Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς, Συνταγματάρχης ε.α.
Το παλαιστινιακό πρόβλημα είναι δύσκολο να λυθεί για έναν και μόνο λόγο. Αυτός είναι ότι πίσω από αυτό υπάρχει μια αλήθεια που όλοι γνωρίζουν, αλλά είτε δεν θέλουν να παραδεχτούν, είτε δεν είναι πολιτικά ορθό να διατυπωθεί στην εποχή μας, επειδή παραπέμπει σε ρατσισμό, ναζισμό, ανωτερότητα ή μη των διαφόρων φυλών κλπ.
Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι.
Εγώ θα έλεγα ότι αυτό που ισχύει είναι ότι διαφορετικοί λαοί έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά και κάποιοι είναι καλοί σε κάποια πράγματα, ενώ σε άλλα υστερούν.
Στην εποχή μας όπου έχει επικρατήσει το μοντέλο του έθνους-κράτους (όσο κι αν η παγκοσμιοποίηση τείνει να αμβλύνει αυτό το μοντέλο), είναι σχεδόν αδύνατο οι Άραβες να αντιμετωπίσουν το Ισραήλ στα ίσα.
Η ιστορία τα έφερε έτσι, ώστε οι Ισραηλινοί να είναι de facto ένας δυτικός λαός σήμερα. Και θέλουν και ξέρουν να ζουν σε ένα οργανωμένο κράτος με ενεργούς και συνειδητοποιημένους πολίτες με δικαιώματα και υποχρεώσεις καθώς και με βαθιά αίσθηση εθνικής ιδιαιτερότητας και υπερηφάνειας.
Οι Παλαιστίνιοι ως Άραβες πάντα αισθάνονται ως μέρος ενός ευρύτερου συνόλου. Ως ανατολίτες και πρώην νομάδες, έχουν μια πιο πατριαρχική αντίληψη των πραγμάτων και μια προσήλωση (ίσως και λόγω ισλάμ) στις παραδοσιακές δομές της οικογένειας, της φατρίας κλπ και είναι λιγότερο πρόθυμοι να λειτουργήσουν ως «δυτικού τύπου πολίτες».
Όποιος έχει ζήσει σε τέτοιες κοινωνίες μπορεί να αντιληφθεί ακριβώς σε τι αναφέρομαι.
Με απλά λόγια. Οι Παλαιστίνιοι πάντα θα υστερούν έναντι των Ισραηλινών ως οντότητα διότι δυσκολεύονται να λειτουργήσουν ως οργανωμένη κοινωνία-κράτος. Δυσκολεύονται να λειτουργήσουν με θεσμούς πάνω και πέρα από το άτομο και τον στενό του περίγυρο. Αυτό δεν είναι μειονέκτημα. Είναι χαρακτηριστικό και τίποτα παραπάνω.
Άρα, τη στιγμή που οι Παλαιστίνιοι ως Άραβες δεν μπορούν να δημιουργήσουν ένα συγκροτημένο κρατικό μόρφωμα, με δυτικού τύπο θεσμούς, ιεραρχία και πολύ «συγκεκριμένες» ένοπλες δυνάμεις πιστές σε συγκεκριμένη κυβέρνηση, αλλά λειτουργούν ως μέλη μικροτέρων ομάδων, συχνά θρησκευτικού υπόβαθρου, τύπου Χαμάς, Χεσμπολάχ, ένοπλες πολιτοφυλακές τοπικού χαρακτήρα με τοπικούς αρχηγούς και οπλαρχηγούς, ΠΟΤΕ δεν θα καταφέρουν να αντιμετωπίσουν το Ισραήλ και να υπάρξουν ισότιμοι συνομιλητές, όπως πχ υπήρξαν οι Βορειοβιετναμέζοι ή οι βαλκανικοί λαοί έναντι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ή οι Κουβανοί αντάρτες, ή οι ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή κοινότητα.
Οπότε, δυστυχώς, με τα σημερινά ισχύοντα, είτε πρέπει να υποταχθούν στο Ισραήλ, είτε να φύγουν προς άλλες αραβικές χώρες, είτε απλά το πρόβλημα θα διαιωνίζεται με τις γνωστές συνέπειες για τους εμπλεκόμενους.
Οι Παλαιστίνιοι ποτέ δεν θα αποκτήσουν κράτος και οι Ισραηλινοί ποτέ δεν θα αποκτήσουν ηρεμία.
