Η ιμπεριαλιστική πολιτική της Τουρκίας, η αγωνιώδης προσπάθεια για υστεροφημία του Ερντογάν και η Σομαλία.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο η Τουρκία του απόλυτα κυρίαρχου προέδρου Ερντογάν έχει καταφέρει να ελέγξει τις στρατηγικές υποδομές της Σομαλίας. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι όταν ανακαλύπτουμε ότι ο σχεδιασμός αυτός έχει τεθεί πρωτίστως στην υπηρεσία του πλούτου και της υστεροφημίας του «Σουλτάνου» και εξ αγχιστείας στην ίδια την Τουρκία και όχι των Τούρκων.
Θα επιχειρήσουμε να βοηθήσουμε τον αναγνώστη, αφού προβληματιστεί να αναγνωρίσει και άλλες οπτικές πέραν αυτών που αναγνωρίζονται εύκολα για το ποια πραγματικά είναι ίσως η χρησιμότητα της νέας στρατιωτικής βάσης στην αφρικανική ήπειρο.
Ο στρατός στην υπηρεσία της οικογένειας Ερντογάν
Η στρατιωτική βάση στο Mogadishu, η οποία στις 22 Αυγ 2017, νωρίτερα των προσδοκιών εγκαινιάστηκε, «έγραψε» ίσως τον επίσημο επίλογο του προσωπικού σχεδιασμού του Erdoğan για την πολυπαθή αφρικανική χώρα.
Τί είχε προηγηθεί:
α. Η κατασκευή του νοσοκομείου Recep Tayyip Erdoğan Eğitim ve Araştırma Hastanesi (25 Ιαν 2015 – εγκαίνια), η «ανθρωπιστική» προσέγγιση του σχεδιασμού που χρησιμοποιείται για να επισκιάσει τον πραγματικό σκοπό και η οποία ουσιαστικά αποκαλύπτει όχι μόνο την «ιμπεριαλιστική» πολιτική της Τουρκίας, εκτίμηση στην οποία πολύ εύκολα θα κατέληγε κάποιος, αλλά και την αγωνιώδη προσπάθεια για υστεροφημία του «Σουλτάνου – Νονού».
Ένα νοσοκομείο και κέντρο ερευνών προϋπολογισμού $135 εκατομμυρίων, με την Τουρκία να χορηγεί επίσημα τα $85 εκ., με 12 μονάδες εντατικής θεραπείας, 14 κλίνες εντατικής φροντίδας νεογνών, 20 θερμοκοιτίδες, 4 χειρουργικές αίθουσες, ακτινολογικές και εργαστηριακές μονάδες, καλύπτει πλήρως την ματαιοδοξία και τις ανάγκες υστεροφημίας του εν ζωή μεγάλου ευεργέτη, του οποίου το έργο του εθνάρχη Mustafa Kemal Atatürk επισκιάζει σαδιστικά την προσωπικότητα του.
Έχουμε επισημάνει ότι ένας άνθρωπος, του οποίου το προσδόκιμο ζωής είναι ιατρικά προσδιορίσιμο, λόγω της ασθενείας του, τα πάθη περιορίζονται αποκλειστικά στην υστεροφημία και τον πλουτισμό και ίσως ΚΑΙ ΕΤΣΙ θα πρέπει να αναλύουμε τις αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές του ή μέρος αυτών.
β. Ο έλεγχος του κρατικού Αεροδρομίου και του Λιμένα της χώρας από τις δυο εταιρείες του γαμπρού του Erdoğan Berat Albayrak και υπουργού Ενέργειας της Τουρκίας, του οποίου όπως έχουμε αναφέρει είναι γνωστή η εμπλοκή σε υποθέσεις λαθρεμπορίας και λαθροδιακίνησης πετρελαίου του ISIS.
Η τουρκική ιδιωτική εταιρεία Albayrak είναι αυτή που έχει αναλάβει από τον Μάρτιο 2015 με χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού, την επένδυση ($50 εκατομμυρίων) για την εκμετάλλευση και ανακαίνιση του λιμένα της πόλης στο Mogadishu προσφέροντας στις ναυτιλιακές εταιρείες ιδιωτικών συμφερόντων των νεοεφοπλιστών υιών του προέδρου προστασία και ελεύθερη διακίνηση.
Ο ίδιος (Albayrak) έχει αναλάβει μέσω της εταιρείας του Favori και τον έλεγχο – εκμετάλλευση του κρατικού Αεροδρόμιου (2015) σε ποσοστό 55% για 15 χρόνια με options άλλα 5 χρόνια, έτσι ώστε να πετύχει ολοκληρωμένα τον ελέγχο των συμφερόντων της οικογενειακής επιχείρησης σε μια ξένη και ασταθή χώρα. Αυτό που έλλειπε ήταν φυσικά η ένοπλη προστασία και ασφάλεια, την οποία η Σομαλία δεν μπορούσε να εγγυηθεί. Και ενώ έχουν ξεκινήσει οι εργασίες ανακαίνισης του Λιμένα έπρεπε να υπάρχει η διασφάλιση ότι κανένα δολάριο της οικογενειακής επένδυσης δεν θα χαθεί. Όπερ και εγένετο μόλις χθες.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο εφόσον παρατηρείσει κάποιος στον χάρτη πόσο κοντά βρίσκονται όλες οι «ιδιωτικές» επενδύσεις με την στρατιωτική βάση. Λιμάνι και νοσοκομείο απέχουν μόλις 1,8 μίλια/2,9 χλμ από την στρατιωτική βάση.
Φυσικά και σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ή να υποβαθμίσουμε την αμιγώς στρατηγική παρουσία της Τουρκίας στον Περσικό Κόλπο με τις 2 πλέον στρατιωτικές βάσεις σε Κατάρ και Σομαλία και τις εξελίξεις στο πόλεμο της Υεμένης.
Για όσους γνωρίζουν όμως ίσως μπερδεύει και προβληματίζει λίγο το γεγονός ότι η σουνιτική Τουρκία, η οποία συνεργάστηκε με τα Η.Α.Ε (Zarrab case – Malta Files) προκειμένου να παρακαμφθούν οι κυρώσεις των ΗΠΑ κατά του σιιτικού Ιράν, τώρα βρίσκεται σ’ ένα διαρκή ανταγωνισμό και διαμάχη με τις χώρες του Κόλπου. Ίσως πάλι όχι.
Το βέβαιο είναι ότι πλέον, τα τουρκικών συμφερόντων πλοία, δεν θα διατρέχουν κίνδυνο πειρατείας, ενώ τα έσοδα της οικογενειακής επιχείρησης συνεχώς θα αυξάνονται με την υστεροφημία του νέου Mustafa Kemal να γιγαντώνεται! Αυτή είναι η αντίπαλη – σύμμαχος Τουρκία και όχι μόνο …
Και όλα αυτά όταν η χώρα μας έχει παραχωρήσει για εκμετάλλευση τον Κεντρικό Λιμένα της χώρας και 14 περιφερειακά αεροδρόμια σε ξένων συμφερόντων επιχειρήσεις. Ο συνειρμός αυθόρμητος και ίσως χωρίς ουσία.
