Γράφει ο Στέλιος Φενέκος, Υποναύαρχος ΠΝ ε.α.
Πολλά έχουμε ακούσει από Δυτικούς ηγέτες της ΕΕ αλλά κι των ΗΠΑ και Μ. Βρετανία για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Θα σταθώ μόνο σε ένα :
Ότι η Ουκρανία μάχεται για την Δημοκρατία και για τις αρχές και αξίες της ΕΕ.
Η ΕΕ ΚΑΙ Η ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Και αναρωτιέμαι:
- Εάν είναι αλήθεια αυτό και το πιστεύουν όλοι όσοι το εξέφρασαν, τότε εάν η Ουκρανία χάσει, πραγματικά θα κινδυνεύει η Δημοκρατία στην Ευρώπη και οπωσδήποτε οι αρχές και οι αξίες της, άρα η ίδια η υπόστασή της.
Εάν συνεπώς είναι τόσο σοβαρός ο κίνδυνος για την ΕΕ (αφήνω από έξω τις ΗΠΑ προς το παρόν) τότε γιατί δεν συμπαρατασσόμαστε όλες οι χώρες της ΕΕ με την Ουκρανία, με πλήρη συμμετοχή μας στο πεδίο, με όπλα και ενισχύσεις, εκεί μαζί, στην πρώτη γραμμή;
Ή έστω εάν δεν θέλουμε να πολεμήσουμε, να επιβάλλαμε αρραγώς πλήρεις και επώδυνες κυρώσεις, που να ήταν αποτρεπτικές για την Ρωσία ευθύς εξ αρχής και όχι σταδιακά και εκ των υστέρων, απλά τιμωρητικές, και ασύνδετες από ρεαλιστικούς στόχους, όπως είναι τώρα;
Διότι καμία κύρωση δεν θα έχει αποτρεπτικό χαρακτήρα, εάν προβάλλεται ότι ο στόχος είναι να χάσει η Ρωσία τον πόλεμο, ή να αποκαθηλωθεί ο Πούτιν. Γιατί τότε η Ρωσία (και ο Πούτιν ειδικότερα) θα εντείνουν την προσπάθειά τους για να κερδίσουν τον πόλεμο.
Οι κυρώσεις είναι ορθολογικό εργαλείο εξωτερικής πολιτικής, δομημένο στην σχέση κόστους οφέλους και εάν δεν συνδεθούν με κάποιο όφελος ή τουλάχιστον μειωμένο κόστος για την άλλη πλευρά, απλά δεν θα πιάσουν τόπο. Και ο στόχος θα πρέπει να είναι, ότι τον συμφέρει να σταματήσει τον πόλεμο το συντομότερο και να διαπραγματευθεί την ειρήνη.
- Εάν η δικαιολογία μας είναι ότι δεν θέλουμε να εμπλακούμε σε τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, με την απειλή χρήσης πυρηνικών μάλιστα, τότε εάν ηττηθεί η Ουκρανία κινδυνεύει ακόμη περισσότερο όλη η ΕΕ, αφού δεν ισχύει πλέον καμία αποτρεπτική λογική εκ μέρους του Δυτικού κόσμου (ούτε των κυρώσεων) και η επιθετική ορμή της Ρωσίας θα είναι μεγαλύτερη ως νικήτριας πλέον. Γιατί με πρόταγμα πάντα την απειλή του τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου (που φοβόμαστε και γι’ αυτό δεν συμμετέχουμε στο πεδίο) και την απειλή χρήσης πυρηνικών, θα μπορεί η Ρωσία να επιτεθεί και σε άλλες περιφερειακές στην Ουκρανία χώρες, χωρίς πάλι να εμπλακεί η ΕΕ αφού δεν θέλει τον Γ’ ΠΠ.
Και συνεπώς θα κινδύνευε περισσότερο και πιο άμεσα η Δημοκρατία και οι αρχές της ΕΕ και ούτω καθεξής. Εκεί άλλωστε δεν βασίζεται και η θέση ότι κινδυνεύουν η Δημοκρατία και οι αρχές κα αξίες της ΕΕ;
Συνεπώς η τωρινή επιφυλακτική στάση της ΕΕ δεν δίνει λύση ούτε στο πρόβλημα ούτε κατευνάζει τους φόβους της, ούτε αποτρέπει την Ρωσία από το να εκδηλώσει την επιθετικότητά της όπου θέλει.
- Η μόνη λύση που εμφανίζεται ως πιο λογική για να σταματήσει η Ρωσία τον πόλεμο, θα ήταν να ενισχυθεί όλη η περιφέρεια της Ουκρανίας με ισχυρότατες Νατοϊκές δυνάμεις, που να μπορούν να λειτουργήσουν αποτρεπτικά για οιαδήποτε περαιτέρω επέκταση της Ρωσίας, και να ενισχυθεί ταυτόχρονα η Ουκρανία με βαριά όπλα, και με πλήρεις, ολοκληρωμένες και σκληρές κυρώσεις και όχι μόνο αυτές που πάρθηκαν σταδιακά εκ του ασφαλούς και light (με πολλά παράθυρα και πόρτες) και κολοβές για να μην πονέσει η Ευρώπη και που ελάχιστα αγγίζουν (εάν δεν ευνοούν τις ΗΠΑ).
Δεν μπορεί να θέλεις να διαφυλάξεις την Δημοκρατία και τις αρχές από αυτόν που τις απειλεί, χωρίς να πονέσεις κι εσύ αλλά μόνο κάποιος άλλος, με την Ουκρανία ως Ιφιγένεια μάλλον (σε συνάφεια και με την μυθολογία μας, αφού η τραγωδία του Ευριπίδη την τοποθετεί εκεί ως ιέρεια μετά την αρπαγή της από την Άρτεμη από τον βωμό που θα την θυσίαζε ο Αγαμέμνονας. Και μάλιστα ως ιέρεια σε ένα ναό της Αρτέμιδας στην Ταυρίδα – σημερινή Κριμαία- όπου γινόντουσαν ανθρωποθυσίες των ξένων που έφθαναν εκεί).
Πόσο μάλλον όταν, μόλις μερικούς μόνο μήνες πριν από την εισβολή της Ρωσίας, αναγνώριζε η ΕΕ στα κείμενά της ότι η Ουκρανία δεν κυριαρχείται από τις Ευρωπαϊκές αρχές και αξίες και ότι έχει τεράστια διαφθορά, (όπως λένε οι τελευταίες εκθέσεις της ίδιας της ΕΕ στις αξιολογήσεις για την διαδικασία ένταξης).
- Και φυσικά μαζί με τις αποτρεπτικές αυστηρές κινήσεις και την ενίσχυση της Ουκρανίας, είναι αναγκαίο να υπάρχει κι ένα σχέδιο κατάπαυσης του πυρός και ειρηνικής διευθέτησης της κρίσης.
- ‘Ομως, αυτή η λύση δεν προωθήθηκε άμεσα.
Αντιθέτως, τους ενισχύσαμε με το σταγονόμετρο και τους αφήσαμε να πεθαίνουν κατά χιλιάδες, με πολύ πιθανό ένα χειρότερο ακόμη μέλλον, με καταστροφές και σε άλλες πόλεις, με υπαρκτό κίνδυνο διχοτόμησης, με δεκάδες χιλιάδες άμαχους θύματα, εκατομμύρια πρόσφυγες κλπ.
- Αλήθεια, πως η ΕΕ βοήθησε την Ουκρανία πριν την εισβολή; Πώς την βοήθησε στις κρίσεις Δημοκρατίας που είχε στο εσωτερικό της;
Τότε δεν ήταν απαίτηση να προστατευθεί η Δημοκρατία;
Πως την βοήθησαν η ΕΕ και ο ΟΑΣΕ στις συμφωνίες που υπήρχαν και δεν τηρήθηκαν;
Πως την βοηθάνε τώρα η ΕΕ και το ΝΑΤΟ στο πεδίο των διαπραγματεύσεων, ώστε να διευκολυνθεί η κατάπαυση του πυρός και η ειρηνευτική διαδικασία;
Ούτε την βοηθάμε ως ΕΕ ενεργητικά και αποτελεσματικά στον πόλεμο, αφήνοντας την μόνη να αντιμετωπίσει τον εισβολέα, ούτε όμως την βοηθάμε και στην ειρηνευτική διαδικασία, ώστε να τελειώσει η φρίκη του πολέμου και να μην καταστραφεί όλη η Ουκρανία.
- Σημειωτεόν ότι ούτε τώρα η ΕΕ κατάφερε να συμφωνήσει στο λιγότεροι οδυνηρό μέτρο του εμπάργκο στο Ρωσικό πετρέλαιο (για το φυσικό αέριο ούτε λόγος ακόμη). Πολλές δε εταιρείες έχουν ξεπεράσει και τον περιορισμό της πληρωμής σε ρούβλια, όπως και κάποιες ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) χώρες που βρήκαν κρυφά έμμεσους και αλλά και άμεσους τρόπους, για να ξεπεράσουν τους περιορισμούς.
- Συνεπώς ναι, υπάρχει κίνδυνος για την Δημοκρατία και τις αξίες στην ΕΕ.
Αλλά η πηγή του κινδύνου είναι εγγενής, εσωτερική, υποκρισία, φαρισαϊσμός, έλλειψη κοινής πολιτικής, έλλειψη ηγεσίας, κομφορμισμός, καιροσκοπισμός και στενό κρατικό συμφέρον από πολλά κράτη μέλη, ελιτισμός μίας αλληλοδιαδεχόμενης νομενκλατούρας, υδροκεφαλισμός των Ευρωπαϊκών θεσμών και νεποτισμός. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία απλά αποκάλυψε τα προβλήματα.
- Και τι αποφάσεις πήρε η ΕΕ (επιλεκτικά πάντα) για να σώσει την Δημοκρατία και τις αξίες της;
Να ενισχύσει τις αμυντικές δυνάμεις της, και το ΝΑΤΟ επίσης, παρά το γεγονός ότι οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ (και των Ευρωπαίων εντός αυτού) ήδη είναι 5πλάσιες από αυτές που έχει ο απειλών την Δημοκρατία (η Ρωσία δηλαδή), και που παρά το γεγονός ότι είναι 5πλάσιες και μπορούν να λειτουργήσουν εξαιρετικά αποτρεπτικά, εν τούτοις δεν χρησιμοποιήθηκαν ούτε καν αποτρεπτικά (με τεράστια καθυστέρηση και πολύ μετά την εισβολή αναπτύχθηκε μόνο η NRF στις περιφερειακές Νατοϊκές χώρες).
- Άρα γιατί να θεωρήσουμε ότι αυτό θα αλλάξει εάν εξοπλιστούμε 2 και 3 φορές περισσότερο; Άσε που και ο αντίπαλος θα προσπαθήσει να μειώσει την διαφορά εξοπλισμών και τελικά οι συσχετισμοί ισχύος θα παραμείνουν οι ίδιοι (εάν δεν μεταβληθούν υπέρ του αντιπάλου, γιατί αυτός δεν λογοδοτεί, και έχει την δυνατότητα να στρέψει την βιομηχανία του σε αυτόν τον σκοπό τώρα (ήδη το κάνει με τις πυρηνικές κεφαλές και τους νέους πυραύλους-φορείς τους) αλλά στο μέλλον, πέραν του ότι μπορεί να βρει και ισχυρότατες συμμαχίες, εκεί που φοβόμαστε ότι είναι πολύ πιθανόν να βρει. Στον μισό και πλέον άλλο κόσμο πληθυσμιακά, που δεν τον επέκριναν για την εισβολή, εάν δεν τον υποστηρίζουν κιόλας φανερά είτε αφανώς.
ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΑΠΟ ΕΕ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
- Η μόνη ρεαλιστική λύση για την ΕΕ και την Ουκρανία, εφόσον η ΕΕ δεν θέλει να εμπλακεί δυναμικά στην μάχη, θα ήταν να αναλάβει πρωτοβουλία η ΕΕ και να προτείνει σχέδιο ειρήνευσης, αναλαμβάνοντας τα ηνία από τις ΗΠΑ (θέλουν δεν θέλουν. Η περίοδος του στενού πατροναρίσματος πρέπει κάποτε να σταματήσει).
Στο έδαφός μας γίνεται ο πόλεμος, οι δικές μας αρχές και αξίες βάλλονται (κατά την προσφιλή ρήση των ηγετών μας), εμείς έχουμε την ευθύνη της ύπαρξής μας και της Δημοκρατίας μας.
- Και οφείλει η ΕΕ με ενιαία φωνή (και έχει την δυνατότητα) να το επιβάλλει και στο ΝΑΤΟ.
Και δεν είναι λύση ο Ευρωστρατός που θα μας διχάσει με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, αλλά η ενίσχυση της ενιαίας φωνής της ΕΕ μέσα στο ΝΑΤΟ. Ενδεχομένως μία τέτοια ενέργεια να σώσει και το ΝΑΤΟ (και την ΕΕ) από το να μετεξελιχθεί σε ένα αυταρχικό μηχανισμό επιβολής της Αμερικανικής ισχύος σε όλο το κόσμο.
Η ΡΗΤΡΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΕ
- Το τι θα κάνουμε με τον αυταρχικό Πούτιν, έχουμε την δυνατότητα να το διαχειριστούμε στο άμεσο μέλλον. Εάν η ΕΕ (και οι ΗΠΑ) προσδοκούν στο να χάσει ο Πούτιν, ώστε να ανασταλούν οι επιθετικές βλέψεις της Ρωσίας, ας ενισχύσουν κι άλλο την Ουκρανία.
- Ας ζητήσει η ΕΕ να μπει ρήτρα στο ΝΑΤΟ, για εγγυήσεις ασφαλείας και στις γύρω χώρες που είναι εκτός ΝΑΤΟ και ανήκουν στην ΕΕ και νοιώθουν ότι απειλούνται, έστω και αν δεν ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, και ας παρθούν τα σκληρότερα μέτρα που μπορεί να υπάρξουν για την Ρωσία, έστω και αν πονέσουν και η ΕΕ αλλά και οι ΗΠΑ. Μόνο έτσι θα προστατεύσει η ΕΕ την Δημοκρατία, τις αρχές και τις αξίες της.
- Εφόσον όμως δεν γίνεται αυτό (γιατί φοβόμαστε να εμπλακούμε), στην ουσία η ΕΕ λειτουργεί κατευναστικά για τον Πούτιν.
Και αυτό είναι που θα τον κάνει να επιβιώσει και να επιδιώξει με κάθε τρόπο να βγει νικητής από τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Και μπορεί να νικήσει, εφόσον συνεχίσουμε να λαμβάνουμε μέτρα με το σταγονόμετρο, αλλά και δεν προωθούμε κάποια ειρηνευτική διαδικασία.
- Το ακούσαμε μάλιστα κι αυτό από τον Σόλτς (που σημειωτέον έκανε κοινωνική θητεία σε γηροκομείο), ότι:
” Μόνο η Ουκρανία θα διαπραγματευτεί την ειρήνη με τη Ρωσία, κανείς άλλος¨”.
Δηλαδή κινδυνεύουμε να εμπλακούμε όλοι και φοβόμαστε τον Γ’ΠΠ και την χρήση πυρηνικών, αλλά η Ουκρανία θα κρατάει τις τύχες της ειρήνης όλου του πλανήτη κι εμείς παρακολουθούμε φοβισμένοι και άβουλοι!!!!
Χειρότερη παραδοχή πολέμου δι’ αντιπροσώπου δεν μπορούσε να υπάρξει!
ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΕΙΓΕΙ Η ΕΙΡΗΝΕΥΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
- Όπως έχω τοποθετηθεί πολλές φορές, η τέχνη της Εξωτερικής Πολιτικής αλλά και της Στρατηγικής του Πολέμου απαιτεί να μπορείς να βάζεις προτεραιότητες στους στόχους σου.
Και η προτεραιότητα που επείγει τώρα είναι να μην πεθάνουν χιλιάδες άνθρωποι ακόμη, και να μην καταστραφεί εκ βάθρων η Ουκρανία, να την βοηθήσουμε να διαπραγματευθεί, να μπορέσει να κυβερνηθεί μετά από την οιαδήποτε συμφωνία κατάπαυσης και να μην πέσει σε εμφύλιο ακόμη και αν υπάρξει επιτυχής ειρηνευτική διαδικασία.
- Η ειρήνευση και η διαπραγμάτευση είναι η μόνη λύση, που αν και μπορεί να μην αφήνει ικανοποιημένο κανένα, όμως θα είναι ακόμη χειρότερα εάν τελικά δεν τα καταφέρει η Ουκρανία και καταφέρει ο Πούτιν όχι μόνο να την καταστρέψει αλλά και να επιβάλλει όλους τους όρους του.
- Η ενίσχυση που δίνεται στην Ουκρανία με το σταγονόμετρο αυτήν την στιγμή, μπορεί να δίνει στην Ουκρανία την δυνατότητα να πληγώνει τους εισβολείς, τόσο επιχειρησιακά όσο και ηθικά, αλλά δεν δίνει και ελπίδα για ανάκτηση των εδαφών που έχει ήδη κατακτήσει ο Πούτιν, πόσο μάλλον γιατί κινδυνεύει να χάσει ακόμη περισσότερα (Η Ρωσία έχει την δυνατότητα να ρίξει πολλές περισσότερες εφεδρείες και στρατηγικά όπλα ακόμη στο πεδίο).
- Ούτε μπορεί να αναγκασθεί ο Πούτιν να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την στρατηγική φθοράς των δυνάμεων του όπως επιχειρείται (και που έχει επιλέξει η Δύση), αφού αφενός μπορεί να διατηρήσει επί μακρόν τις δυνάμεις του στην Ανατολική κατεχόμενη περιοχή, να την εποικίσει με Ρώσους και να επιτρέψει επιλεκτικά σε Ρωσόφιλους και σε άτομα Ρωσικής καταγωγής μόνο την επιστροφή (εθνοκάθαρση της περιοχής δηλαδή), με μπροστάρη και θύμα την Ουκρανία.
Η Ανατολική Ουκρανία δεν μοιάζει με το Αφγανιστάν (κάτι που διαφεύγει από την σκέψη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και πολλών άλλων).
ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΜΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΕΙΡΗΝΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
Καταλήγοντας:
- Η οιαδήποτε ενίσχυση της Ουκρανίας, που είναι αναγκαία, θα πρέπει να συνδυαστεί και με ταυτόχρονη ενεργητική ειρηνευτική διαπραγμάτευση, με συγκεκριμένη πρόταση διεξόδου από πλευράς Δύσης. Και έχει πρωτεύοντα ρόλο η ΕΕ σε αυτό.
- Εάν η Ουκρανία διευρύνει αυτήν την στιγμή τους πολιτικούς της σκοπούς, επιδιώκοντας να πετάξει έξω από την Ουκρανία την Ρωσία (όπως λέει και δεν διαπραγματεύεται πλέον ο Ζελένσκυ, διακηρύσσοντας ότι ο πόλεμος θα τελειώσει μόνο αν νικήσει η Ουκρανία), χωρίς να την ενισχύσουμε, με την άτολμη στρατηγική φθοράς που τον παρακινεί η Δύση (αυτή παίρνει χρόνια για να έχει αποτελέσματα και θα είναι πολύ καταστροφικά για την χώρα, που θα αναλωθεί για να φθείρει τον αντίπαλο), τότε η θυσία της δεν θα έχει κανένα νόημα στη συνέχεια, γιατί είναι πολύ πιθανόν η Ουκρανία να καταστραφεί, να διχαστεί, και μετά να ξεκινήσει σύγκρουση εσωτερική στην μάχη πολιτικής επικράτησης και ενδεχομένως και εμφύλιος με αυτονομιστές και άλλους.
- Εάν όμως μαζί με την πραγματική, αποφασιστική και συλλογική ενίσχυση της Ουκρανίας, υπάρξει και ρεαλιστική πρόταση κατάπαυσης από πλευράς Δύσης, τότε ναι, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να δημιουργηθούν προοπτικές για μία συνθήκη ειρήνης, που όπως είπαμε μπορεί να μην ικανοποιεί πλήρως κανένα, θα είναι όμως μία συνθήκη που θα σώσει τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων, θα βοηθήσει την Ουκρανία να αποκαταστήσει τις πληγές της, αρκεί να βοηθηθεί να εγκαθιδρυθεί μία δυτικού τύπου Δημοκρατία, με διαδικασία ένταξής της ενδεχομένως στην ΕΕ.
- Σε μία επιτυχημένη συμφωνία κατάπαυσης, ο Πούτιν θα προσπαθήσει να περάσει ως νίκη το αποτέλεσμα, όμως αυτό δεν αδυνατίζει την θέση της ΕΕ ούτε του ΝΑΤΟ.
Έχουμε μετρήσει τον αντίπαλο, έχει φθαρεί επιχειρησιακά και ηθικά και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να λειτουργήσουμε πραγματικά αποτρεπτικά και να αντιδράσουμε, ώστε να υπάρξει πραγματική ανάσχεση σε οιεσδήποτε επιθετικές του βλέψεις προς άλλες χώρες.
- Ο Δυτικός κόσμος αναγκαστικά θα διαμορφώσει μία στρατηγική ανάσχεσης και ελέγχου των Ρωσικών ενεργειών στο μέλλον.
Η κούρσα εξοπλισμών όμως δεν είναι η λύση. Ήδη είμαστε 5 φορές πιο ισχυροί.
- Η κοινή πολιτική της ΕΕ, οι συνέργειες κλίμακας με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ και η ενίσχυση των μηχανισμών διατήρησης της ειρήνης και της ασφάλειας, αλλά και της εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου, είναι η ελπιδοφόρα λύση.
Το να εξοπλιστούμε σαν αστακοί και οι δύο πλευρές, χωρίζοντας πάλι τον κόσμο, υπονομεύει ότι πέτυχε η παγκόσμια κοινότητα τις τελευταίες δεκαετίες μετά το ψυχρό πόλεμο, όταν μειώθηκαν οι αμυντικές δαπάνες, ο κόσμος άνοιξε και υπήρξε τεράστια άνοδος σε όλα τα επίπεδα.
Οι πολιτικές που αναπτύχθηκαν για την αντιμετώπιση της πρόσφατης πανδημίας, είναι ένα ελπιδοφόρο δείγμα για το πως μπορεί να συνεργαστεί η παγκόσμια κοινότητα ως τέτοια, υπέρ της ανθρωπότητας (και μπορεί και ακόμη καλύτερα).
- Τα παγκόσμια προβλήματα είναι πολύ μεγαλύτερα και μας ξεπερνάνε ως ανθρωπότητα, από το να εγκλωβιστούμε στην προσωπική αντιπαλότητα που καλλιεργείται από ψυχροπολεμικές λογικές θλιβερών ηγετών.
Ήδη οι δράσεις για την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής και την προστασία του περιβάλλοντος μας πάνε δεκαετίες πίσω, μία νέα πανδημία ενός φονικότερου ιού πιθανολογείται από του επιστήμονες, κι εμείς αποφασίζουμε να επενδύσουμε στον πόλεμο και στους εξοπλισμούς, χωρίς να ακούγονται φωνές αντίθετες (και όσες υπάρχουν φιμώνονται).
- Εάν μάλιστα δούμε αλλαγές να ξεκινάνε στην Ρωσία, αρχής γενομένης με τις διαπραγματεύσεις, αλλά και στο εσωτερικό της, τότε μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα νέο κόσμο καλύτερο από τον σημερινό, που μας πισωγύρισαν εγκληματικά οι λογικές αντιπαλότητας ψυχροπολεμικών δεινοσαύρων.
- Αλλαγές όμως χρειάζεται και ο Δυτικός κόσμος τόσο σε επίπεδο πολιτικής αλλά κυρίως ηγεσίας.
Τα προβλήματα πολλά!
Στις ΗΠΑ, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στους Διεθνείς Κυβερνητικούς Οργανισμούς, στους περιφερειακούς Οργανισμούς, στους Μηχανισμούς προστασίας της Ειρήνης και της Ασφάλειας, στις δομές και στους μηχανισμούς εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου κλπ. Τεράστιο έργο, με πολλές αδυναμίες που αποκαλύφθηκαν με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
- Και δυστυχώς οι ηγέτες δεν επιδιώκουν την ενίσχυση των δυνατοτήτων και την βελτίωση όλων αυτών των αδυναμιών, για ένα καλύτερο και δικαιότερο κόσμο, αλλά ξανακυλάνε πολλά χρόνια πίσω, με ίδιες πρακτικές, βασισμένες στην ισορροπία του τρόμου και στην καλλιέργεια του φόβου ενός πυρηνικού ολέθρου.
- Ας αναλογισθούμε τις δικές μας ευθύνες για όλα αυτά ως πολίτες. Εάν θέλουμε έναν διαφορετικό κόσμο οφείλουμε να είμαστε ενεργητικοί, ενημερωμένοι και υπεύθυνοι στις Δημοκρατικές επιλογές μας.
Τότε πραγματικά δεν θα κινδυνεύει η Δημοκρατία.
Περισσότερα άρθρα από το Στέλιο Φενέκο:
