Τις χειρότερες στιγμές εργασιακής ανασφάλειας ζούν τα Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που μέχρι χτές άκουγαν πως είναι η ραχοκοκαλιά του στρατεύματος.
Με τι καρδιά ξεκινάει άραγε κανείς από το σπίτι του για την δουλειά του όταν ξέρει ή καλύτερα όταν δεν ξέρει αν θα περάσει και αύριο την την ίδια πόρτα, αν θα επιστρέψει το απόγευμα με κομμένα τα φτερά, αν θα πρέπει να εξηγήσει τα ανεξήγητα σε σύζυγο και παιδιά;
Να μην ξέρεις αν είσαι εργαζόμενος ή προς απόλυση και να ζείς ζωή με το…κόμματι μέρα με την μέρα, ώρα με την ώρα, με την αγωνία κάθε στιγμή να πραγματοποιηθούν οι χειρότεροι εφιάλτες σου.
Μια κατάσταση γνώριμη, η οποία μάλιστα δείχνει να ευχαριστεί την κυβέρνηση, για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα αλλά μέχρι χτές πέρα από κάθε φαντασία για τον στενό πυρήνα του κράτους.
Και όμως εδώ και υπέραρκετο καιρό για να πάρει πρωτοβουλίες η κυβέρνηση, αυτή την κατάσταση βιώνουν ΕΜΘ και ΕΠΟΠ οι οποίοι κινδυνεύουν ξαφνικά από εναν ξεχασμένο νόμο του 1974 (!!!) ο οποίος προβλέπει αποστρατείες στα 54 και 50 έτη ηλικίας στον βαθμό του Ανθυπασπιστή και του Υπαξιωματικού.
Είναι, να θυμήσουμε, οι ίδιοι άνθρωποι που καθημερινά ακούν πως αποτελούν την ραχοκοκαλιά του στρατεύματος, που έχουν αποκτήσει πείρα σε δύσκολες συνθήκες, που είχαν ακούσει από την κυβέρνηση πως θα μεριμνήσει να αποκτήσουν και τον «Στρατηγό» τους ως ένδειξη ικανοποίησης για την προσφορά τους.
Άραγε σε αυτό το πολυνοσμοσχέδιο της κυβέρνησης που ψηφίζεται την Δευτέρα περιέχοντας άρθρα για ότι πετάει, κολυμπάει και περπατάει ήταν τόσο δύσκολο, αν πραγματικά το ήθελαν, στο ΥΠΕΘΑ, να είχε ρυθμιστεί αυτό το θέμα;
