Από τον Τσεκουράτο!
Είναι το σωτήριο έτος 1995, εποχή άνοιξης που τα λουλούδια ανθίζουν, και βρισκόμαστε στην Αλεξανδρούπολη και δη στη ΧΙΙ Μεραρχία Πεζικού.
Το προσωπικό της Μεραρχίας αναστατώνεται καθότι φτάνει σήμα πως ο Σωματάρχης του 4ου Σώματος Στρατού, Αντιστράτηγος Τόρβας, πρόκειται να μεταβεί εκτάκτως σεην περιοχή του Τυχερού Έβρου για θέμα που είχε ανακύψει.
Μέσα στο γενικό πανικό, αναζητούνται οι επιτελείς των Επιτελικών Γραφείων και των Διευθύνσεων της Μεραρχίας για να αποφασιστεί ποιοί και για ποιό λόγο θα έπρεπε να είναι παρόντες στην επίσκεψη του Σωματάρχη.
Ο πρόσφατα τοποθετηθείς Διοικητής Μηχανικού της Μεραρχίας βρίσκεται στο γραφείο του και έχει, κατά λάθος, κατεβάσει το ακουστικό του τηλεφώνου του. Είναι από εκείνους που πρέπει οπωσδήποτε να είναι παρόντες στην επίσκεψη.
Ο βοηθός της Διεύθυνσης, βλέποντας τον πανικό ρωτάει και αθαίνει για την επικείμενη επίσκεψη και ειδοποιεί ο Διευθυντή του. Εκείνος ατάραχος, ρωτάει πόση ώρα θέλει για να πάει στην περιοχή της επίσκεψης και ο βοηθός του απαντάει.
Για κακή του τύχη (του Διευθυντή), εκείνη τη στιγμή περνάει από κάτω ένα φορτηγό κάνοντας πολύ θόρυβο και δεν ακούει καλά. Έτσι, δε δίνει καμία εντολή να ζητήσει άμεσα μεταφορικό μέσο από το Τάγμα Μηχανικού της Μεραρχίας.
Ο βοηθός, παρόλα αυτά, ζητάει άμεσα ένα τζίπ για το Διευθυντή το οποίο καταφτάνει σε ένα τέταρτο της ώρας. Ανά πέντε λεπτά και για μισή περίπου ώρα, από τη στιγμή που το τζίπ είχε φτάσει στη Μεραρχία, ο βοηθός ενημερώνει το Διευθυντή του πως πρέπει να φύγει. Εκείνος συνεχίζει ατάραχος να μελετάει ένα σύγγραμα οικονομικού περιεχομένου.
Όταν με το καλό τελειώνει τη μελέτη του, παίρνει τα πράγματά του, μια τσάντα, ένα χαρτοφύλακα με χάρτες και ένα σετ με χάρακες και διαβήτες και φεύγει, λέγοντας στο βοηθό να τον ακολουθήσει.
Κεντρική πλατεία Τυχερού Νομού Έβρου
Παίρνουν λοιπόν το δρόμο για το Τυχερό, και κάποια στιγμή ακούγεται ο θόρυβος του στρατιωτικού ελικοπτέρου που μετέφερε το Σωματάρχη. Πανικόβλητος ο Διευθυντής ρωτάει το ντόπιο οδηγό ποιός είναι ο συντομότερος δρόμος για το Τυχερό.
Εκείνος τότε του απαντάει με στόμφο: “Αυτός που πάει το ελικόπτερο!”. Και τότε ο Διευθυντής δίνει την κατάλληλη διαταγή:”Ε τότε λοιπόν οδηγέ ακολούθησε γρήγορα εκείνο το ελκόπτερο!”. Το τι ακολούθησε μόνο μια ταινία του Θανάση Βέγγου θα μπορούσε να απαθανατίσει! Φτάνοντας περίπου δέκα λεπτά μετά το Σωματάρχη και τους υπόλοιπους επιτελείς, έπεσε και η δεύτερη επική ατάκα:”Καθυστερήσαμε γιατί ο δρόμος δεν έχει ακόμα ανοιχτεί καλά για να μπορέσουμε να ακολουθούμε τα ελικόπτερα!”.
Και μη νομίσει κανείς πως ο Διευθυντής υπήρξε αφελής γιατί σε άλλους τομείς τα κατάφερε μια χαρά!
Πολλοί συνάδελφοι θα θυμηθούν τις περιοχές του Έβρου που υπηρέτησαν καθώς και άλλες τέτοιες ιστορίες. Ο Τσεκουράτος τις περιμένει!!!
Όσοι επιθυμούν να μας πουν τη δική τους ιστορία, δεν έχουν παρά να τη στείλουν στο tsekouratos@armynow.net για να δημοσιευτεί. Η στρατιωτική ζωή είναι γεμάτη από ατέλειωτες σπαρταριστές εμπειρίες. Ας τις μοιραστούμε!
