Τελικά αρκούσε ένα χοντροκομμένο και προφανώς στημένο ρεπορτάζ αλλά από ένα διεθνές έγκυρο ενημέρωσης εν προκειμένω το BBC για να αποδείξουμε και πάλι πόσο Ελλαδιστάν είμαστε, ένα μικρό χωριό κουτοπόνηρων που ανά πάσα στιγμή μπορούν να μας σύρουν στην φαγωμάρα και τον αλληλοσπαραγμό.
Το περιβόητο ρεπορτάζ για τη δήθεν καταπιεσμένη «Μακεδονική μειονότητα» στην Ελλάδα κατάφερε να γίνει αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης αφού θεωρήθηκε μεγάλη ευκαιρία για τα κόμματα της αντιπολίτευσης να επαναφέρουν το ζήτημα της Συμφωνίας των Πρεσπών η οποία πουλάει – όπως λένε στις ιστοσελίδες κάνει πολλά κλίκ – στους «πελάτες» ψηφοφόρους.
Δεν έχει σημασία που το ρεπορτάζ έβγαζε «μάτι» από μακριά ότι ήταν στημένο και αντί να αναρωτηθούν όλοι από ποιον και γιατί, το χρησιμοποίησαν αμάσητο για να βγουν ανακοινώσεις – καταγγελίες και να γίνουν περισπούδαστες δηλώσεις.
Άλλωστε είχε το περίβλημα του έγκυρου ΜΜΕ όπως είναι γενικά το BBC οπότε δε χρειάζεται κάτι άλλο.
Επειδή όμως το θέμα των «στημένων» ή των fake δεν είναι σημερινό αλλά ειδικά τα τελευταία χρόνια διαπρέπει αρκεί να θυμίσουμε ορισμένες περιπτώσεις που αφορούν τα περιβόητα μεγάλα και έγκυρα ΜΜΕ: Μόλις πριν λίγους μήνες και συγκεκριμένα τον περασμένο Δεκέμβριο αποκάλυψη με τον «σούπερ σταρ της γερμανικής δημοσιογραφίας» Κλάους Ρελότσιους, που παραδέχτηκε πρόσφατα ότι παραποιούσε σε μεγάλο βαθμό ρεπορτάζ του.
Και που τα έκανε αυτά; Μα στο διεθνώς γνωστό και έγκυρο Der Spiegel για τα οποία μάλιστα βραβεύτηκε πολλάκις.
Ένα από τα βραβεία μάλιστα το πήρε για συνέντευξη από ένα αγόρι στη Συρία το οποίο ακόμα το ψάχνουν. Κάθε ομοιότης είναι τυχαία.
Για να μην ξεχάσουμε την περιβόητη BILD που «αποδείκνυε» με ρεπορτάζ πόσο τεμπέληδες και καλοπερασάκηδες είμαστε οι Έλληνες που τρώμε τα λεφτά των Ευρωπαίων φορολογούμενων.
Για να μην αναφερθούμε και για τις ντόπιες περιπτώσεις όπως με κάποιες «έγκυρες» κυριακάτικες εφημερίδες πριν λίγα χρόνια που είχαν γράψει και ρεπορτάζ με επίσημες δηλώσεις και πηχυαίους τίτλους από διεθνή συνάντηση η οποία όμως είχε …αναβληθεί.
Το θέμα μας στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι ποιος είναι υπέρ ή κατά της Συμφωνίας και ποιος έχει δίκιο αν είναι ή δεν είναι εθνικά επιζήμια ή μεγάλη διπλωματική επιτυχία. Οι γνώμες και οι απόψεις εδώ και καιρό έχουν καταγραφεί έχουν ειπωθεί και τελικά μόνο ο χρόνος θα αποδείξει ποιος είχε ή δεν είχε δίκιο.
Η ιστορία όμως ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα της χώρας να αναμασάει οτιδήποτε δημοσιεύσει ξένο ΜΜΕ και μάλιστα για εθνικό ζήτημα και να το αναπαράγει για να το χρησιμοποιήσει ως «όπλο» ενάντια στον αντίπαλό του. Και αυτό το πόσο επικίνδυνο είναι τελικά για τα συμφέροντα της χώρας.
Και δε μιλάμε μόνο για τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και για το κυβερνών κόμμα το οποίο επιδίδεται εδώ και καιρό στην ίδια ακριβώς τακτική από την άλλη πλευρά.
Αυτή η πολύ φτηνή πολιτική αντιπαράθεση το μόνο που πετυχαίνει είναι τον αυτοεξευτελισμό των πολιτικών και την αποστροφή από τους πολίτες της χώρας.
Δυστυχώς δεν είναι νέο φαινόμενο και οι πολιτικοί ταγοί της χώρας συνεχίζουν να αποδεικνύουν ότι δεν έχουν αλλάξει μυαλά παρά το γεγονός ότι η χώρα έχει πληρώσει αυτές τις πολιτικές τακτικές της μη συνεννόησης και της λογικής να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου.
