Του Καθηγητή Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας, Ιωάννη Μάζη *
Ο συνδυασμός Belharra και Rafale θα μπορούσε να ακυρώσει οποιοδήποτε μελλοντικό πλεονέκτημα που θα μπορούσε να αποκτήσει η Τουρκία στην περιοχή. Θα μπορέσει να δημιουργήσει ένα απολύτως συμβατικό σύστημα όχι μόνο «άρνησης περιοχής» («Denial Area”) αλλά και στρατηγικού πλεονεκτήματος στην περιοχή του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου δίνοντας δυνατότητες και ενεργοποίησης του δόγματος ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδας – Κύπρου (ΔΕΑΧ). Το τελευταίο φυσικά απαιτεί πολιτική βούληση.
Οι Γάλλοι είναι οι μόνοι στην Ευρώπη που έχουν ολοκληρωμένη γεωπολιτική αντίληψη. Καταλαβαίνουν «τι παίζει» με την Τουρκία -ούτως ή άλλως διακυβεύονται και δικά τους συμφέροντα, τα οποία προσπαθεί «πειρατικά» να οικειοποιηθεί η Τουρκία- και είναι αυτοί που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Άρα μια συνεργασία με τη Γαλλία στον αμυντικό τομέα θα αλλάξει και τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς, πέραν των επιχειρησιακών δεδομένων.
Μια συνεργασία με τη Γαλλία, -η οποία σημειωτέων θέλει διακαώς να προβάλει ισχύ στην ανατολική Μεσόγειο σε μόνιμη βάση, γιατί έχει συγκεκριμένα συμφέροντα στην περιοχή αλλά και στην εγγύς Ανατολή- θα είναι ένα “game changer” σε όλη την περιοχή υπέρ των γαλλικών συμφερόντων και συγχρόνως υπέρ των ελληνικών και κυπριακών συμφερόντων, διότι αυτά ταυτίζονται.
Και θα πρέπει η κυπριακή κυβέρνηση να προτείνει στη Γαλλία μόνιμες αεροναυτικές βάσεις επί του εδάφους στην Κύπρο, ούτως ώστε, αφενός η Γαλλία να μπορεί σε μόνιμη βάση να εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα ασφαλείας στην περιοχή και αφετέρου, να παρέχει απόλυτη προστασία στο πλαίσιο της αμυντικής συνεργασίας με την Κύπρο και την Ελλάδα
Αυτό είναι πλέον ένα εκ των ου άνευ, διότι συγχρόνως θα διευκόλυνε και την επανενεργοποίηση του δόγματος ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδας – Κύπρου (ΔΕΑΧ).
Και προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε συγχρόνως να λειτουργήσει ο εκσυγχρονισμός των ελληνικών Mirage-2000 και η παραχώρησή τους στην Κύπρο, ώστε να δημιουργηθεί μια κυπριακή πολεμική αεροπορία με μαχητικά αεροσκάφη.
Αυτό είναι σημαντικό όχι μόνο επιχειρησιακά αλλά και για συμβολικούς λόγους, διότι η Κύπρος αποκτώντας πολεμική αεροπορία και πολεμικό ναυτικό δίνει το μήνυμα ενός ανεξάρτητου κράτος το οποίο μπορεί να έχει τη δυνατότητα να ασκεί κυριαρχία σε όλες τις διαστάσεις. Διότι είναι πρωτόγνωρο ένα κράτος που ένα κομμάτι του τελεί υπό κατοχή να μην έχει αναπτύξει αεροναυτικές δυνάμεις.
Και για να καταλάβουμε τι συμβαίνει, η Τουρκία ήδη βρίσκεται στον Ατίλλα-4, κάνει υβριδικό πόλεμο, ο οποίος αρχίζει στην Κύπρο και θα καταλήξει στο Αιγαίο και στη Θράκη. Και εμείς αρκούμαστε σε φληναφήματα του τύπου “ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών” και “αυστηρές καταγγελίες του κ. Μπορέλ” κλπ.
Ωραία όλα αυτά, αλλά χρειάζονται και πράξεις. Και επειδή ενώ εμείς περιμένουμε, η Τουρκία προχωρεί στην Ατίλλα-4, για αυτό καλό είναι να “κουνήσουμε και εμείς τα χέρια μας”. Δεν είναι δυνατόν να είναι όλοι εκεί και η Ελλάδα να απουσιάζει.
*Απόσπασμα από την ραδιοφωνική Εκπομπή του Λ. Καλαρρύτη
