Η φρίκη της καταστροφής έκανε έντονα κατανοητό στον πρωθυπουργό σε ποιούς μπορεί να στηρίζεται ο κρατικός μηχανισμός, κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τα Σώματα Ασφαλείας και τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Η πρόσφατη καταστροφή στην Αττική από τις πυρκαγιές ανέδειξε με δραματικό τρόπο την κυβερνητική ανεπάρκεια. Κατέδειξε όμως και τον επικοινωνιακό τακτικισμό τόσο από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ όσο και από την πλευρά ΑΝΕΛ – Καμμένου.
Από τη μια πλευρά – ΣΥΡΙΖΑ- είχαμε έναν “επικοινωνιακό καταιγισμό” δηλώσεων και ζωντανής – ελεγχόμενης παρουσίας σε συνδυασμό με μια συντονισμένη επίθεση σε κάθε επικριτή της κυβερνητικής πολιτικής. Αφού έβγαλαν στο φώς μια σειρά από θεωρίες συνομωτικής δράσης, βρήκαν ενόχους στους τηλεοπτικούς σταθμούς και στις αυθαιρεσίες των νεκρών της τραγωδίας, αποφάσισαν να πάρουν και μέτρα για την ανακούφιση των πληγέντων. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει από τη σειρά των ενεργειών την έλλειψη κατανόησης της πραγματικότητας από την πλευρά εκείνων που έχουν την ευθύνη της επικοινωνιακής πολιτικής στο κυβερνών κόμμα.
Ανταγωνιστικά σ’ αυτή την επικοινωνιακή τακτική, αλλά με άλλο στυλ, ο ΥΕΘΑ Πάνος Καμμένος, αντιλαμβανόμενος εν μέρει πως οι Ένοπλες Δυνάμεις έσωσαν και το γόητρρο της κυβέρνησης αλλά και του ιδίου προσωπικά, έψεξε τους Έλληνες για την τάση για παρανομία. Λες και ο ίδιος που εκλέγεται από το 1993 βουλευτής και έχει διατελέσει σε κυβερνητικές θέσεις ήταν αμέτοχος τουλάχιστον στην ανοχή της παρανομίας. Η αυταπάρνηση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων του έδωσε προσωρινό συχωροχάρτι για τη στάση του αυτή.
Η φημολογία για ανασχηματισμό που αναπτύχθηκε από εχθές και το πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα στη χθεσινή επίσκεψη στον τόπο της τραγωδίας φανερώνουν πολλά. Στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού δήλωνε εχθές πως ο ίδιος φέρει βαρέως τόσο τον τρόπο που κάποιοι του πρότειναν να διαχειριστεί επικοινωνιακά την τραγωδία αλλά και το γεγονός πως αισθάνεται παγιδευμένος από μια πολιτική άκρως αντίθετη στην όποια ιδεολογική του τοποθέτηση.
Η συνεχής αντιφατική λήψη αποφάσεων ενάντια στην όποια ιδεολογική ρητορική του, είναι ο προφανές πλέον πως τον έχει πλήρως αποδιοργανώσει. Το υπουργικό συμβούλιο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, έχει εξελιχθεί σε σύναξη ανθρώπων χωρίς καμία συνάρτηση μεταξύ τους και κυρίως χωρίς κανένα τρόπο συνεννόησης και κανένα πνεύμα συνεργασίας.
Το στενό περιβάλλον του πρωθυπουργού, στο οποίο περιλαμβάνεται και η σύζυγός του, έχει πάρει αποστάσεις από τις τελευταίες ενέργειές του. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε σε πρόσωπο απολύτου εμπιστοσύνης του πως “τα παιδάκια που χάθηκαν είχαν την ηλικία των δικών μου”.
Φαίνεται πως κάτι έχει αλλάξει στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα. Το ερώτημα είναι τι και για ποιό λόγο. Αν ο λόγος είναι η πολιτική του επιβίωση οι επιλογές του δεν είναι πολλές. Θα συνεχίσει να συνεργάζεται με το “Πράττω” – Κοτζιάς και Σία, θα συμβιβάζεται με τις απόψεις Σκουρλέτη – Φλαμπουράρη, θα συνδιαλλεγεται με τον Πάνο Καμμένο και θα ανέχεται την “πατριωτική” ρητορική του και τα επικοινωνιακά του “σόου”.
Αν τώρα αυτή η αλλαγή οφείλεται σε μια ρεαλιστική διαφοροποίηση της στάσης του, είτε γιατί πλέον κατανοεί πως ο δρόμος που έχει πάρει είναι καταστροφικός και για τον ίδιο αλλά και για τον τόπο, τότε θα πάρει αποφάσεις που θα ταράξουν τα νερά σε πολλά επίπεδα. Αλλά τότε το τέλος της πολιτικής του καριέρας θα είναι πολύ κοντά και μάλιστα με τρόπο “άγριο”.
Αν πραγματικά έχει αφυπνιστεί η συνείδησή του, κάθε άνθρωπος διαθέτει άλωστε, ο δρόμος είναι προδιαγεγραμμένος: Το 85% του υπουργικού συμβουλίου θα πάει σπίτι του, μαζί κι ο κυβερνητικός του εταίρος, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιδράσει έντονα σε μέτρα και αποφάσεις και πολλά θα διαφοροποιηθούν ακόμα και στον τρόπο άσκησης της εξωτερικής πολιτικής.
Η φρίκη της καταστροφής έκανε έντονα κατανοητό στον πρωθυπουργό σε ποιούς μπορεί να στηρίζεται ο κρατικός μηχανισμός, κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τα Σώματα Ασφαλείας και τις Ένοπλες Δυνάμεις.
