Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσιάκαλος, Συνταγματάρχης (ε.α.), MSc Στατιστικής κι Επιχειρησιακής Έρευνας Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, υποψήφιος διδάκτωρ Εφαρμοσμένης Προσομοίωσης του Πανεπιστημίου της Γένοβα, πρόεδρος της MSETT Hellas.
Οι κοινωνίες του δυτικού κόσμου βομβαρδίζονται από ειδήσεις που αφορούν τα κατορθώματα του Ουκρανικού στρατού απέναντι στη ρωσική πολεμική μηχανή. Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψω πως η ουκρανική αντίσταση είναι εξόχως αποτελεσματική όπως παρουσιάζεται από τα δυτικά ΜΜΕ.
Εξ’ αρχής η ρωσική επίθεση χαρακτηρίστηκε από τους δυτικούς ως επιχείρηση κεραυνοβόλου πολέμου, άποψη που καταρίφθηκε από τα γεγονότα, καθότι φαίνεται πως οι ρωσικές δυνάμεις ήταν προετοιμασμένες για πιο μακροχρόνιες επιχειρήσεις. Θεωρώ πως οι στρατιωτικές επιχειρήσεις των Ρώσων δεν επιτυγχάνουν τους αντικειμενικούς τους σκοπούς στο βαθμό που θα ήθελαν οι σχεδιάσαντες τις επιχειρήσεις αλλά πάντως επιτυγχάνεται ένα σημαντικό μέρος αυτών.
Η αντίδραση των δυτικών κυβερνήσεων με τις κυρώσεις και την αποστολή κάθε είδους βοήθειας προς την Ουκρανία αντανακλά ένα μέρος μόνο της κοινωνικής αντίδρασης των κρατών αυτών, καθότι πολλές είναι οι φωνές της διαφωνίας με την αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία. Οι κορώνες του προέδρου Ζελένσκι για οργανωμένη δράση από το ΝΑΤΟ έχουν πέσει και θα πέσουν και στη συνέχεια στο κενό. Φαίνεται πως οι δυτικές χώρες δεν διαθέτουν την κοινωνική νομιμοποίηση για μια αντίδραση που ενδεχομένως θα έφερνε έναν γενικευμένο πόλεμο. Αντίθετα, η σημαντική και εξόχως συστηματική βοήθεια στους πρόσφυγες από την Ουκρανία αλλά και στους πολίτες της που ζουν τις πολεμικές συνθήκες είναι τρανή κι αισιόδοξη απόδειξη της αλληλεγγύης των κοινωνιών. Κι εδώ κάπου χάνεται η λογική κι αρχίζουν τα παράδοξα.
Αν εξαιρέσει κανείς τον πρόεδρο Μακρόν που φαίνεται να διαθέτει μια προσωπικότητα ταγμένη στη λογική, οι υπόλοιποι ηγέτες των δυτικών κρατών είτε έχουν προσδεθεί στο πολιτικό άρμα των ΗΠΑ είτε αδυνατούν ν’ αντιδράσουν αποτελεσματικά στη διαμορφούμενη κατάσταση. Η επικίνδυνη εισαγωγή της Κίνας και της Ινδίας στην κρίση από την πίσω πόρτα εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τους συμμάχους της καθότι ο οικονομικός γίγαντας – Κίνα – αλλά και ο κοιμώμενος γίγαντας – Ινδία – μάλλον φαίνεται να προτιμούν το ρωσικό στρατόπεδο παρά το δυτικό.
Προφανώς η πολιτική στάση των ΗΠΑ και οι κορώνες των αξιωματούχων της αντανακλούν την αδυναμία αποτελεσματικής πολιτικής και διπλωματικής παρέμβασης στα πράγματα. Από την άλλη πλευρά το πτωχευμένο κοινωνικά, πολιτικά και κυρίως πολιτισμικά Ηνωμένο Βασίλειο αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια των δυτικών κρατών καθότι κυβερνάται παρούσα φάση από λάτρεις του ένδοξου παρελθόντος κι όχι από ρεαλιστές πολιτικούς στην.
Αντίθετα, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες φαίνεται να διαθέτουν μια πολιτική ομοφωνία καθότι το πλείστον των μεγάλων κρατών της Ευρώπης κυβερνάται από κυβερνήσεις συνεργασίας κι ευρείας πολιτική συνεργασίας. Γερμανία, Ισπανία, και Ιταλία διαθέτουν κυβερνήσεις με ευρύτατη κοινωνική απήχηση κι αυτό δίνει μια ρεαλιστική προσέγγιση στις πολιτικές αποφάσεις. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν υπάρχει στον τόπο μας και είναι προφανές πως οι επικοινωνιακές παλινωδίες και οι πολιτικές παραδοξότητες που βιώνουμε καθημερινά αποτελούν πάγια πολιτική πρακτική των κομματικών μηχανισμών που ζημιώνουν σταθερά την ελληνική κοινωνία και επισπεύδουν την κοινωνική, οικονομική και θεσμική φθορά του τόπου μας.
Είναι πλέον προφανές πως δημιουργούνται οι συνθήκες για το πολύ συχνά αναφερόμενο “great reset”, ο πόλεμος στην Ουκρανία ενδεχομένως να είναι η θρυαλλίδα που θα δημιουργήσει τις πολλαπλές εκρήξεις εκ συμπαθείας που θα διαμορφώσουν το νέοπ περιβάλλον. Πόσο βίαιο και πόσο ανατρεπτικό θα είναι αυτό το great reset είναι απίθανο να το εκτιμήσουμε, όμως φαίνεται εκ των πραγμάτων πως η ανθρωπότητα ξεκινάει να αλλάζει δραματικά και ταχύτατα. Άλλωστε η διαχείριση της πανδημικής κρίσης μας έδειξε τι και πόσο γρήγορα μπορεί να γίνει.
Η επόμενη μέρα σχετικά με το τι και το ποιος θα επικρατήσει τελικά, προφανώς θα είναι αποτέλεσμα πολλών και δύσκολων ζυμώσεων με αρκετά θύματα και σημαντικές καταστροφές. Η ανάθεση της εξουσίας για λίγο χρόνο σε πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους και ο περιορισμός των οποιασδήποτε μορφής ελίτ δείχνει να είναι ο μονόδρομος της νέας εποχής που ξημερώνει.
Η αξία των πολλών δεν αποτιμάται από τη δύναμη της ανθρώπινης μάζας και της διαχείρισης του όχλου αλλά από τη διαμόρφωση πλαισίων επικοινωνίας, θεσμών αλληλεγγύης, άμεσης δημοκρατίας και αποκεντρωμένων συστημάτων διαχείρισης πλούτου.
Ενδιαφέροντες σύνδεσμοι:
The Great Reset: Policing in 2030 – RAND Corporation
The great reset – World Economic Forum
What is the Great Reset – and how did it get hijacked by conspiracy theories? – BBC News
https://www.bbc.com/news/blogs-trending-57532368
Περισσότερα άρθρα από τον Κωνσταντίνο Τσιάκαλο:
ΑΠΟΨΕΙΣ –ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΙΑΚΑΛΟΣ
