Γράφει ο Στέλιος Φενέκος, Υποναύαρχος ΠΝ ε.α.
Ας δούμε μερικά πράγματα που δεν αναλύονται στις συζητήσεις στα ΜΜΕ.
- Όπως έχει αναλυθεί πολλές φορές στα άρθρα μου, η Ρωσική αντίληψη του περιορισμένου επιχειρησιακού σκοπού, αρχικά ήταν oi περιορισμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις στην περιοχή του Ντονμπάς,
Όμως αυτό παραβιάσθηκε από τον Πούτιν με την εισβολή σε όλο το τμήμα της Ανατολικής Ουκρανίας, και με την προσβολή όλων των περιοχών που βρίσκονται στην Μαύρη θάλασσα και του Κιέβου.
Μέχρι προχθές δεν είχε επιδιώξει να προσβάλλει μαζικά τις πόλεις, αλλά να τις αποκόψει περικυκλώνοντάς τες, και με στόχο να διαλύσει την κυβερνητική διοικητική λειτουργία της χώρας με την επίθεση στο Κίεβο.
Η κατάληψη του Snake Island ήταν αναμενόμενη, όπως είχα διεξοδικά αναλύσει παρουσιάζοντας τις ιδιαιτερότητες του νησιού αυτού.
- Συνεπώς ο επιχειρησιακός στρατιωτικός σκοπός διευρύνθηκε, αν και παρέμεινε περιορισμένος, αφού δεν έγιναν πολεμικές ενέργειες στο Δυτικό τμήμα της μη Ρωσόφωνης Ουκρανίας, Δυτικά του Δνείπερου. Δηλαδή δεν επιδίωξε την κατάκτηση της Ουκρανίας ολόκληρης και την κατοχή της.
- Ο δε πολιτικός σκοπός αρχικά ήταν η αναγνώριση της περιοχής Ντονμπάς, η προστασία την Ρωσόφωνων και ο περιορισμός της επέκτασης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
- Και μέχρι εδώ δεν φαίνεται να υπάρχει χάσμα μεταξύ πολιτικού σκοπού και στρατιωτικού σκοπού.
- Όμως στη συνέχεια, με πρόσχημα την αδιαλλαξία του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και του Ζελένσκι, διεύρυνε τους στρατιωτικούς σκοπούς με βομβαρδισμούς πόλεων και εισβολή σε αυτές, επικαλούμενος κλιμάκωση λόγω της αδιαλλαξίας.
- Και ταυτόχρονα επέκτεινε και τους Πολιτικούς σκοπούς, που φαίνονται στους όρους που έθεσε στην χθεσινή συνάντηση των αντιπροσωπειών Ουκρανίας και Ρωσίας.
Δηλαδή την παράδοση των όπλων από τους Ουκρανούς (αρχικά) και μετά προς την ΕΕ:
– Την αποστρατικοποίηση της Ουκρανίας
– Την αναγνώριση της Ρωσικής κυριαρχίας στην Κριμαία
– Την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας (δηλαδή θέλει άλλη κυβέρνηση και θεσμικές διώξεις των ομάδων φιλοναζί)
– Την Ουδετερότητα της Ουκρανίας
- Οι εσφαλμένες αποτιμήσεις στο επιχειρησιακό πεδίο που διθυραμβικά παρουσιάζονται από ΗΠΑ και πολλούς άλλους, ότι δηλαδή δεν έχει επιτύχει τους στρατιωτικούς του στόχους στο πεδίο, αφενός δεν είναι ρεαλιστικές, αφετέρου τον αναγκάζουν να κλιμακώσει κι’ άλλο τις στρατιωτικές δράσεις, εξαπολύοντας δεύτερο μεγαλύτερο κύμα επιθέσεων σε όλες τις πόλεις πλέον, σε εγκαταστάσεις, σε κρίσιμες υποδομές και αεροδρόμια στις ως άνω περιοχές.
Σήμερα μία τεράστια δύναμη κρούσεως που επεκτείνεται σε 67 χλμ. επί του οδικού δικτύου, με άρματα, τεθωρακισμένα οχήματα, ρουκετοβόλα, αυτοκινούμενα και μη πυροβόλα, και οχήματα εφοδιασμού κλπ κινείται ήδη προς το Κίεβο
- Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι οι καθυστερήσει στις συζητήσεις θα χρησιμοποιηθούν ως πρόσχημα για να εντείνει τις επιθέσεις, διευρύνοντας τους επιχειρησιακούς στρατιωτικούς στόχους, προκειμένου να πιέσει για να γίνουν αποδεκτοί οι Πολιτικοί στόχοι που έχει θέσει.
- Και επειδή έχουμε να κάνουμε με συμπλεγματική προσωπικότητα (καταφανώς πλέον), καλύτερα θα ήταν για τον Ουκρανικό λαό να μην επαναλαμβάνουμε τα υπερβολικά περί επιχειρησιακής στρατιωτικής αποτυχίας, γιατί όσο τα λέμε, τόσο περισσότερο αυτός θα προσπαθεί να αποδείξει ότι κάνουμε λάθος εις βάρος της Ουκρανίας, και δεν θα διστάσει να την ισοπεδώσει για να εκμηδενίσει την αντίσταση και του Ουκρανικού λαού στις πόλεις, με εκατόμβες θυμάτων.
- Και για να είμαστε ρεαλιστές:
Δηλαδή υπάρχει εχέφρων στρατιωτικός που να θεωρεί ότι μία χώρα σαν την Ουκρανία σε μέγεθος, σε πληθυσμό, σε στρατιωτικές δυνατότητες να μπορεί να καταληφθεί και να εκμηδενισθούν οι αντιστάσεις σε μερικές ημέρες;
Και μάλιστα με πόλεμο μέσα σε πόλεις;
Συνεπώς δεν καταλαβαίνω την συναισθηματική προσέγγιση κάποιων πολλών στις ανακοινώσεις και τον δημόσιο λόγο τους, όπου στην ουσία παρακινούν χλευάζοντας τον Πούτιν να αποδείξει ότι μπορεί και καλύτερα με αποτέλεσμα να γίνεται επιθετικότερος.
Επαναλαμβάνω ότι είναι μία αυταρχική συμπλεγματική προσωπικότητα που έχει προσωποποιήσει την σύγκρουση, κλιμακώνει για να απαντήσει σε ότι θεωρεί πρόκληση, ελέγχει απόλυτα το κράτος του και δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει σκληρή ισχύ προς κάθε κατεύθυνση ακόμη και σε αμάχους.
- Η στρατιωτική λογική συνεπώς έχει κυριαρχήσει και στην δημόσια συζήτηση και στην διεθνή πολιτική, ελλείψει πολιτικής πρότασης από την Δύση (ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-ΕΕ).
Και η στρατιωτική λογική έχει εγγενώς την τάση για κλιμάκωση.
Οι πολιτικοί σκοποί και οι πολιτικές ενέργειες είναι αυτές που ελέγχουν τον ρυθμό και την δριμύτητα εξέλιξης των στρατιωτικών δράσεων και δεν βλέπουμε καμία τέτοια από ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΔΥΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ.
Έχουν αφήσει το Ζελένσκι, μία προσωπικότητα χωρίς ικανότητες και εμπειρίες, που δεν μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά τόσο μεγάλα, εξαιρετικά κρίσιμα και πολύπλοκα προβλήματα.
Υπάρχει δε τεράστιο χάσμα στην Δύση μεταξύ Πολιτικών σκοπών (ανύπαρκτοι μέχρι τώρα) και δράσεων, για την αντιμετώπιση της επιθετικότητας και των απειλών του Πούτιν.
Ο σκοπός της ανάσχεσης της επιθετικότητά του, για τον οποίο και έχουν αποφασισθεί τα οικονομικά μέτρα, δεν υποστηρίζεται επαρκώς ούτε από τα μέτρα αλλά ούτε και από πλευράς αποφάσεων του ΟΗΕ, ώστε να υπάρχει νομιμοποίηση τους και ευρεία συμμετοχή των κρατών της ΕΕ και της Συμμαχίας του ΝΑΤΟ.
Αποφασίσθηκαν δε προοδευτικά επεκτεινόμενα και όχι ευθύς εξ αρχής, όπως εκτιμώ ότι θα έπρεπε να γίνουν για να μπορεί να λειτουργήσουν έγκαιρα ανασχετικά και να προλάβουν την διεύρυνση των πολιτικών και στρατιωτικών σκοπών του Πούτιν.
Ο Πούτιν βλέποντας την αναποτελεσματικότητα της Δύσης, απλά αύξησε το επίπεδο κλιμάκωσης με απειλές χρήσης πυρηνικών όπλων και με απειλές να τιμωρήσει κάθε χώρα που ενισχύει με οιονδήποτε τρόπο την Ουκρανία, χαρακτηρίζοντας παράνομες όλες αυτές τις ενέργειες.
Οι Πολιτικοί σκοποί του Πούτιν, που έχουν διευρυνθεί από τις μέχρι τώρα στρατιωτικές δράσεις του και συμβαδίζουν με αυτές, θα συνεχίζουν να υποστηρίζονται κυρίως με αυτές, αφού δεν έχει κάτι άλλο υποστηρικτικό (η διακοπή φυσικού αερίου και οικονομικά αντίμετρα μπορεί να εφαρμοσθούν αλλά δεν φθάνουν) και μάλιστα θα διευρύνει τις στρατιωτικές δράσεις προκείμενου να διασφαλίσει την υλοποίηση του Πολιτικού του σκοπού, όπως τέθηκε με τούς όρους που έθεσε.
Έθεσε μάλιστα τους όρους προς την ΕΕ και αναρωτιόμαστε γιατί;
Υπάρχουν τρεις πιθανοί λόγοι γι αυτό:
– Εκεί βλέπει πεδίο συνεννόησης (λόγω Μακρόν;)
– Θέλει να κερδίσει χρόνο γνωρίζοντας ότι θα υπάρξουν διαβουλεύσεις μεταξύ ΕΕ, ΝΑΤΟ και ΗΠΑ με αποτέλεσμα να υπάρξουν καθυστερήσεις πολύτιμες γι’ αυτόν για να προωθηθεί στο πεδίο επιχειρήσεων ώστε να ενδυναμώσει την επίτευξη των στρατιωτικών σκοπών.
– Θέλει να διχάσει ΕΕ και ΗΠΑ
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
- Ας σταματήσουν οι μη ρεαλιστικές συναισθηματικές επιπολαιότητες που προκαλούν μία συμπλεγματική προσωπικότητα να επιβάλλει δριμύτερες επιθετικές στρατιωτικές ενέργειες στις πόλεις και τα χωριά της Ουκρανίας, με εκατόμβες θυμάτων.
- Η Δύση πρέπει άμεσα να προτείνει σχέδιο απεμπλοκής και να μην αφήνει τον Ζελένσκι να κουβαλήσει όλο το βάρος από θέση ηττημένου.
ΞΕΠΕΡΑΣΤΕ ΤΟΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ.
Ο σκοπός είναι η συμβίωση με την Ρωσία, όλου του κόσμου πλέον.
- Επιτέλους ας νομιμοποιηθούν από την ΓΣ/ΟΗΕ όλες οι ενέργειες του Δυτικού κόσμου κατά της Ρωσικής επιθετικότητας και ας απονομιμοποιηθεί κάθε επιθετική δράση και απειλή της Ρωσίας.
Η Δύση έχει όλα τα όπλα για να τις αποδυναμώσει.
- Ας υπάρξουν επιτέλους παρατηρητές του ΟΗΕ για να καταγραφούν τα εγκλήματα που γίνονται στην Ουκρανία.
Χωρίς αυτήν την καταγραφή θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να τιμωρηθούν οι ένοχοι από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στην Χάγη, όπου προσέφυγε η Ουκρανία.
Η παρουσία τους θα είναι και αποτρεπτική και άλλων πολλών εγκλημάτων από κάθε πλευρά.
- Η νομιμοποίηση των μέτρων με απόφαση της ΓΣ/ΟΗΕ δίνει την δυνατότητα στον Δυτικό κόσμο να αποφασίσει πολλά και διαφορετικά μέτρα κάθε μορφής, εάν ο Πούτιν συνεχίσει την επιθετική του και απειλητική του συμπεριφορά.
Και επίσης μπορεί να μεταβάλλει και την απαράδεκτη συμφεροντολογική συμπεριφορά της Τουρκίας, που άφησε ανοικτά τα στενά με πρόσχημα ότι δεν είναι πόλεμος η δράση της Ρωσίας και όταν τα Ρωσικά πολεμικά πλοία πέρασαν, τα έκλεισε για όλα τα άλλα πολεμικά πλοία, αποφασίζοντας ότι τελικά είναι πόλεμος.
- Σεβόμαστε κάθε Ουκρανό που μάχεται με ηρωισμό και αυτοθυσία για την ελευθερία της πατρίδας του.
Όμως για να έχει αξία η θυσία του και το αίμα που χύθηκε, οφείλει ο Δυτικός κόσμος να δράσει γρήγορα, ρεαλιστικά και αποτελεσματικά, για να σταματήσει η αιματοχυσία πρώτα και να σωθεί η Ουκρανία από πλήρη καταστροφή.
Αφήνοντας ο Δυτικός κόσμος τον Ζελένσκι να διαπραγματευθεί (τους όρους παράδοσης στην ουσία), χωρίς να προτείνει ένα ρεαλιστικό σχέδιο ομπρέλα για απεμπλοκή γρήγορα, δίνει πρόσχημα στον Πούτιν να διευρύνει τους Πολιτικούς και Στρατιωτικούς σκοπούς τους εις βάρος της Ουκρανίας και πολύ πιθανόν μελλοντικά και εις βάρος άλλων χωρών.
Περισσότερα άρθρα από το Στέλιο Φενέκο:
