Ακούσαμε χθες τόσες φορές τη λέξη «ντροπή» από τους δύο πολιτικούς ηγέτες της χώρας που μας έλαχαν που τελικά αρχίσαμε να ντρεπόμαστε εμείς για τους εαυτούς μας.
Γιατί τους αντέχουμε, τους επιλέγουμε, τους ανεχόμαστε μέχρι …ντροπής!
Η χθεσινή άγρια «σύγκρουση» στη Βουλή ήταν στημένη και από τις δύο πλευρές, δε τους προέκυψε στην πορεία, μόνο που το κοινός ξεκατίνιασμά τους δύσκολα πλέον πετυχαίνει τον στόχο του στο ρημαγμένο από τα μνημόνια ελληνικό λαό.
Ο ένας, ο πρωθυπουργός έβαλε στη μασχάλη αναδρομικά ειδικών μισθολογίων, μερίσματα, εισφορές επαγγελματιών, άκοπες συντάξεις και επιδότηση νέων κ.α. και ορθώθηκε πολιτικώς να καμωθεί για όσα πέτυχε ξεζουμίζοντας τους φουκαράδες αυτής της χώρας. Τώρα που του τελείωσε η επανάσταση και μετατράπηκε στον πιο καλό τον μαθητή στη ευρωτάξη δηλαδή το «σπασικλάκι» που πλέον κάνει όλα τα χατίρια, πουλάει μούρη στους παλιούς διαχειριστές του συστήματος που για να λέμε την αλήθεια τους σέρνει και ψηφίζουν ότι εκείνος θέλει.
Ο άλλος, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σαν κοκοράκι μάλλον πήγε για να μην τον λένε δειλό και άρχισε να τσιρίζει εκφέροντας θεωρητικά πολιτικό λόγο ως πιθανός αυριανός πρωθυπουργός με επιχειρήματα αυτά που ακούγονται δεξιά και αριστερά στα καφενεία και τι έχει γράψει κάθε περιθωριακή ιστοσελίδα αφού πρώτα τη βάφτισε φιλοκυβερνητική.
Έκανε και προσπάθεια να αποδείξει ότι αποκαλύπτει σκάνδαλα, όχι φυσικά της παράταξής του. Ευτυχώς φάνηκε πονηρός και δεν αναφέρθηκε στις γνωστές προτάσεις του για ασφαλιστικό Πινοσέτ, μισθούς, συντάξεις, προσλήψεις κ.α. καθώς με αυτά που αντιμετωπίζει ο ομοϊδεάτης του Μακρόν στη Γαλλία, δεν αποτελεί και το καλύτερο timing.
Οπότε αφού και οι δύο απέφυγαν να πουν αυτά που ενοχλούν άρχισαν και οι δύο να λένε ο ένας στον άλλο «ντροπή σου» και να κατηγορούνται που ο ένας το παίζει αριστερός αλλά έχει μαζέψει όλο το παλιό ΠΑΣΟΚ και ο άλλος το παίζει κεντροδεξιός αλλά έχει μαζέψει όλους αυτούς που ο Καραμανλής ονόμαζε άκρα. Και στη μέση η φουκαριάρα η Μακεδονία την οποία και οι δύο χρησιμοποιούν και διχάζουν τον λαό.
Μάλλον όμως πρέπει να αρχίσουμε να το συνηθίζουμε αυτό το σκηνικό καθώς θα το δούμε σε πολλαπλές επαναλήψεις μέχρι τις εκλογές οπόταν κι αν γίνουν αυτές. Και δε θα μιλάμε απλά για πόλωση αλλά για σκληρή αδυσώπητη σύγκρουση με μοναδικά θύματα όλους εμάς και τελικό σκοπό την εξουσία.
Τελικά το «καλό κουράγιο» που είπε ο Τσίπρας στον Μητσοτάκη μάλλον σε μας απευθυνόταν!
