Οι πρόσφατες δηλώσεις του Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης των φίλων και γειτόνων της Τουρκίας, φέρνει στο προσκήνιο ένα σημαντικό θέμα το οποίο εντέχνως υποβαθμίζεται.
Το θέμα αυτό είναι η στάση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΘΑ και ο τρόπος που διαχειρίζεται τα εθνικά θέματα. Υπάρχουν δύο πολιτικοί προϊστάμενοι στο ΥΠΕΘΑ. Ένας υπουργός κι ένας υφυπουργός, ένα εκλεγμένος με τη ΝΔ πολιτικός, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος κι ένας πρώην στρατιωτικός, μη εκλεγμένος, ο υφυπουργός Αλκιβιάδης Στεφανής.
Ο μεν πρώτος σε τακτά χρονικά διαστήματα πετάει και καμιά δήλωση για να δείξει ότι υπάρχει, το έργο του δεν το γνωρίζουμε καλά, καθότι δεν επικοινωνείται και πολύ, και η πρακτική του σε σχέση με τους μετακλητούς υπαλλήλους του υπουργείου του είναι η ίδια με των προκατόχων του. Καμία έκπληξη δηλαδή.
Ο υφυπουργός από την άλλη πλευρά, έχει ήδη πετύχει αρκετούς στόχους τους οποίους είχε θέσει, είχε συμμετοχή στην διαχείριση του μεταναστευτικού, προκάλεσε τη δράση της κυβέρνησης στον Έβρο και γενικά μαθαίνουμε συχνά πυκνά τι κάνει και πως. Οι κακές γλώσσες στο ΥΠΕΘΑ λένε πως υπουργός κι υφυπουργός δεν πολυσυμπαθιούνται (chic).
Η τακτική της Τουρκίας με τις συνεχείς προκλήσεις σε όλα τα επίπεδα δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις της αλλά κυρίως εμφανίζει μια εικόνα παντοδυναμίας που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Οι δικοί μας από την άλλη πλευρά που γνωρίζουν πως η Τουρκία δε διαθέτει την παντοδυναμία που υποστηρίζει, δεν κάνουν καμία προσπάθεια για ν’ ανατρέψουν την εικόνα αυτή. Αντίθετα την υποθάλπουν και τη συντηρούν, προφανώς γιατί κομματικές ή άλλες αντιδράσεις (επιχειρηματικές και οικονομικές) διαμορφώνουν την πολιτική.
Όλοι γνωρίζουμε πως μια σύρραξη έστω και μικρής κλίμακας θα κάνει τεράστια ζημία και στις δύο χώρες, θα χτυπήσει τον τουρισμό, τη βιομηχανία, την παραγωγή και γενικά θα βλάψει σημαντικά και τους δύο. Ποιος ο λόγος τότε για τις δηλώσεις του Α/ΓΕΕΘΑ; Γιατί δε βγαίνει ο πολιτικός προϊστάμενος του, υπουργός ή υφυπουργός, να δηλώσει κάτι αντίστοιχο; Έτσι κι αλλιώς εκείνοι θα δώσουν την εντολή για το «κάψιμο», στον Α/ΓΕΕΘΑ. Μάλλον όμως οι δηλώσεις του έγιναν για εσωτερική κατανάλωση κι όχι για να τις ακούσουν οι απέναντι.
Περιμένουμε να δούμε αν υπάρχει κανείς που με θάρρος και γενναιότητα θα πει τ’ αυτονόητα, ήτοι τι ακριβώς θα κάνουμε αν οι Τούρκοι βγουν στο Αιγαίο για γεωτρήσεις. Θα βυθίσουμε τα πλοία, θ’ ανοίξουμε πυρ, θα κάψουμε, ή θα λουφάξουμε όπως συνηθίζουμε τα τελευταία χρόνια;
Οι γενικότητες και οι αερολογίες δε βοηθάνε, όσο κι αν ο Α/ΓΕΕΘΑ έκανε το καθήκον του δεν μπορεί να καλύψει την πολιτική ηγεσία που οφείλει να κάνει τα πράγματα ξεκάθαρα, αν έχει τα κότσια. Το δυστύχημα είναι πως σήμερα παρά ποτέ η επικοινωνιακή τακτική είναι πιο δυνατή από τη στρατιωτική δράση. Κι αυτό στην απέναντι μεριά του Αιγαίου το κατέχουν καλά.
