Γράφει ο Στέλιος Φενέκος, Υποναύαρχος ΠΝ ε.α.
Εεεεε λοιπον, ναι! Υπάρχουν και αυτοί που δεν δίνουν συγχωροχάρτια προς την μία ή άλλη πλευρά με βάση τον πολιτικό τους δογματισμό, και τις μανιχαϊστικές τους αντιλήψεις. Που δεν διστάζουν να καταδικάσουν ξεκάθαρα τον εισβολέα γιατί παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο και συνεχίζει να το παραβιάζει εγκληματώντας.
Και φυσικά επ’ ουδενί είναι ουδέτεροι “ισαποστάκηδες”, που αμβλύνουν τα πάντα για να μην αναγκαστούν να πάρουν θέση. Γιατί αυτοί μπορούν να ξεχωρίσουν ποια πλευρά αδικείται και ποια όχι, επί τη βάσει θεσμών, αρχών, δικαίου και όχι διχαστικών γενικεύσεων, στερεότυπων και δογμάτων. Και δεν διστάζουν να το αναγνωρίσουν, να το διακρίνουν και να το δηλώσουν. Αυτοί που θέλουν να μάθουν την αλήθεια και δεν παρασύρονται από προπαγάνδες από οιανδήποτε πλευρά.
Υπάρχουν αυτοί που εργάζονται και διαδηλώνουν υπέρ της επίτευξης της ειρήνης με το μικρότερο δυνατό κόστος για τους αδικούμενους και δεν τους θυσιάζουν στον βωμό της κλιμάκωσης της αντιπαλότητας υπέρ της υπερίσχυσης συμφερόντων τρίτων. Γιατί γνωρίζουν ότι τέλειες εξιδανικευμένες καταστάσεις δεν υπάρχουν σε κανένα πόλεμο, πόσο μάλλον όταν αυτός διαρκεί και διευρύνεται.
Υπάρχουν αυτοί που θα ερευνήσουν για τις δημιουργούμενες συνθήκες, θα προσπαθήσουν να επιβεβαιώσουν κάθε πληροφορία, κάθε δράση, αυτοί που θα λειτουργήσουν προληπτικά και θα προνοήσουν για να προετοιμασθούν και να δράσουν αποτρεπτικά στις επερχόμενες ορατές δυσμενείς συνθήκες και καταστροφές, που θα ενισχύουν την ειρηνευτική διαδικασία και όχι την πολεμική αντιπαράθεση, που θεωρούν ότι ο πόλεμος είναι το αδιέξοδο στο οποίο κακές πολιτικές έχουν οδηγήσει τα πράγματα, γιατί τελικά η ειρήνη είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να ανεχόμαστε να την διαχειρίζονται καιροσκόποι, φανατικοί, δογματικοί, διεφθαρμένοι, αυταρχικοί και ανερμάτιστοι πολιτικοί.
Υπάρχουν αυτοί που αμφισβητούν τις αποφάσεις των ηγεσιών, όταν αυτές λαμβάνονται χωρίς θεσμική Δημοκρατική λειτουργία, αδιαφανώς και ατεκμηρίωτα, χωρίς Δημοκρατικό έλεγχο και Κοινοβουλευτική συνέπεια (που δεν δεχόμαστε ανώνυμους κουκουλοφόρους στην Βουλή), χωρίς προτεραιότητες εξωτερικής πολιτικής, προσωποπαγώς, επηρεαζόμενες από “παράγκες” και σκιώδεις ψευτοελίτ.
Υπάρχουν αυτοί που τάσσονται με την πλευρά που αδικείται και την υποστηρίζουν και που θέλουν την ήττα και την τιμωρία του εισβολέα, και την δικαίωση του αδικούμενου, όμως δεν θα κλείσουν τα μάτια στις παρεκβάσεις, στις ακρότητες τις κακές πρακτικές κάθε πλευράς, γιατί ακριβώς δεν κάνουν επιλεκτικά συμψηφισμό σε αυτές, όπως κάνουν οι δογματικοί μανιχαϊστές, όψιμοι Μακαρθιστές, για να δικαιολογήσουν την διχαστική τους πολιτική και το μίσος στην κοινωνία μας.
Μία αυταρχική διχαστική πολιτική η οποία όχι μόνο κατακερματίζει τις κοινωνίες αλλά αποδυναμώνει και τον αγώνα για την καλύτερη επίτευξη της ειρήνης προς όφελος του αδικούμενου αδύναμου, αλλά και όλης της ανθρωπότητας.
Η τιμωρία του επιτιθέμενου, όπως και οιουδήποτε εγκληματεί στον πόλεμο, είναι χρέος όλων μας, όπως και η καταγραφή και η διαλεύκανση όλων των εγκλημάτων, και οφείλουμε να την επιδιώξουμε.
Πρώτ’ απ’ όλα όμως είναι απαίτηση να επιδιώξουμε την επιβίωση του αδικούμενου, και να αποφύγουμε να ρίχνουμε λάδι στην φωτιά εκ του ασφαλούς, ήρωες με το αίμα άλλων, αθώων και άμαχων.
Γιατί βασική αρχή της εξωτερικής πολιτικής αλλά και κάθε πολέμου είναι η ικανότητα να βάζουμε προτεραιότητες και να τις υποστηρίζουμε.
Και ο διχασμός της κοινωνίας δεν βοηθάει την μαζική/συλλογική υποστήριξη της προτεραιότητας αυτής.
Περισσότερα άρθρα από το Στέλιο Φενέκο:
