Όταν έγινε το πραξικόπηματα στην Τουρκία μερικοί ανόητοι νόμισαν ότι στόχευε στην κατάλυσης της (ανύπαρκτης) Δημοκρατίας στη χώρα, γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου.
Ενώ στην πραγματικότητα επρόκειτο για προσπάθεια αντικατάστασης από μία νέα δικτατορική κυβέρνηση ενός αυταρχικού καθεστώτος, που είχε όμως την έγκριση (στις κάλπες) του 50% του λαού.
Είναι ένα σοβαρό ζήτημα, βεβαίως, εάν το πραξικόπημα ήταν «σικέ», όπως υποψιαζόμαστε πολλοί.
Δηλαδή να το ξεκίνησε ο Ερντογάν και οι υπάλληλοί του, να έχασε τον έλεγχο στην πορεία, και να ξαναπήρε τα ηνία (της κατάστασης) όταν βγήκαν στους δρόμους οι «πολίτες», που στην πραγματικότητα ήταν μέλη των ειδικών αστυνομικών δυνάμεων, που ελέγχονται κατευθείαν από το τουρκικό Προεδρικό Μέγαρο.
Αλλά, σήμερα το θέμα μας δεν είναι αυτό. Ο καθένας έχει τις απόψεις του, που είναι σεβαστές. Στην πραγματικότητα το πραξικόπημα, σικέ ή όχι, έδωσε την ευκαιρία στον Ταγίπ Ερντογάν να καθαρίσει τους αντιπάλους του και να αναδειχθεί επίσημα σε Σουλτάνο.
Το πραξικόπημα ήταν η αιτία για να αλλάξει η πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Αρχικά, και μετά την υπόσχεση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα ότι θα παραδώσει τους οκτώ «πραξικοπηματίες» αξιωματικούς στον Ταγίπ Ερντογάν, οι σχέσεις άνθισαν, έγιναν πιο στενές και φιλικές.
Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς προχώρησε περισσότερο τις σχέσεις σε συνεργασία με τον Τούρκο ομόλογό του, μέχρις ότου ανέλαβε η ελληνική Δικαιοσύνη, την οποία η πολιτική ηγεσία προφανώς θεωρούσε δεδομένη.
“Χαίρομαι που σας βλέπω, και σας βλέπω καλά, ήταν μια δύσκολη περιπέτεια για την Τουρκία. Εμείς από την πρώτη στιγμή πήραμε ξεκάθαρη θέση, εκφράσαμε την αλληλεγγύη της ελληνικής κυβέρνησης και του ελληνικού λαού στον τούρκικο λαό και στην νόμιμη εκλεγμένη κυβέρνηση της Τουρκίας. Η δημοκρατία και η σταθερότητα είναι εξαιρετικά σημαντικές”.
Και στη συνέχεια πήρε πίσω την υπόσχεσή του διότι ήταν φανερό ότι η ελληνική Δικαιοσύνη δεν χωράτευε.
Δείτε την συνέχεια στο mignatiou.com
