Πόλεμος της Κριμαίας: Τα θωρακισμένα πλοία

Πόλεμος της Κριμαίας: Ανέδειξε την αξία της θωράκισης στο ναυτικό πόλεμο. Τα θωρακισμένα πλοία δημιουργήθηκαν ως αντίδοτο στην ανάπτυξη του πυροβολικού. 

 
 
«Πόλεμος πατήρ πάντων εστί», έλεγε ο Ηράκλειτος και είχε απόλυτα δίκιο εφόσον η ανάγκη αντικρούσεως ενός όπλου είναι που γεννά το αντίδιτο του.
Έτσι ακριβώς συνέβη και με τα θωρηκτά. Ήταν η ανακάλυψη του πυροβόλου ραβδωτής κάννης που γέννησε και την ανάγκη προσθήκης θωράκισης στα πλοία.
Τα έως και τα μέσα του 19ου αιώνα λειόκαννα πυροβόλα, ακόμα και τα μεγάλου μεγέθους, δεν διέθεταν ούτε το αναγκαίο βεληνεκές, ούτε την απαραίτητα μεγάλη ταχύτητα εξόδου βλήματος, για να πετύχουν διάτρηση του εχθρικού σκάφους.
Για να πληγεί αποτελεσματικά ένα εχθρικό πλοίο, το φίλιο πλοίο όφειλε να το προσεγγίσει σε απόσταση ακόμα και 200 μέτρων.
Έτσι, ακόμα και αν τελικά το καταβύθιζε, ήταν βέβαιο ότι και το ίδιο θα υφίστατο σοβαρές ζημιές.
Ιδιαιτέρως μετά το 1840, όταν τα ναυτικά των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων καθέλκησαν πραγματικά μεγαθήρια εξοπλισμένα με 130 και περισσότερα πυροβόλα, ομοίαζε με αυτοκτονία και μόνο η σκέψη καταναυμάχισης ενός τέτοιου γίγαντα.

Το πυροβόλο ραβδωτής κάννης όμως προσέφερε σοβαρά πλεονεκτήματα – διπλάσιο βεληνεκές και αυξημένη διατριτική ικανότητα εξ’αιτίας της πολλαπλάσιας ταχύτητας εξόδου βλήματος, σε σχέση με τα λειόκαννα.
Ξαφνικά λοιπόν τα τεράστια και πολυδάπανα πολεμικά βρέθηκαν απροστάτευτα, ακόμα και σε μικρότερα σκάφη, τα οποία όμως διέθεταν πυροβόλα ραβδωτής κάννης.
Η αδυναμία τους καταδείχθηκε με τον χειρότερο τρόπο κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου.
Το 1854 ο βρετανογαλλικός στόλος επιχείρησε να βομβαρδίσει τα παράκτια οχυρά της Σεβαστούπολης.
Τα βρετανικά τρίκροτα «Άλμπιον» και «Κουίν» και η φρεγάτα «Αρέθουσα», μαζί με το γαλλικό δίκροτο «Βιλλ ντε Παρί», πλησίασαν τα ρωσικά οχυρά σε απόσταση 700 μέτρων και άνοιξαν πυρ.



Σε διάστημα 90 λεπτών και τα τέσσερα σκάφη είχαν γίνει παρανάλωμα του πυρός, αν και οι Ρώσοι δεν διέθεταν πυροβόλα ραβδωτής κάννης ! Υπό το βάρος αυτής της καταστροφής Βρετανοί και Γάλλοι σχεδίασαν «πλωτές πυροβολαρχίες», τις οποίες θα χρησιμοποιούσαν κατά των οχυρών.
Επρόκειτο για φορτηγίδες (μαούνες), εξοπλισμένες με βαριά πυροβόλα ραβδωτής κάννης, τα πλευρά όμως των οποίων, από την ίσαλο και επάνω, προστάτευε σιδηρός θώρακας πάχους 4 ιν (100 χλστ). Εκεί που τα περίφανα πολεμικά απέτυχαν παταγωδώς, οι ταπεινές φορτηγίδες επέτυχαν λαμπρά αποτελέσματα.
Οι Ρώσοι πυροβολητές, βλέποντας τα βλήματά τους να εποστρακίζονται στη θωράκιση των φορτηγίδων και δεχόμενοι παράλληλα καταιγισμό πυρών, ύψωσαν λευκές σημαίες. Ο θώρακας είχε κερδίσει την μάχη.