Αν ένας από τους πυλώνες της ρητορικής ενός ηγέτη μιας χώρας βασίζεται στο να θεωρεί κατάκτηση το να μη φοράει γραβάτα στα μεγάλα πολιτικά σαλόνια, τότε δεν έχουμε καμία ελπίδα ως χώρα να πάμε μπροστά.
Γράφει ο Αναστάσιος Μητρόπουλος, Συνταγματάρχης ε.α.
Κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Ρωσία, σε ερώτηση δημοσιογράφου για τη γραβάτα, μεταξύ άλλων ο Πρωθυπουργός είπε:
«Έχω καταφέρει να είμαι ίσως ο μοναδικός Ευρωπαίος ηγέτης που έχω μπει στα πιο σημαντικά, αν θέλετε, φόρα και στις πιο σημαντικές έδρες κυβερνήσεων, από το Κρεμλίνο μέχρι τον Λευκό Οίκο, και από το Βατικανό έως τη Downing Street, και σε όλον τον κόσμο, και στο Πεκίνο και παντού, χωρίς γραβάτα. Συνεπώς, νομίζω ότι αυτή είναι μια κατάκτηση».
Αλέξη, θα πρέπει να ξέρεις ότι το ντύσιμο δεν κάνει τον άνθρωπο, και φυσικά ούτε τον ηγέτη. Έχουμε δει στο παρελθόν “τίμιους” περιποιημένους και αρωματισμένους γραβατοφόρους να κατακλέβουν το κράτος αλλά και «λαϊκούς» ήρωες χωρίς γραβάτα με τσέπη καπιταλιστή.
Έχουμε δει, «κύριους» γραβατοφόρους τραπεζίτες να παίρνουν το μοναδικό φτωχικό σπιτάκι ενός ανάπηρου για λίγα χρέη τα οποία δημιούργησαν άλλοι γραβατοφόροι. Και από την άλλη, έχουμε δει αριστερούς «επαναστάτες» συνδικαλιστές, μεγαλοστελέχη και γενικούς γραμματείς και φαρισαίους, χωρίς γραβάτα αλλά με «δεξιές» τσέπες, που ανέθρεψε και διατήρησε το διεφθαρμένο σύστημα της μεταπολίτευσης και έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως.
Τα έχουμε σιχαθεί και τα δύο είδη πλέον και δε μασάμε από ανόητα σύμβολα τα οποία εσύ συνεχίζεις να μας σερβίρεις.
Δε δίνουμε σημασία πλέον ούτε στις πάλαι ποτέ ταγαροφόρες, στους ξεκούμπωτους με το γαρύφαλλο στο πέτο και το φουλάρι, αλλά ούτε και στους κιριλέ γραβατοφόρους με το “baby-face”, το τζελ στο μαλλί και το άρωμα Armani. Δε μας πείθουν ούτε οι μεν ούτε οι δε. Έχουμε απαλλαγεί πλέον από αυτή την παιδική αρρώστια, από την οποία εσύ φαίνεται ότι δεν έχεις αναρρώσει ακόμα.
Σιχαθήκαμε τα παλαιολιθικά σύμβολα τα οποία μας παρουσιάζεις, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να μας αποδείξεις ότι κάτι κατάκτησες κι εσύ. Δεν είναι όμως αυτό κατάκτηση για έναν αληθινό ηγέτη.
Κατάκτηση για έναν ηγέτη είναι να παραλάβει ένα λαό που πάσχει ακόμα από τα μετεμφυλιακά σύνδρομα και με ενωτικό λόγο και πράξεις να τον ανεβάσει ψηλά εκεί που του αξίζει. Το έχεις κάνει;
Κατάκτηση είναι να πάρεις αυτό το λαό που τον καταρράκωσαν οικονομικά και ψυχολογικά οι προηγούμενοι και να αποδείξεις ότι είσαι ικανός να πράξεις το διαφορετικό. Μπόρεσες να το κάνεις μέχρι τώρα;
Κατάκτηση είναι να καταφέρεις να κερδίσεις την αποδοχή του λαού, να γίνεις ένας λαοφιλής ηγέτης ώστε να μη χρειάζεται να σε φυλάνε συνεχώς κλούβες των ΜΑΤ που υποτίθεται ότι θα καταργούσες.
Κατάκτηση είναι να μην μπάζεις στο δημόσιο από τα παράθυρα δικούς σου ανθρώπους όπως έκαναν οι προηγούμενοι.
Κατάκτηση είναι να μη σκύβεις το κεφάλι στους εκβιαστές της ΕΕ και των ΗΠΑ. Το έκανες;
Κατάκτηση είναι να καταφέρεις να ελαφρύνεις -όπως υποσχέθηκες- το λαό από τους δισβάστακτους φόρους σε πρόσωπα και επιχειρήσεις- και όχι να έχεις επιβάλει 27 διαφορετικούς άμεσους και έμμεσους φόρους στα τελευταία 3 χρόνια, με μοναδικό επιχείρημα ότι οι προηγούμενοι έβαλαν περισσότερους φόρους. Είναι σα να πυροβολείς κάποιον με μια σφαίρα και να δικαιολογείς την πράξη σου λέγοντας ότι οι προηγούμενοι πυροβολούσαν με βολή κατά ριπάς.
Κατάκτηση είναι να δημιουργήσεις νέο χρήμα και όχι να διαμοιράζεις τη φτώχεια μεταξύ των Ελλήνων.
Κατάκτηση είναι να έχεις ενωτικό και όχι διχαστικό λόγο. Ο λόγος και τα επιχειρήματά ενός ηγέτη δεν περιορίζονται στο τι έκαναν οι προηγούμενοι,- εξάλλου δεν έχει ανάγκη- , αλλά στο να αποδείξει ότι είναι καλύτερος από τους προηγούμενους με πράξεις και όχι με λόγια, ούτε με συνθήματα παλαιάς κοπής και ανόητα δεινοσαυρικά κατάλοιπα του παρελθόντος.
Κατάκτηση είναι τελικώς να τηρείς το λόγο σου και τις υποσχέσεις σου και να τα κάνεις πράξη, για να αποδείξεις ότι διαφέρεις από τους προηγούμενους.
Αν μπορείς να τα κάνεις κάντα και τότε να είσαι σίγουρος ότι θα σε παραδεχθούν όλοι και κανείς δε θα ενδιαφέρεται αν φοράς γραβάτα, παπιγιόν ή φουλάρι ή αν κυκλοφορείς με μαγιό ή με φούστα. Μπορείς;
Μέχρι τότε, να ξέρεις ότι δεν έχουμε ανάγκη από ψεύτικα σύμβολα. Τα σιχαθήκαμε τόσες δεκαετίες. Πλέον, έχουμε ανάγκη από πραγματικούς ηγέτες και όχι από θεατρινίστικες μαριονέτες με ανόητα σύνδρομα του παρελθόντος.
