Σαν σήμερα, στις 16 Ιουλίου του 1064, Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ Κηρουλάριος επισημοποιεί το Σχίσμα των Εκκλησιών και αφορίζεται από τους απεσταλμένους του Πάπα.
Η φράση «το εκ του Πατρός εκπορευόμενον», εννοώντας το Άγιο Πνεύμα που αναγράφεται στο «Πιστεύω» δημιούργησε ένα αγεφύρωτο χάσμα που οδήγησε σε αφορισμούς και θρησκευτικές ακρότητες.
Οι δυο βασικές διαφορές που οδήγησαν στο Σχίσμα των Εκκλησιών
Η παπική αρχή
Οι αρχικές αιτίες του σχίσματος ήταν οι διαφωνίες σχετικά με την παπική αρχή. Ο Πάπας απαιτούσε να κρατάει τα ηνία έναντι των τεσσάρων Πατριαρχών της Ανατολής (Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας ,Αντιοχείας και Ιεροσολύμων) και να ασκεί κυριαρχική δικαιοδοσία πάνω τους. Από την πλευρά τους, οι τέσσερις Πατριάρχες υποστήριζαν ότι η πρωτοκαθεδρία του Πατριάρχη Ρώμης ήταν μόνο τιμητική και είχε ισχύ μόνο πάνω στους Χριστιανούς της Δύσης.
Οι δογματικές διαφορές.
Μια ακόμα αξεπέραστη δυσκολία υπήρξε το Filioque. H διαμάχη είχε σχέση με τη διατύπωση του Συμβόλου της Πίστεως («Πιστεύω») για το Άγιο Πνεύμα. Το επίμαχο σημείο, όπως διαμορφώθηκε από τις Συνόδους Νίκαιας και Κωνσταντινουπόλεως και ισχύει έως σήμερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, είχε ως εξής: «…και εις το πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον…».
Η Δυτική Εκκλησία πρόσθεσε και παράλληλα επέβαλλε τη φράση «Και εκ του Υιού» (Filioque στα Λατινικά), έτσι ώστε το Σύμβολο της Πίστεως να διαβάζεται στο συγκεκριμένο σημείο: «…και εις το πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός και εκ του Υιού εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον …». Η διαφορά για τους πατέρες της εκκλησίας είναι τεράστια και αλλάζει το θρησκευτικό δόγμα.
Η μεγάλη σύγκρουση των Εκκλησιών και οι αφορισμοί
Η οριστική ρήξη προήλθε από τον πατριάρχη Μιχαήλ Κηρουλάριο (1043-1059). Με επιστολή του στον Πάπα Λέοντα Θ’ καταδικάζει τις καινοτομίες της Δυτικής Εκκλησίας. Εκείνος περνώντας στην αντεπίθεση, ορίζει τον καρδινάλιο Ουμβέρτο επικεφαλής της αποστολής που θα μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη για να παραδώσει προκλητικές επιστολές προς τον αυτοκράτορα και τον Πατριάρχη μέσω των οποίων, αμφισβητούσε τον τίτλο του Οικουμενικού Πατριάρχη στον Μιχαήλ και απαιτούσε να περάσουν στη δικαιοδοσία του οι Εκκλησίες της Βουλγαρίας και της Ιλλυρίας (σημερινής Αλβανίας).
Μετά τον θάνατο του Πάπα στις 15 Απριλίου 1054, η στάση του καρδινάλιου Ουμβέρτου έφτασε τη διαμάχη στα άκρα. Υποστήριξε ανοιχτά το παπικό πρωτείο. Ο Μιχαήλ Κηρουλάριος, από την πλευρά της Ανατολικής Εκκλησίας, υποστήριξε ότι ο Πάπας πρέπει να διαπραγματεύεται μαζί του ως ίσος προς ίσο και καταδίκασε όλες τις καινοτομίες της Δυτικής Εκκλησίας.
