Πρωθυπουργός και Αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέσα σε μια εβδομάδα και με επίκεντρο την 83η ΔΕΘ διασταύρωσαν τα ξίφη τους και άπλωσαν και οι δύο τα χαρτιά και τα προγράμματά τους στον εξαντλημένο ελληνικό λαό ξεκινώντας «ανένδοτο» αγώνα μέχρι τις εκλογές.
Τόσο στις ομιλίες όσο και στις συνεντεύξεις στη Θεσσαλονίκη Τσίπρας και Μητσοτάκης ανέδειξαν αμφότεροι τις ιδεολογικές και άλλες διαφορές που έχουν και με αυτές έκαναν ξεκάθαρο ότι θα επιδιώξουν να πείσουν τους ψηφοφόρους.
Το δίλλημα που έχουν θέσει πλέον ανοιχτά δεν είναι απλά διαχειριστικό της εξουσίας αλλά του νέου μοντέλου που θέλουν να ακολουθήσει η χώρα στη μεταμνημονιακή εποχή.
Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί πλέον να εμφανιστεί μεταμνημονιακός και οι εξαγγελίες του στοχεύουν καθαρά να επανακαθορίσει το αριστερό του προφίλ που έχει δεχτεί ισχυρά πλήγματα.
Επιδιώκει να διορθώσει αδικίες και να επικεντρωθεί στην κοινωνική πολιτική ελάφρυνσης των βαρών στα αδύναμα στρώματα της κοινωνίας. Βέβαια τα όσα θετικά εξήγγειλε μπορεί να αποδειχτούν άνευ σημασίας αν δεν πετύχει το εμβληματικό πλέον μέτρο της ακύρωσης της μείωσης των συντάξεων μέσω της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς. Η αδυναμία να υποσχεθεί την ακύρωση του λόγω των «ελεγκτών-θεσμών» που δεν έδωσαν ακόμα έγκριση θόλωσε αρκετά τα όσα εξήγγειλε.
Έχει όμως ένα τεράστιο πλεονέκτημα στα χέρια του: Τη διακυβέρνηση της χώρας. Κάτι που του δίνει τη δυνατότητα μέσα στους επόμενους μήνες να τα εφαρμόσει και να αποδείξει ότι οι εξαγγελίες δεν ήταν υποσχέσεις και παροχές.
Βέβαια το Σαββατοκύριακο ο Κυριάκος Μητσοτάκης του έδωσε ένα ακόμα πλεονέκτημα που θα χρησιμοποιήσει απευθυνόμενος σε αριστερούς και κεντροαριστερούς ψηφοφόρους: Η ιδεολογική διαφορά με το κόμμα της ΝΔ και το «νεοφιλελεύθερο» μοντέλο όπως καταγγέλουν ότι εξήγγειλε ο Κ. Μητσοτάκης. Κάτι που του δίνει το δικαίωμα να εμφανιστεί ξανά ως «αριστερός» και θέσει ξεκάθαρα διλλήματα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν μη τι άλλο ανέδειξε ότι έχει τη δική του ιδεολογική πλατφόρμα για την επόμενη ημέρα της χώρας, ξεκάθαρη και διακριτή όχι μόνο από αυτή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από αυτή της ΝΔ του Κ. Καραμανλή.
Οι κρυστάλλινες θέσεις που παρουσίασε για ευαίσθητους τομείς όπως ασφαλιστικό, εργασιακά, δημόσιο, εκπαίδευση, αυτοδιοίκηση, δικαιοσύνη και κυρίως οικονομία αν μη τι άλλο του επιτρέπουν να υποστηρίξει ότι έχει δικό του πολιτικό αφήγημα για το μέλλον της χώρας. Αποτέλεσαν και μια ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν σύρεται μόνο από την ατζέντα που θέτουν οι ακραίες φωνές που έχει στο κόμμα του.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι αν μπορεί να πείσει πλατιές λαϊκές μάζες για τα όσα εξήγγειλε καθώς πολλά από αυτά δεν είναι σίγουρο ότι είναι ικανά να συγκινήσουν ιδιαίτερα τα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα.
Και φυσικά το μειονέκτημα είναι ο χρόνος μέχρι τις εκλογές που δίνει χώρο στον Α. Τσίπρα να έχει τις πρωτοβουλίες των κινήσεων αλλά και οι μικρές και μεγάλες εμπλοκές στελεχών της ΝΔ σε οικονομικά σκάνδαλα.
Η μάχη που θα ακολουθήσει τους επόμενους μήνες θα είναι αδυσώπητη και τα χτυπήματα εκατέρωθεν θα είναι απανωτά. Είναι σίγουρο, ότι η επαναφορά του δικομματισμού στην πολιτική σκηνή η οποία είχε ακυρωθεί τα χρόνια της κρίσης θα φέρει και πάλι τις παλιές ημέρες της ακραίας πόλωσης.
