Επιδιώκοντας κανείς να κατανοήσει τις πολιτικές της Τουρκίας, απέναντι σε θέματα εξωτερικής και αμυντικής της πολιτικής, ανακαλύπτει πως πολιτικές πτυχές της ανά το πέρας των χρόνων, δεν αλλάζουν απλά αναδιπλώνονται και ανασυντάσσονται.
Γράφει ο ο Δρ. Μάριος Παναγιώτης Ευθυμιόπουλος*
Ακόμα περισσότερο όταν κεντρικές εξουσίες μεταφέρονται στον Πρόεδρός της, που πλέον ορίζει πλήρως το νομικό πολιτικό και στρατιωτικό καθεστώς.
Υπάρχει τακτική. Κατά το έτος 2017, η τακτική πλέον της Τουρκίας και του Προέδρου της Ερντογάν, είναι ξεκάθαρη: Η τακτική της Τουρκίας είναι βασισμένη σε μια πραγματιστική συμπεριφορά και ικανότητα. Η συμπεριφορά της είναι μεταξύ άλλων διπλωματική, υποτίθεται σκληρή, μονοπρόσωπη αλλά ωστόσο στρατηγικά επιχειρησιακή! Επιδιώκει να αποφέρει εθνικό κέρδος βασισμένο στο δικό της συμφέρον, το οποίο αναλογικά είναι αντίθετο με τα συμφέροντα γειτονικών κρατών όπως η Ελλάδα.
Δια μέσω πολιτικού κύρους, στρατιωτικής και πολιτικής ικανότητας εμπλοκής Η Τουρκία εμπλέκεται όπου αυτό επιτάσσει το εθνικό της συμφέρον και οι αποφάσεις του ηγέτη της. Σε περιοχές που κατά τα δικά τους εθνικά συμφέροντα είναι απαραίτητη η πολιτική και στρατιωτική εμπλοκή.
Συλλέγει περιπτωσιολογικές υποθέσεις, που επί τούτης αυτή δημιουργεί. Η Τουρκία επιδιώκει με προσεκτικές κινήσεις να δοκιμάζει άλλες δυνάμεις σε όλα τα πιθανά επίπεδα. Καθώς μαθαίνει τον πιθανό αντίπαλό της. Επιβλέπει τις αντιδράσεις γειτόνων, που κατά τα άλλα τους θεωρεί «συμμάχους». Δημιουργεί περιπτωσιολογικές δηλαδή υποθέσεις που νομικά και πολιτικά να κατοχυρώνει την Τουρκική πολιτική ως αξιόλογη, αξιοπρόσεκτη και ουσιαστική για τα διεθνή πρότυπα συμμετοχής και διεθνούς εμπλοκής.
Υπάρχει ζήτηση, αλλά και προσφορά. Η μεγαλύτερη προς όφελος των συμφερόντων ζήτηση της Τουρκίας είναι να αποκτήσει η Τουρκία ανάλογο κοινό που να παρακολουθεί, να μελετά αλλά να εξυπηρετεί, κυρίως με το να μην αντιδρά εντός και εκτός των συνόρων της. Να επαναπαύεται σε «μαξιλαράκια» της διεθνούς κοινότητας, τα οποία καθορίζονται υπό το πρίσμα ενός κόσμου υλικού ρεαλισμού. Όπου ο καταλληλότερος, πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο της επικοινωνιακής πολιτικής να έχει οικονομικό εύρος και στρατιωτικό-πολιτικό κύρος.
Η Τουρκία, έχει αποκτήσει δική της δυναμική. Καθώς επιδιώκει τα δικά της συμφέροντα. Ωστόσο διερωτάται κανείς, αν έχει ικανότητες συμμετοχικής συνεργασίας. Διαμέσου της οικονομικής, διπλωματικής, πολιτικής και στρατιωτικής της παγκόσμιας πολιτικής, δημιουργεί το δικό της στρατηγικό βάθος.
Κατέχει η Τουρκία την ικανότητα συμμετοχικής συνεργασίας σε κοινούς στόχους και σκοπούς; ή επιδιώκει γέω-στρατηγικές και γεωπολιτικές αλλαγές, βασισμένες σε μονόπλευρη στάση πολιτικής;
Γνωρίζουμε πλέον καλά την υπάρχουσα εξωτερική και αμυντική πολιτική της Τουρκίας. Την διαβάζουμε. Πρέπει όμως να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτή δημιουργώντας ταυτοχρόνως την δική μας δυναμική, προσωπικότητα στην εξωτερική μας πολιτική ανεξάρτητα από την γείτονα. Μια πολιτική που να μην είναι μόνο απάντηση στις πολιτικές της Τουρκίας. Αλλά να ελκύει τις δικές μας ανάγκες και να αντικατοπτρίζει τις πραγματικότητες που χρειάζονται.
Η Ελλάδα οφείλει να δημιουργήσει μια νέα πραγματική, πραγματιστική και ρεαλιστική χωρίς όρια, εξωτερική και αμυντική πολιτική. Είναι πλήρης ημερών η παρούσα εξωτερική και αμυντική πολιτική της Ελλάδος. Δεν φέρνει ουσιαστικές λύσεις. Δεν προτείνει σημαντικές πολιτικές αλλαγές. Και όπως αναφερόμαστε παραπάνω, δεν αναφερόμαστε στο να φέρουμε λύσεις απέναντι στην Τουρκία. Αλλά στην συνολική εικόνα της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της Ελλάδος, που θα έπρεπε να δώσει σημαντικές διοικητικές και πολιτικές αναδιαρθρώσεις και κυρίως πραγματική ώθηση για ανάπτυξη που τόσο χρειαζόμαστε και στην Εξωτερική και Αμυντική πολιτική.
Πιθανώς, να μην υπάρχει η πολιτική θέληση, μεταξύ άλλων. Ωστόσο, αναπολούμε γεγονότα τα οποία μας έκαναν και κάνουν υπερήφανους ως Έλληνες αλλά και γεγονότα που μας πίκραναν. Άρα σιγοκαίει η φωτιά….Δεν χρειάζεται να μείνουμε στα ιστορικά μόνο γεγονότα. Από την ιστορία μαθαίνουμε, αλλά δεν χρειάζεται να επαναλαμβανόμαστε, ιδίως στα αρνητικά αποτελέσματα. Ίσως ήρθε η στιγμή να δούμε κατάματα την πραγματικότητα και να δημιουργήσουμε σοβαρές πολιτικές επιλογές με ουσία.
Σε μια δύσκολη χρονικά περίοδό, όπου αναζητούνται λύσεις, οικονομικές και κοινωνικές σε μια σοβαρότατη και δύσκολη περίοδο που περνάμε και ανά την υφήλιο ως Έλληνες, επιδιώκοντας πολιτικές λύσεις που δεν πρόκειται να βρεθούν δια μαγείας, αλλά με κύρος, ουσία, μακροχρόνια πλεύση και καθαρά μόνο λόγια ώστε να ξέρουμε που είμαστε και που πάμε, ίσως θα πρέπει να βρούμε προτάσεις, που να πραγματικά να ενισχύσουν και να ξαναχτίσουν εντός και εκτός τη χώρα από την αρχή. Από την πλευρά την πρεσβευτική είναι αναγκαία μια εξωτερική αλλά και αμυντική πολιτική, πραγματικής εμπλοκής, που να αξιώνει, πολιτικά, νομολογικά αλλά κυρίως πρακτικά, τις ανάγκες της Ελλάδας. Να μην ενδίδει στις πολιτικές επιδιώξεις άλλων κρατών και στις απειλές. Ιδίως αυτών που δεν σέβονται την Ελλάδα ως πραγματική δύναμη η οποία και εν’ τέλει όχι μόνο είναι αλλά το δείχνει, έστω και λαβωμένη.
Βρισκόμαστε στο σταυροδρόμι σοβαρότατων επιλογών. Αυτά που πιθανώς να δημιουργηθούν στο εγγύς μέλλον, απαιτούν την πλήρη και ουσιαστική μας προσοχή αλλά και πλήρη προετοιμασία και πλήρη απάντηση.
Απαιτούν ομοψυχία και πολιτική απαξίωση σε όσους επιδιώκουν την παρακμή της κοινωνίας μας και της Δημοκρατίας για την οποία είμαστε υπερήφανοι. Οι Έλληνες έχουμε μάθει σε δύσκολους καιρούς ανά τους αιώνες. Από τους πολέμους, την προσφυγιά και την μετανάστευση, στην επιδίωξη της αποδόμησης της Χριστιανοσύνης μας ανά τους αιώνες. Ωστόσο είμαστε εξίσου περήφανοι σήμερα να έχουμε μια κοινωνία ανοιχτή και ανεκτή. Μια κοινωνία που να εμπνέει συμπόνοια και ορθολογισμό. Που να μορφώνει και να επιμορφώνει. Που να διδάσκει το Ελληνικό ιδεώδες, το οποίο το έχουμε ανάγκη εξίσου. Πρέπει συνεπώς να γίνει η Ελλάς μεγάλη ξανά. Να δημιουργήσουμε την δική μας μεγάλη ιδέα του τί Εστί Ελλάς. Καθώς Ελλάς είναι παντού και πάντα. Θα έπρεπε να το γνωρίζουμε ότι οι ρίζες μας είναι και θα παραμείνουν Ελληνικές. Ωστόσο ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε νέους φιλέλληνες. Να ξανασμίξουμε μεταξύ μας και να φτιάξουμε την Ελλάδα που οραματιζόμαστε.
Η Ελλάδα είναι φάρος: Πολιτισμού, παιδείας, ανθρωπιάς και συμπόνοιας. Αυτήν την Ελλάδα έχω στο μυαλό μου πάντα.
Έτσι λύσεις υπάρχουν. Απαιτούν ωστόσο όλα και τα μεγαλύτερα μυαλά να έρθουν μαζί. Να απαντήσουμε σε αναπάντητα ερωτήματα και να ξαναχτίσουμε. Η Ελλάδα την έχει έμφυτη την δυναμική της. Καθώς η ιστορία της και τα κατορθώματα του λαού μας δεν μπορούν να σβηστούν. Ούτε μπορούμε πλέον να μένουμε αμέτοχοι.
Όλοι ξέρουμε τί απαντήσεις πρέπει να δώσουμε σε αφιλόξενες επιδιώξεις. Αλλά το πως θα το κάνουμε αυτό, θα προσδιορίσει την μελλοντική μας πορεία. Πρέπει να γίνουμε ξανά και να είμαστε ισχυροί. Πρέπει να είμαστε ενωτικοί. Πρέπει να είμαστε εξωστρεφείς. Πρέπει να είμαστε ισχυροί σύμμαχοι αλλά και οι σύμμαχοι να είναι ισχυροί με εμάς. Έτσι λοιπόν στο σταυροδρόμι που θα πάρουμε ας πορευτούμε για το πραγματικό καλό της Ελλάδας.
Η Τουρκία τελικά θα πρέπει να κατανοήσει τα εξής: Σε ένα δημοκρατικό κράτος, η διαδικασίες είναι απλές. Ακολουθούμε το νόμο. Ακολουθούμε την πολιτική τάξη. Εμπιστευόμαστε τις δικαστικές μας αρχές.
Δεν επιδιώκουμε να αμφισβητήσουμε τα κυριαρχικά δικαιώματα, άλλων κρατών. Δεν δημιουργούμε υποθέσεις. Αλλά ωστόσο ίσως πρέπει να υπενθυμίσουμε τα άλλοτε σύνορα της Ελλάδος που πολύ εύκολα μπορούμε να τα επαναφέρουμε. Έτσι προτείνεται να υπάρχει ώριμος σεβασμός, από το να ρίχνεται λάδι στην φωτιά γιατί δεν ωφελεί.
Η Ελλάδα τελικά θα βρει λύσεις. Και για το προσφυγικό. Μπορούμε να δημιουργήσουμε και άλλους Έλληνες και φιλέλληνες. Είναι έμφυτη σε εμάς η ανθρωπιά. Είναι έμφυτη η φιλοξενία. Αν και λαβωμένοι οικονομικά, θα ορθοποδήσουμε. Θα ξαναχτίσουμε. Με περισσότερους Έλληνες και φιλέλληνες. Καθώς σαν την Ελλάδα υπάρχει μόνο μια, γείτονα αλλά και φίλη χώρα.
*Ο Δρ. Μάριος Παναγιώτης Ευθυμιόπουλος είναι Επίκουρος Καθηγητής Ασφάλειας και Στρατηγικής Αμερικανικό Πανεπιστήμιο των Εμιράτων
Τα όσα γράφονται παραπάνω είναι ανεξάρτητες, προσωπικές σκέψεις και ιδέες.
