ΤουΚωνσταντίνου Θ. Λαμπρόπουλου, Ανώτερου Στρατηγικού Αναλυτή, Εταίρου του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας της Γενεύης
Είναι τραγικό και συνάμα φαιδρό κ απαράδεκτο εγχώριοι δημοσιολογούντες-“αναλυτές” αντί να ομιλούν ουδέτερα για τη σχέση ΗΠΑ-Ρωσίας να γίνονται ακραιφνείς ρωσόφιλοι είτε αμερικανόφιλοι.
Παρατηρώ έναν άκρατο φιλορωσισμό και έναν άκρατο αντιαμερικανισμό και το αντίθετο σε δημοσιολογούντες.
Ανεπίτρεπτο κύριοι.
Είναι λυπηρό να βγαίνει Έλληνας πρέσβης και να μιλάει σαν εκπρόσωπος του Λαβρόφ ενώ αντίστοιχα άλλος φιλορώσος ομιλητής αναφέρεται σε δυνητική χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων ως μέρος του ρωσικού δόγματος, αγνοώντας την ίδια την αταλάντευτη θέση της Ρωσίας περί χρήσης πυρηνικών όπλων.
Το γεγονός οτι και οι δύο πλευρές ΗΠΑ και Ρωσία λειτουργούν απόλυτα κατά τη Θουκυδίδεια παραδοχή, ήτοι ο δυνατός προχωρά όσο του επιτρέπει η αδυναμία του αδύναμου και αντίστροφα, το αγνοούν αυτοί οι ίδιοι οι δημοσιολογούντες που υποτίθεται διέπονται από ρεαλισμό αντί ενός ακατανόητου συναισθηματισμού.
Σημασία έχει πρωτίστως η επίπτωση ενός νέου Ψυχρού Πολέμου Ρωσίας -Δύσης για την Ελλάδα, στη συνέχεια για την Ευρώπη και τελικά για την παγκόσμια σταθερότητα.
Στην Ελλάδα ο αντιαμερικανισμός ευδοκιμεί εύκολα και πολλές φορές όχι άδικα, λόγω των ίσων αποστάσεων που κρατούν διαχρονικά οι αμερικανικές ηγεσίες στα ελληνοτουρκικά.
Να ξέρουμε και τι λέμε όμως:
Το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε προς Ανατολάς, γεγονός αδιαμφισβήτητο, που οφείλεται τόσο σε αλαζονεία όσο και σε ευρύτερα γεωστρατηγικά συμφέροντα μετά την επικράτηση εναντίον της ΕΣΣΔ.
Η Ρωσία αναγνώρισε τα σύνορα του ουκρανικού κράτους στη Βουδαπέστη και αυτό γεγονός αδιαμφισβήτητο. Ουδέποτε όμως αποδέχθηκε την ήττα της το 1991 και επιχειρεί να ανακάμψει έκτοτε ιδίως μετά το 2001.
Το ουκρανικό δεν είναι απλά ένα μεμονωμένο ζήτημα. Σηματοδοτεί την απόπειρα ανατροπής της μεταψυχροπολεμικής τάξης και έχει ευρύτερες επιπτώσεις.
Απαιτείται σοβαρότητα και υπευθυνότητα απ όλους όσους μιλάνε δημόσια.
Ως επαγγελματίας αναλυτής αναφέρομαι στο ζήτημα χωρίς συναισθηματισμούς προσπαθώντας να σκιαγραφήσω την κατάσταση που διαμορφώνεται.
Εμένα με ενδιαφέρει η εξυπηρέτηση του ελληνικού εθνικού συμφέροντος.
Απατώνται όσοι νομίζουν οτι θα επιστρέψει η κατάσταση στο πρότερο καθεστώς.
Ζούμε σε δύσκολους καιρούς όπου η απειλή και η χρήση βίας είναι υπό προϋποθέσεις αποδεκτές de facto.
ΥΓ: Οι παρακάτω ρήσεις των δύο Αρχηγών Mark Milley και Valery Gerasimov είναι χαρακτηριστικές.
Είναι ο Υβριδικός Ηλίθιε!
Περισσότερα άρθρα από τον Κωνσταντίνο Λαμπρόπουλο:
ΑΠΟΨΕΙΣ – ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ
