Γράφει ο Αντώνιος Βασιλείου , Αντιστράτηγος (εα), Πολ. Μηχ/κός – MSc in Management Science – τ. Military Advisor at CFE OSCE – τ. Military Scientist at NC3A NATO.
Η Ουκρανία μπορεί να νικήσει τη Ρωσία στο πεδίο και να ανακαταλάβει τα χαμένα εδάφη της, αλλά μόνο με σημαντική υποστήριξη από το ΝΑΤΟ και τη Δύση.
Για να αλλάξει το ρεύμα, η Ουκρανία χρειάζεται μεγαλύτερες ποσότητες στρατιωτικού εξοπλισμού από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους υποστηρικτές, όπλα που ακυρώνουν τα ρωσικά πλεονεκτήματα ενώ επιτρέπουν στα στρατεύματά της να εκμεταλλεύονται τα ρωσικά μειονεκτήματα.
Εάν η Δύση δεν βοηθήσει την Ουκρανία, η σύγκρουση κινδυνεύει να εισέλθει σε μια φάση φθοράς που κινδυνεύει να μεταλλαχθεί σε έναν παρατεταμένο πόλεμο, ευνοώντας τελικά τη Ρωσία.
Η Ουκρανία έχει τη βούληση να επιτύχει την επιχειρησιακή ήττα του ρωσικού στρατού, αλλά δεν είναι σε θέση να επιβάλει τη νίκη λόγω έλλειψης τακτικής κινητικότητας, βασικού εξοπλισμού και άλλων παραγόντων. Εν τω μεταξύ, ο ρωσικός στρατός διατηρεί το πάνω χέρι στους κατευθυνόμενους πυραύλους ακριβείας, το πυροβολικό και τον ηλεκτρονικό πόλεμο. Ως αποτέλεσμα, η Ουκρανία δεν είναι σε θέση να συγκεντρώσει γρήγορα κινούμενες δυνάμεις μάχης, εμποδίζοντάς την να εκτελέσει γρήγορες και ισχυρές αντεπιθέσεις.
Ωστόσο, οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας πέτυχαν πέρα από κάθε προσδοκία. Πολλοί αναλυτές πίστευαν ότι το Κίεβο θα αναδιπλωθεί γρήγορα κάτω από το τεράστιο βάρος του ρωσικού στρατού. Ωστόσο, οι ουκρανικές στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις που δρομολογήθηκαν μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014, η δυτική στρατιωτική βοήθεια και οι κακές επιδόσεις του ρωσικού στρατού είχαν ως αποτέλεσμα την υποχώρηση στο Κίεβο και μια βαριά κατάρρευση στην περιοχή του ανατολικού Ντονμπάς. Η σύγκρουση έχει μετατραπεί σε πόλεμο πυροβολικού και πεζικού, χωρίς καμία από τις δύο πλευρές να καταφέρει να πετύχει αποφασιστική νίκη.
Ακολουθούν πέντε τομείς στους οποίους εάν η Ουκρανία ενισχυθεί, θα έχει θετικό αποτέλεσμα και θα διώξει τον εισβολέα :
1. Η Ουκρανία πρέπει να νικήσει τον ρωσικό ηλεκτρονικό πόλεμο.
Τα ρωσικά συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου εμποδίζουν την Ουκρανία να δημιουργήσει μια «φονική αλυσίδα» που θα της επέτρεπε να συντρίψει γρήγορα τις εχθρικές δυνάμεις. Οι «φονικές αλυσίδες» στη στρατιωτική γλώσσα είναι το δίκτυο των παρατηρητών, από ανθρώπους ανιχνευτές έως drones, που συνδέονται με τις μονάδες του αρχηγείου μέσω ραδιοεπικοινωνιών. Οι παρατηρητές θα ανέφεραν τις κινήσεις των εχθρικών στρατευμάτων στις μονάδες του αρχηγείου, οι οποίες με τη σειρά τους θα τις έβαζαν στόχους στο φιλικό πυροβολικό. Η Ρωσία διακόπτει την «φονική αλυσίδα» της Ουκρανίας παρεμποδίζοντας τις επικοινωνίες, εμποδίζοντας παρατηρητές, αρχηγεία και πυροβολητές να συνομιλούν μεταξύ τους.
Η λύση είναι η χρήση πυραύλων κατά της ακτινοβολίας, για να στοχεύουν ρωσικά συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου. Τα Jammer εκπέμπουν στο φάσμα ραδιοσυχνοτήτων και οι ραδιοεκπομπές τους μπορούν να ανιχνευθούν από τις εχθρικές δυνάμεις. Το επόμενο βήμα είναι να στοχευθούν οι παρεμβολείς με πυραύλους. Μόλις εξαλειφθούν αυτά τα συστήματα, οι ουκρανικές δυνάμεις μπορούν να λειτουργήσουν πολύ πιο αποτελεσματικά, στοχεύοντας τα ρωσικά στρατεύματα πιο γρήγορα από ποτέ.
2. Η Ουκρανία χρειάζεται πολλούς πυραύλους.
Αυτά τα συστήματα, ιδιαίτερα το σύστημα παρακολούθησης MLRS M270 και το σύστημα τοποθετημένο σε φορτηγό M142 HIMARS, χρησιμοποιούν τον πύραυλο Guided Multiple Launch Rocket System (GMLRS), ο οποίος χρησιμοποιεί καθοδήγηση GPS και μεταφέρει κεφαλή με υψηλή εκρηκτική ισχύ σε απόσταση έως και 43 μίλια. Σε αντίθεση με τους περισσότερους εκτοξευτές πυραύλων, οι οποίοι βασίζονται στον κορεσμό ενός στόχου με πολλούς σχετικά ανακριβείς πυραύλους, ένα σύστημα HIMARS είναι ουσιαστικά ένα κατευθυνόμενο όπλο ακριβείας ικανό να στοχεύει έξι διαφορετικούς, συγκεκριμένους στόχους με έξι διαφορετικούς πυραύλους.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δεσμεύσει οκτώ πυραυλικά συστήματα M142 HIMARS στην Ουκρανία, καθένα από τα οποία μπορεί να μεταφέρει και να εκτοξεύει έως και έξι πυραύλους GMLRS τη φορά. Η Νορβηγία και το Ηνωμένο Βασίλειο στέλνουν το καθένα τρία από τα μεγαλύτερα, βαρύτερα συστήματα M270. Το M270 είναι ένα παλαιότερο σύστημα παρακολούθησης που μπορεί να μεταφέρει και να εκτοξεύσει έως και 12 πυραύλους. Δεκατέσσερα συστήματα MLRS είναι μια αρχή, αλλά η Ουκρανία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει δεκάδες άλλα.
3. Οι φονιάδες αρμάτων είναι πιο σημαντικά από ποτέ.
Μια άλλη σημαντική απαίτηση είναι περισσότερα αντιαρματικά όπλα. Το σουηδικό αντιαρματικό όπλο μικρού βεληνεκούς NLAW και ο αμερικανικός αντιαρματικός πύραυλος μεσαίου έως μεγάλου βεληνεκούς Javelin κέρδισαν φήμη νωρίς στη σύγκρουση, καταστρέφοντας μεγάλο αριθμό ρωσικών αρμάτων μάχης και τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης. Αυτό εμπόδισε τις ρωσικές δυνάμεις να συγκεντρώσουν δυνάμεις για μεγάλης εκτάσεως επιθέσεις και μετέτρεψε τους κυνηγούς σε κυνηγημένους.
Οι τεθωρακισμένες δυνάμεις της Ρωσίας έχουν υποστεί σοβαρές απώλειες, με περισσότερα από 800 άρματα μάχης να έχουν καταστραφεί, να εγκαταλειφθεί ή να αιχμαλωτιστεί. Στο αναπεπταμένο έδαφος του Donbass, τα τανκς μπορούν να κινούνται πιο ελεύθερα και να έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο στη μάχη, με σοβαρές συνέπειες για τους Ουκρανούς υπερασπιστές. Μια σταθερή προμήθεια αντιαρματικών όπλων μπορεί να συνεχίσει να κρατά υπό έλεγχο τις τεθωρακισμένες δυνάμεις της Ρωσίας.
4. Τεθωρακισμένα Οχήματα Μεταφοράς Προσωπικού.
Η έλλειψη σύγχρονων τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού, σημαίνει ότι αρκετό από το πεζικό της Ουκρανίας λειτουργεί ως ελαφρύ πεζικό. Το ελαφρύ πεζικό ταξιδεύει με τα πόδια, περιορίζεται στα όπλα που μπορεί να μεταφέρει με τα πόδια και στερείται θωρακισμένης προστασίας. Ενώ το ελαφρύ πεζικό έχει ορισμένα πλεονεκτήματα, ιδιαίτερα στην αστική μάχη, δεν μπορεί επίσης να μείνει ένα βήμα μπροστά από τα φράγματα πυροβολικού ή να προφυλαχθεί σε προστατευμένα οχήματα. Το ελαφρύ πεζικό, που προελαύνει με τα πόδια, δεν είναι επίσης σε θέση να κάνει γρήγορες προόδους σε όλο το πεδίο της μάχης.
Απαιτείται προστατευμένη κινητικότητα για να μπορέσουν τα ουκρανικά στρατεύματα να ελιχθούν υπό την απειλή πυροβολικού. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού (APC), τεθωρακισμένα οχήματα που μεταφέρουν στρατεύματα μέχρι την πρώτη γραμμή, οπότε μάχονται αποβιβασμένα. Θα μπορούσε επίσης να περιλαμβάνει οχήματα μάχης πεζικού (IFV), πιο βαριά τεθωρακισμένα οχήματα που έχουν σχεδιαστεί για τη μεταφορά στρατευμάτων στο ίδιο το πεδίο της μάχης, αλλά φέρουν και πυροβόλο. Οι Κάτω Χώρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Λιθουανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστραλία, η Δανία και η Πορτογαλία έχουν δωρίσει περίπου 300 APC ενώ η Σλοβακία, η Πολωνία και η Τσεχική Δημοκρατία έχουν δωρίσει περίπου 135 IFV. Η Ελλάδα είναι στη διαδικασία επίσης να παρέξει αριθμό BMP1s.
5. Σημειακά αμυντικά συστήματα για την προστασία της υποδομής ζωτικής σημασίας.
Μια νέα, προηγουμένως μη παρασχεθείσα ικανότητα είναι τα συστήματα άμυνας σημείου για την προστασία της υποδομής ζωτικής σημασίας. Οι ρωσικοί κατευθυνόμενοι πύραυλοι ακριβείας έχουν αρκετό βεληνεκές για να στοχεύουν το βάθος και το πλάτος της Ουκρανίας, χωρίς να αφήνουν κανέναν πιθανό στόχο ασφαλή. Σιδηροδρομικοί σταθμοί, φράγματα, επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, κυβερνητικά κτήρια, αεροπορικές βάσεις, επίγειες βάσεις, όλα είναι πιθανοί στόχοι των οποίων η απώλεια θα μπορούσε να ακρωτηριάσει τη στρατιωτική ικανότητα, το ηθικό και την οικονομία της Ουκρανίας.
Τα σημειακά αμυντικά συστήματα περιλαμβάνουν το πυραυλικό σύστημα IRON DOME του Ισραήλ, το οποίο μπορεί να αναχαιτίσει εισερχόμενους πυραύλους, drones και πυραύλους CRUISE. Ένα άλλο είναι το αμυντικό σύστημα σημείων C-RAM, η χερσαία έκδοση του οπλικού συστήματος PHALANX που προστατεύει τα πλοία των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ιαπωνίας από εναέριες απειλές. Μια άλλη χρήσιμη άμυνα είναι το νορβηγικό σύστημα αεράμυνας μικρού και μεσαίου βεληνεκούς NASAMS, το οποίο θα μπορούσε να προστατεύσει μια ολόκληρη πόλη από τους ρωσικούς πυραύλους CRUISE. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν πρόσφατα ότι στέλνουν δύο πλήρη σετ NASAMS στην Ουκρανία.
Η επιμονή της Ρωσίας να διεξάγει έναν πόλεμο που απέτυχε να κερδίσει και έχει ελάχιστες προοπτικές να κερδίσει πλήρως, σημαίνει ότι η Ουκρανία θα πρέπει να τη νικήσει αποφασιστικά στο πεδίο. Ο πόλεμος εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου, απαιτώντας νέες τακτικές και όπλα για να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες συνθήκες.
Αυτά είναι τα όπλα που χρειάζεται τώρα η Ουκρανία, τόσο για να κερδίσει τον πόλεμο όσο και για να προστατεύσει τον άμαχο πληθυσμό της.
Με πληροφορίες από popularmechanics.com
Περισσότερα άρθρα από τον Αντώνιο Βασιλείου:
* Ο Αντώνης Βασιλείου είναι Αντιστράτηγος (εα), Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός, MSc Επιχειρησιακός Ερευνητής, τ. Σύμβουλος ΟΑΣΕ επί Συμβατικών Εξοπλισμών και τ. Μελετητής των Συστημάτων Διοικήσεως και Ελέγχου Πληροφοριών του ΝΑΤΟ
Πηγή: www.antoniosvasileiou.gr
