Πώς συνδέεται το Ιντσιρλίκ με τη Σούδα αλλά και τις παραβιάσεις στο Αιγαίο; Τι αναμένεται να συμβεί με το Ιντσιρλίκ μετά το τουρκικό δημοψήφισμα;
Γράφει ειδικός συνεργάτης
Η Ελληνοτουρκική κρίση του 1987 (Εξοδος Σισμίκ στο Αιγαίο) μπορεί να εκτονώθηκε με μια “συμφωνία κυριών” όμως άφησε σαν παρακαταθήκη την υψηλής σπουδαιότητας και επικινδυνότητας κίνηση του απρόβλεπτου στα εθνικά θέματα Ανδρέα Παπανδρέου, περί κλεισίματος της Βάσης της Σούδας.
Μιας βάσης η οποία αποτελεί την καρδιά του αμυντικού σκέλους του ΝΑΤΟ στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή.
Τα τελευταία χρόνια Αμερικανοί και Νατοϊκοί αξιωματούχοι έχουν εκφραστεί κολακευτικά για την σπουδαιότητα της Βάσης της Σούδας και την χρησιμότητα της σε μια σειρά από στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Οπως δεν έχουν κρύψει και την ανησυχία τους για τον “απρόβλεπτο” Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν και για την διχασμένη και αποσταθεροποιημένη Τουρκία.
Γιατί είναι σχεδόν βέβαιο πως στο δημοψήφισμα για την Συνταγματική αναθεώρηση της 16ης Απριλίου το ΝΑΙ να επικρατήσει είναι όμως απολύτως βέβαιο πως ο ενισχυμένος με υπερεξουσίες Ταγίπ Ερντογάν αδυνατεί να θέσει την Τουρκία σε τροχιά κανονικότητας.
Η βάση του Ιντσιρλίκ σχεδιάστηκε από τον αμερικανικό στρατό στον απόηχο του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Το 1952, οπότε και η Τουρκία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ, εξελίχθηκε σε σημαντική για τους Αμερικανούς την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.
Η θέση της (πλησίον της Σοβιετικής Ένωσης) αποτέλεσε τον βασικό λόγο και για την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων[1].
Η ζωτικότητα της επισφραγίστηκε απο τον ρόλο της στις κρίσεις στην Μέση Ανατολή (Λίβανο,Ισραήλ) στον πόλεμο του Κόλπου και στην εισβολή στο Ιράκ και στις επιχειρήσεις της Συμμαχίας των Δυτικών χωρών κατά του Ισλαμικού Κράτους.
Να σημειωθεί πώς η βάση του Ιντσιρλίκ χρησιμοποιείται παράλληλα και από τις τουρκικές αεροπορικές δυνάμεις.
Στον απόηχο τους αποτυχημένου “πραξικοπήματος” της 16ης Ιουλίου η Τουρκική κυβέρνηση δημόσια κατηγόρησε τις ΗΠΑ για την στάση τους (στήριξη πραξικοπήματος), ανακήρυξε την βάση του Ιντσιρλίκ ως καρδιά της εναντίον του Ταγίπ Ερνογάν Συνωμοσίας.
Ετσι συνελήφθη ο Τούρκος διοικητής της βάσης, στρατηγός Μπεκίρ Ερκάν Βαν και άλλοι δώδεκα Τούρκοι αξιωματούχοι με την κατηγορία ότι μετείχαν στο πραξικόπημα.
Παράλληλα υπήρξε περικύκλωση της βάσης απο “αγανακτισμένους” ένθερμους οπαδούς του Τούρκου Προέδρου , διακοπή της εξωτερικής τροφοδοσίας της με ηλεκτρική ενέργεια, παύση προσωρινή των αεροπορικών δραστηριοτήτων κατά του Ισλαμικού κράτους.
Οι πράξεις αυτές επαναλήφθηκαν ως αντίδραση της τουρκικής διπλωματίας στην αναβάθμιση της συνεργασίας των ΗΠΑ με την Κουρδική πολιτοφυλακή (YPG) στην Βόρεια Συρία.
Η αντίδραση των ΗΠΑ δεν άργησε να έρθει. Μπορεί να υπάρχει εδραιωμένη η πεποίθηση στην Τουρκία πως οι ΗΠΑ χρειάζονται την Τουρκία περισσότερο από όσο η Τουρκία τις ΗΠΑ στην πραγματικότητα όμως ισχύει το αντίθετο.
Ο αριθμός των αμερικανικών μαχητικών παραμένει σταθερός, ενώ υπάρχει μια μικρή αύξηση των πτήσεων τους στις επιχειρήσεις τους κατά του Ισλαμικού κράτους σε Συρία και Ιράκ.
Φαίνεται πως η Αμερικανική διπλωματία έχει δρομολογήσει μια ηχηρή απάντηση στην Άγκυρα.
Δημοσιεύματα φέρουν τις ΗΠΑ να κινούνται για την διασπορά των αεροπορικών τους δυνάμεων σε Νότιο Κουρδιστάν,στα Κουρδικά Καντόνια του Τσίζρε και του Κομπάνι , στην αεροπορική βάση της Tabqa σε Βόρεια Συρία η οποία καταλήφθηκε πρόσφατα απο την Κουρδική πολιτοφυλακή YPG και σε Ιορδανία και Κύπρο.
Στο ίδιο μήκος κύματος το Βερολίνο εξετάζει διασπορά των δικών του αεροπορικών δυνάμεων οι οποίες και συμμετέχουν στις επιχειρήσεις κατά του Ισλαμικού κράτους σε Ιορδανία,Κουβέιτ, Κύπρο (Πάφο Ακρωτήρι).
Το πλήθος αυτό των εναλλακτικών λύσεων σφίγγει την θηλιά της στρατηγικής απομόνωσης της Τουρκίας. Παράλληλα όμως θα λειτουργήσει και ως ανασχετικός παράγοντας για την επέκταση της επιρροής του Ιράν σε Ιράκ και Συρία.
Ο σχεδιασμός αυτός φαίνεται πως επικροτείται και απο το Ισραήλ καθώς καλύπτει τις πρόνοιες της Ιερουσαλήμ. Η τυχόν υλοποίηση των ανωτέρω θα σημάνει αυτό και κλείδωμα του εναέριου χώρου στις Κουρδικές περιοχές σε Νότιο Κουρδιστάν,Ροζάβα και Σιντζάρ.
Η Αμερικανική διπλωματία επιδίδεται διαχρονικά σε ακροβατισμούς προκειμένου να διατηρήσει την Τουρκία στο Νατοικό Σκέλος και να αποφύγει το ενδεχόμενο μιας νέας ελληνοτουρκικής πολεμικής αντιπαράθεσης.
Εξισορροπεί την αναβάθμιση της βάσης της Σούδας του “αεροπλανοφόρου Κρήτη” στο πλαίσιο των διευκολύνσεων που παραχώρησε η χώρα μας (μεταφορά αεροσκαφών από τη βάση του Ιντσιρλίκ, στάθμευση αμερικανικών drones, αύξηση ελλιμενισμού αμερικανικών κυρίως αεροπλανοφόρων-πλοίων-υποβρυχίων), με την ανοχή της προκλητικής στάσης της Τουρκίας στο Αιγαίο και την ικανοποίηση των θέσεων της.
Με τον ίδιο τρόπο χρησιμοποιεί το Κουρδικό ζήτημα για να ελέγχει “ματώνοντας” την Τουρκία.
Είναι απορίας άξιον λοιπόν πώς η ελληνική πολιτική σκέψη αγνοεί συστηματικά την αντιφατικότητα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ (και) προς την Τουρκία συνεπεία της διγλωσσίας-πολυγλωσσίας της.
Είναι απορίας άξιων πως δεν αντιλαμβάνεται πως ο παρανοϊκός Τούρκος Πρόεδρος ως αναβαθμισμένος Σουλτάνος μετά την 17η Απριλίου δεν έχει παρά μόνο μια επιλογή να επιδιώξει μια διμερή συμφωνία περιορισμού ζημιών με τις ΗΠΑ., μια συμφωνία με πλήρη αποδοχή των όσων η Αμερικανική διπλωματία επιτάσσει.
Με την (φρούδα;) ελπίδα η απόλυτη υποταγή του να σημάνει και τις μικρότερες δυνατές επιπτώσεις στο Κουρδικό ζήτημα, το Κυπριακό ζήτημα και τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Αξίζει τέλος να επισημανθεί πώς η κατάσταση της Τουρκικής οικονομίας ήταν και παραμένει ιδιαίτερα κρίσιμη.
Η γενικότερη πολιτική την οποία υιοθέτησε και εφάρμοσε ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν προκάλεσε την απόλυτη κατάρρευση στο τουρκικό οικονομικό θαύμα. Σχέδιο εξόδου απο την (πολύμορφη και πολυεπίπεδη) κρίση δεν υπάρχει.
Αντιθέτως οι σπασμωδικές κινήσεις της τουρκικής ηγεσίας επιτείνουν τα αδιέξοδα φέρνοντας το ανησυχητικό για την Ευρώπη ενδεχόμενο της χρεωκοπίας όλο και πιο κοντά.
Η κατάρρευση αυτή αργά ή γρήγορα θα αποτυπωθεί και στην εκλογική συμπεριφορά του κοινωνικού σώματος όσο κι αν τα Turkish statistics καταγράφουν μια άλλη εικόνα μέσω της δημιουργικής λογιστικής (αν κάτι μας θυμίζει).
[1]*( Σε ό,τι αφορά δε την παρουσία(τύχη) των πυρηνικών όπλων της βάσης του Ιντσιρλίκ θα πρέπει να αναμένουμε το τι θα παράγει η ανανέωση του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ την επερχόμενη δεκαετία.
