Του Χαράλαμπου Τζιγκουνάκη, Αντιστράτηγου ε.α.
Στρατηγικός στόχος της Τουρκίας ξεκάθαρα και πλήρως διακηρυγμένος είναι να ανακτηθεί ο έλεγχος περιοχών που κάποτε ήταν μέρος της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, υποστηρίζοντας ότι η Τουρκία έχει από καιρό συνδεθεί με την ιδέα ότι πολλές περιοχές στη Μέση Ανατολή ή την Κεντρική Ασία υποφέρουν από συγκρούσεις και αστάθεια λόγω της απομόνωσής τους από το τουρκικό κράτος.
Προς τούτο σχεδιάζει, οργανώνεται και εξοπλίζεται γι’ αυτό τον σκοπό.
Η τελευταία επιφυλάσσεται να επέμβει στην περιοχή όχι μόνο για την υπεράσπιση των στρατηγικών της συμφερόντων, αλλά και βάσει ιστορικών εκτιμήσεων.
Τα παραπάνω δεν επιδέχονται πλέον καμία αμφισβήτηση.
Όπου μπορεί και όπου οι συνθήκες έχουν ωριμάσει πράττει αναλόγως.
Προς τα εμάς συμμετέχει σε “διερευνητικές επαφές” και “διάλογο “, αλλαχού, με επεμβάσεις και μέχρι και στρατιωτική εισβολή.
Προς ανατολάς στρατηγικός της στόχος παραμένει η Μοσούλη και το πετρέλαια του νεοσσού κουρδικού κράτος στην επικράτεια του ΙΡΑΚ και της Συρίας και προς δυσμάς τα ελληνικά νησιά για την κατάκτηση εδάφους προκειμένου να επεκτείνει την κυριαρχία της στις θαλάσσιες ζώνες και τους ενεργειακούς πόρους που υπάρχουν εκεί.
Αυτός είναι ο περίγυρος μας, όπως διαμορφώθηκε μετά την Συνθήκη της Λωζάνης, την ανατροπή της οποίας ουδέποτε έκρυψαν οι γείτονες μας πως απεργάζονται.
Μετά από όλα αυτά τι άλλο απομένει για μας εκτός από μια ισχυρή Ελλάδα στο πλαίσιο διεθνών συμμαχιών σε πολυμερές η διμερές επίπεδο, ικανές και εξοπλισμένες ΕΔ με σύγχρονα και προηγμένα μέσα, και αρραγές εσωτερικό μέτωπο;
Ο στρατηγικός σκοπός κάθε ελληνικής κυβέρνησης.
Και τώρα και για πάντα.
Τρίτος ακρωτηριασμός της ελληνικής επικράτειας δεν μπορεί να υπάρξει.
