Θα καταφέρουν οι τζιχαντιστές ότι δεν κατάφερε το ευρώ; …δηλαδή να ενώσουν την Ευρώπη; Κι αν η Ευρώπη ενωθεί για να αντιμετωπίσει τον τζιχαντισμό αυτό θα γίνει με όρους φασιστικών πογκρόμ; … με γκετοποίηση των μουσουλμανικών πληθυσμών σε πόλεις-στρατόπεδα συγκέντρωσης; … ή με πλήρη στρατιωτικοποίηση του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής στο ισραηλινό πρότυπο;
του Μάκη Ανδρονόπουλου
Χωρίς αμφιβολία η τρομοκρατία του τζιχαντισμού φέρνει την Ευρώπη μπροστά στον καθρέπτη των ίδιων της των αρχών, όσο υποκριτικές κι αν είναι αυτές πλέον. Η χριστιανική, δημοκρατική, φιλελεύθερη, ανοιχτή Ευρώπη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του ελεύθερου αυτοπροσδιορισμού και της ανθρωπιστικής παιδείας δεν μπορεί να κρύβεται άλλο πίσω από το δάκτυλό της.
Η τρομοκρατία των μοναχικών ή μη τσακαλιών που «φεύγουν» για τον ισλαμικό παράδεισο σκοτώνοντας με φορτηγά, με μαχαίρια και -ευτυχώς όχι ακόμα- με φιάλες υγραερίου δεν αντιμετωπίζεται.
Όχι μόνο γιατί οι ευρωπαϊκές υπηρεσίες ασφαλείας ακόμη δεν συνεργάζονται επαρκώς και αυτόματα, όχι γιατί η μία υπηρεσία πάει να τα φορτώσει στην άλλη το κρίμα, ούτε γιατί δεν υπάρχει αποφασιστικότητα, αλλά γιατί η τρομοκρατία αυτού του τύπου δεν είναι προβλέψιμη και η αντίδραση είναι γραφειοκρατική.
Οι 5.000 τζιχαντιστές που έλαβαν τα master τους στο Αφγανιστάν, στη Συρία, στο Ιράκ είναι εδώ με «ιερή αποστολή», «μορφωμένοι», αφοσιωμένοι, παράφρονα αποφασισμένοι. Όσο χάνουν έδαφος εκεί κάτω, θα το κερδίζουν στην Ευρώπη.
Το πρόβλημα είναι τεράστιο και οι κυβερνήσεις το κρύβουν έντρομες. Δεν είναι προετοιμασμένες ούτε ιδεολογικά, ούτε πολιτικά, ούτε επιχειρησιακά, ούτε θεσμικά. Και το χειρότερο, ούτε φιλοσοφικά.
Και δεν είναι μόνο η τζιχαντιστική τρομοκρατία, είναι και το ευρωπαϊκό Ισλάμ που αναπτύσσεται πληθυσμιακά με εκθετικούς ρυθμούς σε μια γερασμένη Ευρώπη.
Οι πρώην αποικιοκρατικές αυτοκρατορίες της Γαλλίας και της Βρετανίας διαθέτουν μεγάλους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που διολισθαίνουν αργά και σταθερά στον φονταμενταλισμό, είτε μέσα από διαδικασίες κοινωνικο-ψυχολογικές και ταυτοτικές που πυροδοτεί η μονεταριστική παγκοσμιοποίηση, είτε από υποταγή στους νεοπαγείς φονταμενταλιστές ηγέτες των κοινοτήτων.
Η Γερμανία διαθέτει 3 εκατ. Γερμανούς Τούρκους και ο Ερντογάν είναι παράγοντας του εκλογικού αποτελέσματος. Η σαρία εφαρμόζεται εκεί που δεν το περίμενε κανείς, οι μαυροφορούσες κοπέλες με τα χιτζάμπ δουλεύουν στα mall, οι τρομεροί γενειοφόροι με τις κελεμπίες κυκλοφορούν παντού, το Καλαί μετακόμισε στο Παρίσι, στην Αγγλία 9 δήμοι έχουν δήμαρχο μουσουλμάνο (Λονδίνο, Οξφόρδη, Λούτον, Σέφιλντ, Μπίρμιχαμ, Λιντς, Ολντχαμ, Ρότσντέιλ, Μπλάκμπουρν) και 3000 τζαμιά…
Όλα αυτά δεν είναι πια το υπηρετικό προσωπικό από τη Τζαμάικα, ούτε η μαυρούλα που είχε ο βαρώνος δουλικό στην κουζίνα για να ξαλαφρώνει.
Όλα αυτά είναι άνθρωποι, περιφρονημένοι και καταπιεσμένοι που προσαρμόστηκαν, αλλά δεν ενσωματώθηκαν ποτέ (πλην εξαιρέσεων) και σήμερα, προβάλουν μια νέα ταυτότητα μέσα στην Ευρώπη που ζουν για τρίτη, τέταρτη γενιά στηριζόμενοι στο ευρωπαϊκό κεκτημένο.
…Ε! υπάρχει και το μεταναστευτικό ρεύμα που δεν σταματά, κι ακόμη δεν έχουμε το οικολογικό μεταναστευτικό τσουνάμι που υπονομεύει η μωρία του Τραμπ και της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας.
Εφιάλτης 1ος:Δεν θα αργήσει λοιπόν να δούμε στις πόλεις μας Νύχτες των Κρυστάλλων από αγριεμένους σκίνχεντς ή παραστρατιωτικές ομάδες να οργανώνουν φασιστικά πογκρόμ.
Ήδη είχαμε ένα μοναχικό τέτοιο κρούσμα (επίθεση σε τζαμί με αυτοκίνητο), αλλά ως γνωστόν, αυτού του τύπου τα φαινόμενα συναντιούνται με το οργανωμένο έγκλημα και χρηματοδοτούνται από αδιανόητα συμφέροντα και αναπτύσσονται εκθετικά, ιδιαίτερα εκεί που η λιτότητα, η αφαίμαξη και αποσάθρωση των μεσαίων στρωμάτων είναι ολοκληρωτική.
Η λευκή ικανότητα παραγωγής φρίκης, όπως έχει αποδειχθεί περίτρανα ιστορικά, δεν έχει όρια. Μπορεί ακόμη και την «βιομηχανική» σύλληψη του Ολοκαυτώματος να την κάνει να φαίνεται σαν παιγνιδάκι…
Εφιάλτης 2ος:Ήδη οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί αυτογκετοποιούνται. Η Μασσαλία θεωρείται «πρωτεύουσα του Μαγρέμπ. Στις Βρυξέλες, στο Παρίσι και σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις υπάρχουν τεράστια γκέτο όπου η αστυνομία δεν μπαίνει, γιατί δεν μπορεί να μπει.
Μόλις αρχίσει ο πρώτος εφιάλτης, πολλοί φιλήσυχοι μουσουλμάνοι θα ενταχθούν για προστασία στα γκέτο που όλο και θα επεκτείνονται ή θα δημιουργήσουν νέα. Τα γκέτο αυτά θα στρατιωτικοποιηθούν από τους τζιχαντιστές, θα γίνουν μικρές Γάζες.
Εφιάλτης 3ος: Όταν πια οι δύο αυτοί εφιάλτες δεν θα είναι στον ύπνο μας, αλλά στο ξύπνιο μας, θα ξυπνήσουν και οι κυβερνήσεις και θα εξουσιοδοτήσουν τον στρατό να βάλει τάξη, θα αλλάξουν τους δημοκρατικούς θεσμούς, οι πολίτες θα χάσουν δικαιώματα και ελευθερίες για το καλό τους και την ασφάλειά τους, θα γίνουν αγριότητες και αιματηρές εκκαθαρίσεις και μόλις ηρεμίσουν τα πράγματα, θα συνειδητοποιήσουμε ότι τα λευκά χριστιανόπουλα, αγόρια και κορίτσια, θα πηγαίνουν για στρατιωτική εκπαίδευση (ανθρωπιστικές επιχειρήσεις μέσα στη πόλη) από 18 χρονών (ίσως και από τα 16) και τα ζευγαράκια θα είναι στα υπαίθρια καφέ με τα ούζι να κρέμονται από την καρέκλα τους.
Παραίσθηση: Χωρίς αμφιβολία η συντριπτική πλειοψηφία των μουσουλμάνων στην Ευρώπη θέλει να ζήσει μια κανονική ζωή, αλλά αυτή την εποχή είναι δύσκολο να αγιάσεις. Η ιδέα ότι αυτοί οι άνθρωποι, η πλειοψηφία, θα αντιδράσει και θα απομονώσει τους τζιχαντιστές μάλλον είναι παραίσθηση.
Όχι γιατί δεν υπάρχουν, ειδικά νέοι, που τους περιφρονούν και αντιδρούν, αλλά γιατί είναι δύσκολο να οργανωθούν και να τους παραδώσουν στο κράτος για εγγενείς ισλαμικούς, αλλά και οικογενειακούς λόγους. Η δημοκρατική ελπίδα της εσωτερικής αυτοκάθαρσης του ευρωπαϊκού Ισλάμ μοιάζει όλο και περισσότερο με παραίσθηση. Η τρομοκρατία των φονταμενταλιστών και των τζιχαντιστών μέσα στα γκέτο κυριαρχεί. Έχουμε αρχίσει να το βλέπουμε αυτό και στην Ελλάδα, στα στρατόπεδα «φιλοξενίας» των μεταναστών.
Υπάρχει διέξοδος;
Ίσως. Όμως αυτή προϋποθέτει άμεση δράση βάση ενός μεγάλου σχεδίου «υψηλής πολιτικής» και κυρίως μια άλλη Ευρώπη όπου τα κράτη δεν θα υπηρετούν τους τραπεζίτες, αλλά τις κοινωνίες τους.
