Η Τουρκία δεν πρόκειται να γίνει μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας λέει η Ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα στο ArmyNow. Τι εικόνα έχει η Ευρωβουλή για τις τουρκικές παραβιάσεις
Ψηφίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πριν λίγες ημέρες η έκθεση για την Τουρκία, όπου για πρώτη φορά γίνεται ρητή αναφορά στην αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της γείτονος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Ράπισμα στην Τουρκία από Ευρώπη! Προειδοποίηση για Αιγαίο – Κύπρο!
ΕΡ: Πείτε μας επιγραμματικά γιατί δηλώσατε αποχή από την ψήφιση της συγκεκριμένες έκθεσης για την Τουρκία;
Αρχικά να πω ότι η συγκεκριμένη έκθεση προόδου που υπερψηφίστηκε στην Ολομέλεια κινείται στη σωστή κατεύθυνση.
Εκτός από ειδικές ‘’πλημμελείς’’ διατυπώσεις, οι πλέον σοβαρές που με οδήγησαν στην αποχή αφορούν :
- Στο ότι δεν υπάρχει αίτημα για άμεση αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων αλλά συσχετίζεται με το αν και όταν γίνει επαναφορά της θανατικής ποινής ή με το αν εφαρμοστούν οι πρόσφατες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις. Αυτό κατά τη γνώμη μου αναιρεί σε μεγάλο βαθμό τις καταδικαστικές για την Τουρκία διαπιστώσεις όσον αφορά τη συμπεριφορά της τόσο στα εσωτερικά όσο και στα εξωτερικά ζητήματα που παραβιάζουν τα πολιτικά κριτήρια της Κοπεγχάγης και τις σχέσεις καλής γειτονίας.
- Στην αντίθετη μου για άμεση έναρξη των διαπραγματεύσεων για την αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης Ε.Ε. – Τουρκίας. Πιστεύω ότι για να γίνει θα πρέπει πρώτα η Τουρκία εφαρμόσει πλήρως και χωρίς διακρίσεις τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ισχύουσα τελωνειακή συμφωνία και ειδικά το πρόσθετο πρωτόκολλο.
- Στην αντίθεση μου για απελευθέρωση των θεωρήσεων. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο στην περίπτωση που η Τουρκία εκπληρώσει τα 72 κριτήρια που καθορίζονται στον σχετικό οδικό χάρτη και τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Κύπρο.
- Όσον αφορά στη δήλωση των Κρατών Μελών – Τουρκίας για το προσφυγικό έχω εξ’αρχής δηλώσει την αντίθεση μου, γιατί βρίσκεται εκτός του ενωσιακού δικαίου, παραβιάζει το διεθνές δίκαιο των προσφύγων και την ευρωπαϊκή σύμβαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
- Την αντίθεση μου στο λεκτικό του ψηφίσματος για το κουρδικό που συνδέει την τρομοκρατία με τη δράση του PKK.
Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και η απόφαση της εισηγήτριας να μην κάνει δεκτή την τροπολογία που κατέθεσα στην ολομέλεια για την καταδίκη των πρακτικών που μετατρέπουν την Αγία Σοφία σε τζαμί.
Η τροπολογία κατατέθηκε με πρωτοβουλία μου και την στήριξε όλη η ευρωομάδα της αριστεράς στην οποία βρίσκομαι. Δεν μπορώ να γνωρίζω τους πραγματικούς λόγους που οδήγησαν την εισηγήτρια να προτείνει την απόρριψη της.
Η ίδια επικαλέστηκε την συμφωνία που είχε επιτευχθεί μεταξύ των πολιτικών ομάδων, κυρίως του EPP και του ALDE, για τις συμβιβαστικές τροπολογίες και ότι δεν ήθελε να αλλάξει το τελικό κείμενο στην ολομέλεια.
Πιστεύω ότι αυτό ήταν πρόφαση, όπως επίσης πρόφαση ήταν να ζητήσει να της αποστείλουμε στοιχεία με επίσημες αποφάσεις ή δηλώσεις που να αποδεικνύουν την αλλοίωση του χαρακτήρα της Αγίας Σοφίας και την πρόθεση μετατροπής της σε Τζαμί.
Παρόλα αυτά, αλλά και για την ενημέρωση των συναδέλφων συνέταξα και απέστειλα ένα ενημερωτικό κείμενο με συνημμένα βίντεο προς όλους τους συναδέλφους.
Η ουσία και ο στόχος της τροπολογίας έγιναν κατανοητοί από πολλούς συναδέλφους που την υπερψήφισαν, απ΄όλο το πολιτικό φάσμα, ανάμεσα στους οποίους και ο κ. Πιτέλα, πρόεδρος της πολιτικής ομάδας στην οποία βρίσκεται η εισηγήτρια.
Η διατύπωση που περιελήφθη στην έκθεση συνιστά ελληνική αλλά, επιτρέψτε μου, και προσωπική επιτυχία.
Το Κοινοβούλιο όπως γνωρίζετε δεν έχει αρμοδιότητα να αποφασίσει τι συγκεκριμένα πρέπει να γίνει σχετικά με την τουρκική παραβατικότητα.
Οι Συνθήκες προβλέπουν ότι το αρμόδιο όργανο γι’ αυτό το σκοπό είναι το Συμβούλιο.
Ωστόσο, το Κοινοβούλιο μπορεί να ασκήσει πίεση, καταδικάζοντας μια επαναλαμβανόμενη πρακτική μέσω των εκθέσεων του, στο Συμβούλιο και την Επιτροπή έτσι ώστε να υιοθετήσουν συγκεκριμένα μέτρα.
Η ελληνική και κυπριακή αντιπροσωπεία θα πρέπει λοιπόν να εκμεταλλευτούν και να αναδείξουν, στο εσωτερικό του Συμβουλίου, αυτές τις διατυπώσεις της έκθεσης που καταδικάζουν τις παραβιάσεις του ευρωπαϊκού εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων και να πιέσουν την Ε.Ε. να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να σταματήσει η Τουρκική παραβατικότητα.
Αρχικά η Τουρκία είναι μια υπό ένταξη χώρα εδώ και δώδεκα έτη. Αυτό σημαίνει ότι έχει εκκινηθεί μια πολυεπίπεδη διαδικασία διαπραγματεύσεων, διαλόγου με προενταξιακή οικονομική βοήθεια κλπ.
Στην ακραία περίπτωση λοιπόν που η Ε.Ε. επέλεγε την ρήξη με τη γείτονα χώρα θα μπορούσε να προχωρήσει στην αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, και το πάγωμα των προενταξιακών ταμείων ή ακόμη την εκκίνηση περιοριστικών μέτρων (κυρώσεων) έως ότου η Τουρκία συμμορφωθεί με το διεθνές και ενωσιακό δίκαιο.
Μια τέτοια στάση θα είχε σίγουρα άμεσα και θετικά αποτελέσματα όσον αφορά στην παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Λέω στην ακραία περίπτωση γιατί δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες.
Η σημερινή Ε.Ε. με την πολιτική που εφαρμόζουν οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις που επικρατούν είναι βέβαιο ότι δεν θυμήθηκε ξαφνικά τις αξίες και τα ιδανικά που περιγράφονται πολύ ωραία στις συνθήκες και κρατά αυτή την σκληρή, λεκτικά, στάση απέναντι στην Τουρκία.
Η Τουρκία λόγω θέσεως και μεγέθους αποτελεί ουσιαστικό και ρυθμιστικό παράγοντα στην περιοχή.
Επιγραμματικά υπενθυμίζω, γιατί χρειαζόμαστε πολύ χώρο, το ρόλο της στη Συρία, στο Ιράκ, τις σχέσεις της με Ρωσία ή το Ιράν, το Κουρδικό, την στάση της στην πρόσφατη κρίση στο Κατάρ και άλλα.
Επίσης να μην ξεχνάμε τα 2,5 εκατομμύρια Τούρκους – Γερμανούς υπηκόους και το 1 εκατομμύριο Τούρκους μετανάστες που βρίσκονται στη Γερμανία όπως επίσης και τα 3 εκατομμύρια πρόσφυγες που βρίσκονται στα παράλια της Τουρκίας.
Όλα αυτά λειτουργούν πολυεπίπεδα εξυπηρετώντας διάφορα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα τα οποία φυσικά υπάρχουν και στο εσωτερικό της Ε.Ε.
Η απάντηση στην ερώτηση αυτή λοιπόν δεν μπορεί παρά να απαντά στην ερώτηση τι είδους σχέση θέλει η Ε.Ε. να έχει με την Τουρκία. Κατά την άποψη μου η Ε.Ε. και ’’χρειάζεται’’ και ‘’φοβάται’’ την Τουρκία.
Αποτέλεσμα όλων των προαναφερόμενων και όχι μόνο είναι αυτή η ‘’θολή’’ στάση της Ε.Ε. Στο πλαίσιο αυτό η Ε.Ε. φροντίζει να θέτει το ζήτημα των παραβιάσεων με διπλωματικό τρόπο στην Τουρκική κυβέρνηση.
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι γνωστό.
Η Τουρκική πλευρά δεν αποδέχεται ότι παραβιάζει το ευρωπαϊκό έδαφος και έτσι ο πολυετής διάλογος σχετικά με τις παραβιάσεις και τις παραβάσεις του ευρωπαϊκού εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων τείνει να καταστεί ένα κακόγουστο αστείο.
Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι η επιλογή της ρήξης με την Τουρκία θα έχει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα.
Ότι δηλαδή, θα οδηγούσε την Τουρκία στην εσωστρέφεια, τον αυταρχισμό και την εξωτερίκευση των προβλημάτων της σε γειτονικές χώρες.
Η άποψη αυτή αγνοεί την σημερινή τροχιά που έχει πάρει η τουρκική πολιτική τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής τροχιάς είναι η επιλογή ρήξης και όχι αίτιο της.
Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις έχουν ξεκινήσει από τον Οκτώβρη του 2005 και δώδεκα χρόνια μετά η κατάσταση στη χώρα χειρότερη γίνεται και όχι το αντίθετο, όπως προσδοκούσαν κάποιοι.
Επομένως θα το επαναλάβω για μια ακόμη φορά, η Τουρκία δεν πρόκειται να γίνει μέλος της Ε.Ε. όχι γιατί δεν το επιθυμούμε εμείς ή τα υπόλοιπα Κράτη μέλη, αλλά πρωτίστως γιατί δεν το επιθυμεί η ίδια.
