“Η Πόλις εάλω”… Ας δούμε και με μία διαφορετική ματιά το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός… Θα ήθελαν πάρα πολύ οι σημερινοί Τούρκοι να πιστεύουν ότι η Πόλη αλώθηκε στις 29 Μαΐου 1453, όμως ως Ιστορικός δεν μπορώ να το δεχτώ…
Μήπως, οι Λατίνοι και γενικά οι Δυτικοί ήθελαν να πιστέψουμε σε έναν κατ’ουσιαν μύθο που ως Πόντιοι Πιλάτοι έριχναν από πάνω τους το ανάθεμα για το 1204;;;;
Όταν στην Πόλη στις 29 Μαΐου 1453 μπήκε ο Μωάμεθ Β’ που είναι τουλάχιστον απαράδεκτο από την ελληνική ιστοριογραφία να δηλώνεται ως Πορθητής (γιατί οι Οθωμανοί ήταν ανίκανοι να εκπορθήσουν), η Κωνσταντινούπολη ήδη διάβαινε το Ρουβίκωνά της…
Η Πόλη μετά το 1204, τις εμφύλιες διαμάχες και έριδες, την αύξηση του πλούτου μέσα στη συγκεκριμένη πόλη, ενώ οι επαρχίες πεινούσαν, τις οικονομικές και κοινωνικές ατασθαλίες μερικών εκ των Αυτοκρατόρων, ήταν ένα κράτος ήδη σε κοινωνική παρακμή…
Το 1204 ήταν έτος ορόσημο για την Κωνσταντινούπολη που έδειχνε το διακαή πόθο του δυτικού τμήματος να καθυποτάξει τη Βασιλεύουσα… Το Σχίσμα των δύο Εκκλησιών το 1054 ήταν απλά ένα γεγονός που οδήγησε στα γεγονότα του 1204, δείχνοντας ότι οι Δυτικοί ποτέ δεν μπόρεσαν να χωνέψουν ότι ο Λατινισμός πάντοτε θα “ακολουθούσε” οτιδήποτε έφερε ελληνικό πρόσημο…
Ήδη από το 867 μ.Χ.με το Φώτειο Σχίσμα, φαινόταν ότι η Δύση διεκδικούσε την πρωτοκαθεδρία από την Ανατολή, όταν ο Πάπας Νικόλαος Α’ επανέφερε διοικητικής φύσης θέματα στο προσκήνιο που ήταν κυρίως πολιτικής και όχι θρησκευτικής χροιάς.
Την Κωνσταντινούπολη δεν θα μπορούσε με κανέναν τρόπο και σε καμία περίπτωση να την καθυποτάξει ένας ανομοιογενής, εθνοτικά στρατός που εκτός των άλλων πνευματικά και στρατιωτικά υπολειπόταν από τους Βυζαντινούς…
Η Πόλις δεν έπεσε στις 29 Μαΐου του 1453, και όχι πάντως από τους Οθωμανούς… Η Πόλη είχε αρχίσει την καθοδική πορεία της ήδη από το 1204, μία πορεία που επιτάχυναν οι αποφάσεις και ο τρόπος διαχείρισής της από κάποιους Αυτοκράτορές της…
Και η Πόλη δεν έπεσε ΠΟΤΈ σε αυτό το συνονθύλευμα που ονομάστηκαν το 1923 επίσημα ως Τούρκοι, γιατί η διοίκηση του Οθωμανικού Κράτους που προέκυψε μετά το 1453 χρησιμοποίησε για την οργάνωση και τη διοίκηση των δομών του τους Έλληνες Φαναριώτες και επίσης όλο το θεσμικό σύστημα διοίκησης του αχανούς κράτους που προέκυψε από τη βίαιη προσάρτηση διαφόρων γεωγραφικών περιοχών, στηρίχθηκε στους νομικούς κανόνες του Βυζαντίου…
Και ότι η Πόλη ΔΕΝ ΈΠΕΣΕ ΠΟΤΈ από τους Οθωμανούς, αλλά οι κοινωνικές συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί, απλά συνέβαλλαν στην είσοδο των Οθωμανών στην Βασιλεύουσα είναι η παρακάτω ρήση που ουσιαστικά δείχνει ότι οι ίδιοι οι Βυζαντινοί είχαν εδώ και αιώνες χάσει την εμπιστοσύνη τους στο Κράτος που ήταν πολίτες, θεωρώντας, εκτός των άλλων τους Λατίνους υπεύθυνους για την καθοδική πορεία του Βυζαντίου
“Κρειτότερον εστίν ειδέναι εν μέση
τη πόλει Φακιόλιον Βασιλεύον
Τούρκων ή καλύπτραν λατινική”
Ρήση που αποδίδεται στον Λουκά Νοταρά Μέγα Δούκα της περιόδου 1448 – 1453
Η Πόλη δεν έπεσε το 1453, γιατί δεν θα μπορούσε να εκπορθηθεί από έναν υποδεέστερο από τους πολίτες της λαό…
Αλλά οι Λατίνοι μία φορά τη βεβήλωσαν το 1204 και μία οι επίγονοί τους το 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάννης…
Αλλά ο θρύλος του Μαρμαρωμένου Βασιλιά και της Κόκκινης Μηλιας υπάρχει, όπως και η παραδοσιακή ρήση “Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι”…
Οι Τούρκοι δεν είναι άξιοι να πάρουν τίποτα ελληνικό από μόνοι τους γιατί υπολείπονται των Ελλήνων…έχουν τους Δυτικούς που τους τα δίνουν…Αυτό έδειξε η ελληνική ιστορία με επίκεντρο την Κωνσταντινούπολη.
