη επιτυχία στην ΛΑΕΔ υπό την αιγίδα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Στρατιωτικών (ΠΟΜΕΝΣ) με θέμα: «Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ» θα ήθελα να μεταφέρω κάποιες απόψεις και θέσεις όσον αφορά την θεσμική εκπροσώπηση των στρατιωτικών.
Αρχίζοντας θα αναφερθώ στον ορισμό «συνδικαλιστής» που για αρκετούς στις μέρες μας αποτελεί λέξη του δεν θα ήθελαν να ακουστεί από τα χείλη τους.
Πρόκειται για την αρχαία ελληνική λέξη σύνδικος «συνήγορος, υπερασπιστής», που στη δημώδη Λατινική έγινε syndicus «ο εκπρόσωπος πόλεως», για να περάσει (ήδη το 1257) στη Γαλλική ως syndique «ο υπερασπιστής των δικαιωμάτων μιας κοινότητας (αρχικά εκκλησιαστικής)», απ΄ όπου ξαναγύρισε αργότερα στην Ελληνική («αντιδάνειο») με τα ομόρριζα συνδικάτο, συνδικαλισμός, συνδικαλιστής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην αθηναϊκή δημοκρατία οι σύνδικοι ήταν συνήγοροι και εκπρόσωποι τού δημοσίου (πόλεως, φυλών), ιδίως ενώπιον ξένων δικαστηρίων, αργότερα δε και δικαστές.
Οι νομικοί υπερασπιστές ιδιωτών αποκαλούνταν συνήγοροι και οι τού δημοσίου σύνδικοι. Έτσι και οι συνδικαλιστές (κυρίως από τον 16ο αιώνα) ξεκίνησαν ως εκπρόσωποι και υπερασπιστές των συμφερόντων ομάδων εργαζομένων με υψηλό τότε κύρος και γενικότερη εκτίμηση.
Σήμερα ο συνδικαλισμός πρέπει να είναι διεκδικητικός ανεξάρτητος και να μην δένεται στο άρμα κανενός.
Όταν οι Ενώσεις Στρατιωτικών μεταφέρουν μηνύματα από τα μέλη τους θα ήταν άτοπο και παράλογο να τα απορρίπτει κανείς, πόσο μάλλον να τα αγνοήσει χωρίς καν να τα ακούσει.
Σε κάθε περίοδο της νεότερης ιστορίας οι ανεξάρτητες και δυναμικές συνδικαλιστικές οργανώσεις αποτέλεσαν εγγύηση για την δημοκρατία και την ελεύθερη βούληση των ανθρώπων.
Το πόσο ανεξάρτητες υπήρξαν μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί κριτήριο για το επίπεδο της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Το Σύνταγμα κατοχυρώνει την συνδικαλιστική ελευθερία. Το άρθρο 23 του Συντάγματος ορίζει τα εξής:
«1. Το κράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για την διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και την ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών μ’ αυτή δικαιωμάτων εναντίον κάθε προσβολής τους, μέσα στα όρια του νόμου.
2. H απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων.
Απαγορεύεται η απεργία με οποιαδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς και σ’ αυτούς που υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας. Tο δικαίωμα προσφυγής σε απεργία των δημόσιων υπαλλήλων και των υπαλλήλων της τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, καθώς και του προσωπικού των κάθε μορφής επιχειρήσεων δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας, που η λειτουργία τους έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου, υπόκειται στους συγκεκριμένους περιορισμούς του νόμου που το ρυθμίζει.
Oι περιορισμοί αυτοί δεν μπορούν να φθάνουν έως την κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας ή την παρεμπόδιση της νόμιμης άσκησής του.»
Παρά τη συνταγματική κατοχύρωση της συνδικαλιστικής ελευθερίας, ποτέ δεν έλειψαν οι παρεμβάσεις και η προσπάθεια χειραγώγησης των επαγγελματικών ομάδων. Ιδιαίτερα σε περιόδους μεγάλων αναταραχών όπως αυτές του εμφυλίου ή των δικτατοριών.
Η διατήρηση της αυτονομίας του συνδικαλιστικού κινήματος είναι απόδειξη υγείας για κάθε δημοκρατικό πολίτευμα. Είναι εντελώς διαφορετικό να είσαι συνομιλητής από το να είσαι πιστός ακόλουθος.
Μια συνδικαλιστική οργάνωση που σέβεται τον εαυτό της, την ιστορία και τα μέλη της, προτείνει, διαπραγματεύεται, διαφωνεί, συμφωνεί όταν πρέπει, αλλά σε καμία περίπτωση δεν γίνεται η ουρά του οποιουδήποτε, γιατί έτσι παραχωρεί την ελευθερία και την ανεξαρτησία που το ελληνικό Σύνταγμα της παρέχει.
Η αποστολή του συνδικαλιστή είναι να ενώνει και όχι να διχάζει. Ο συνδικαλισμός είναι πάνω από αξιώματα και προσωπικές φιλοδοξίες. Είναι θεσμός, είναι ιδέα και όχι πεδίο εκμετάλλευσης και εσωστρέφειας.
Στο χέρι μας είναι, να προσπαθήσουμε, να πιέσουμε για να δοθούν λύσεις στην καθημερινότητά μας. Πρέπει όμως πρώτα εμείς να αλλάξουμε τρόπο σκέψης, να απορρίψουμε το ΕΓΩ, να προτάξουμε το ΕΜΕΙΣ, να έρθουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλο.
Ποιές οι προϋποθέσεις
Η επιτυχία θα είναι σίγουρη και θα επιλυθούν πολύ περισσότερα προβλήματα όταν ακολουθούμε τις δημοκρατικές διαδικασίες στα συλλογικά όργανα (Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια) χωρίς αποκλεισμούς βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τις προσωπικές φιλοδοξίες.
Τότε να είστε σίγουροι ότι μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα.
Βασική προϋπόθεση είναι, ότι πρέπει με κάθε θυσία να διασφαλιστεί η ΕΝΟΤΗΤΑ των συναδέλφων ακολουθώντας όμως όλοι τους Νόμους, τις διαταγές καθώς και τις αποφάσεις της δικαστικής εξουσίας.
Ο συνδικαλισμός πρέπει να ενώνει και όχι να διχάζει. Είναι η προϋπόθεση για την αποτελεσματικότερη προάσπιση των αιτημάτων μας.
Οι στρατιωτικοί και οι οικογένειες τους
Αναμένουμε από την Εκτελεστική εξουσία να υλοποιήσει σύντομα όλα όσα έχει ψηφίσει η Νομοθετική εξουσία καθώς και αυτά τα οποία έχει αποφασίσει η δικαστική εξουσία με την έκδοση δικαστικών αποφάσεων. Επίσης πρέπει η νομοθετική εξουσία να προβεί άμεσα σε νομοθετικές ρυθμίσεις για την εξασφάλιση της αρχής της ισότητας.
Οι στρατιωτικοί και οι οικογένειες τους είναι μια ειδική κατηγορία πολιτών που ως κοινωνική ομάδα, βρίσκονται υπό συνεχή μετακίνηση σε όλη την Ελλάδα και ιδίως σε απομακρυσμένες περιοχές της Θράκης και των νησιών του Αν. Αιγαίου, μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα, για την κάλυψη των εκάστοτε υπηρεσιακών αναγκών.
Αυτό συμβαίνει από την είσοδό τους στο στράτευμα (σε ηλικία 18 ετών) έως και την ημέρα της αποστρατείας τους (σε ηλικία 58 ετών) πληρώνοντας βαρύ τίμημα τόσο στον οικονομικό τομέα, με την δυσκολία στην εύρεση εργασίας από την σύζυγο λόγω συχνών μεταθέσεων, με μεγάλα έξοδα μετακίνησης ώστε να μπορέσουν να δουν μια στο τόσο οι παππούδες τα εγγόνια τους, όσο και στον ψυχολογικό τομέα από τις συχνές εναλλαγές σχολικού και κοινωνικού περιβάλλοντος.
Ποιός ο στόχος του συνδικαλισμού στις ΕΔ – Προτάσεις
Στόχος του στρατιωτικού συνδικαλισμού θα πρέπει να είναι η συνεργασία με την Φυσική Ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, με την Πολιτική Ηγεσία καθώς και με τους εκλεγμένους εκπροσώπους της Νομοθετικής Εξουσίας ώστε να υπάρχει άμεση επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι στρατιωτικοί καθώς και οι οικογένειες τους.
Οι προτάσεις για την επίλυση των εκάστοτε προβλημάτων θα πρέπει να είναι τεκμηριωμένες ακολουθώντας τους νόμους, τις διαταγές αλλά και την ιδιαιτερότητα του Στρατιωτικού Επαγγέλματος.
Υπάρχουν προβλήματα τα οποία όντως απαιτούν χρήματα για να λυθούν όπως η απόδοση των αναδρομικών μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (Σ.Τ.Ε) για επαναφορά των μισθών στα επίπεδα του 2012, της αποζημίωσης για Νυχτερινή απασχόληση κ.τ.λ..
Υπάρχουν όμως και προβλήματα τα οποία μπορούν να λυθούν με μερικές τροποποιήσεις νόμων και διαταγών εξοικονομώντας χρήματα και ταυτόχρονα ανυψώνοντας το ηθικό όπως είναι:
- Η νομοθέτηση συγκεκριμένου χρονικού ορίου (αυτού το ενός μηνός) μέσα στο οποίο θα υλοποιούνται τα υπηρεσιακά συμβούλια των συναρμόδιων υπουργείων για την έκδοση αποφάσεων για συνυπηρέτηση κατά προτεραιότητα όπως ορίζει το νομικό πλαίσιο.
- Ο εναρμονισμός των διαταγών (που ορίζουν τις θέσεις όπου τα στελέχη μπορούν να εκτελέσουν χρόνο διοίκησης ή ειδικής υπηρεσίας) με τους πίνακες οργάνωσης ΠΟΥ
- Η θεσμοθέτηση της συνυπηρέτησης συζύγων Στρατιωτικών στην ίδια περιφερειακή ενότητα.
- Η θεσμοθέτηση δευτεροβάθμιου συμβουλίου εκδίκασης ενδικοφανών προσφυγών.
- Ο ορισμός ποιο δίκαιων κριτηρίων όσον αφορά την μοριοδότηση για μετάθεση (όπου έχουν παρατηρηθεί αδικίες).
- Η αποκατάσταση βαθμολογικής εξέλιξης για κάποιες μερίδες στρατιωτικών κ.α.
Τέλος, μόνο η καθημερινή επαφή με τους συναδέλφους θα μας δώσει την πραγματική εικόνα των προβλημάτων.
Πρέπει να ακούμε καθημερινά τα μέλη μας , ερχόμενοι σε επαφή μαζί τους σε όλους τους χώρους, από τα πεδία των ασκήσεων έως και τα γραφεία τα οποία πρέπει να χορηγηθούν σε όλες τις Πρωτοβάθμιες Ενώσεις.
Μόνος ΣΤΟΧΟΣ η επίλυση των προβλημάτων σε συνεργασία με την Φυσική μας Ηγεσία και τους Πολιτικούς μας προϊσταμένους μέσα από ορθολογικές καινοτόμες και ουσιαστικές προτάσεις ακολουθώντας τις ΑΡΧΕΣ και τις ΑΞΙΕΣ της Στρατιωτικής Οικογένειας.
*Οι παραπάνω προτάσεις είναι προσωπικές και εκφράζονυ τον συντάκτη του άρθρου
