Γράφει ο Στέλιος Φενέκος, Υποναύαρχος ΠΝ ε.α.
Όπως αποκαλύφθηκε και δημοσιεύθηκε πλέον σε όλα τα ΜΜΕ, στις αρχές Μαρτίου Αμερικανοί αξιωματούχοι συνέταξαν λίστα κυρώσεων κατά του Αμπράμοβιτς, όπως έκανε και η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Όμως όταν ήρθε η ώρα να ανακοινωθούν, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου ζήτησε από το υπουργείο Οικονομικών να σταματήσει. Και αυτό γιατί όπως δημοσιεύθηκε στην Wall Street Journal, o Ζελένσκυ ζήτησε από τον Τζο Μπάιντεν, να αναβάλλει την επιβολή των κυρώσεων στον Αμπράμοβιτς, γιατί μπορεί να αποδειχθεί σημαντικός μεσάζοντας στις ειρηνευτικές συνομιλίες.
Ακόμη χειρότερα:
Η εκπρόσωπος του ΣΕΑ του Λευκού Οίκου Έμιλυ Χόρν επιβεβαίωσε έμμεσα το γεγονός απαντώντας στο ερώτημα ως εξής: «Δεν πρόκειται να ανακοινώσουμε ιδιωτικές συνομιλίες μεταξύ του Προέδρου Μπάιντεν και του Προέδρου Ζελένσκι».
Η δε εκπρόσωπος του Αμπράμοβιτς δήλωσε εκ μέρους του: «Για τις διαπραγματεύσεις, και προς το συμφέρον της επιτυχίας τους, δεν είναι χρήσιμο να σχολιάζουμε τη διαδικασία ούτε την ανάμειξη του κ. Αμπράμοβιτς».
Άκουσον – Άκουσον, ο Ρώσος ολιγάρχης, ο οποίος τελεί υπό καθεστώς έρευνας για την περιουσία του και τις χρηματοοικονομικές του πράξεις ανακηρύσσεται σε προσωπικότητα διεθνούς κύρους, μεγαλύτερου μάλιστα κύρους από τους ηγέτες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και μπορεί να αναλάβει ρόλο διεθνούς διαπραγματευτή, με την βούλα του Μπάϊντεν, για να λύσει το “δυσεπίλυτο” για τον Δυτικό κόσμο Ουκρανικό ζήτημα.
Δηλαδή όλος ο κόσμος θα καταλήξει να εξαρτάται από τον Αμπράμοβιτς και το διεθνές του κύρος για να μην καταστραφεί μία ολόκληρη χώρα και να αποτραπεί ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος, που εκτιμά ο Ζελένσκυ ότι θα γίνει εάν αφεθεί η Ουκρανία μόνη της να αντιμετωπίσει τον Πούτιν;
Δηλαδή Διεθνείς Θεσμοί, Δημοκρατικές εξουσίες, αρμοδιότητες, ηγέτες, όλα και όλοι εξευτελίζονται συνειδητά εάν αποδεχθούν το παράδοξο (κατ ελάχιστο) αίτημα του Ζελένσκυ ο οποίος στηρίζει πλέον τις ελπίδες του στον Αμπράμοβιτς.
Ελπίζω να καταλάβει ο Δυτικός κόσμος αλλά και οι Διεθνείς θεσμοί το μέγεθος της γελοιότητας αυτής, και να ξυπνήσουν από την παθητική παρακολούθηση της καταστροφής της Ουκρανίας και να επεξεργασθούν γρήγορα ένα ρεαλιστικό σχέδιο ειρήνευσης, γιατί ο πόλεμος και η ειρήνη δεν αφορούν μόνο την Ουκρανία αλλά τον κόσμο ολόκληρο, όπως αποδεικνύεται καθημερινά όλο και χειρότερα.
Και ελπίζω να μην γελοιοποιηθούν ακόμη περισσότερο λόγω ανεπάρκειας, καταλήγοντας να αποδεχθούν το αίτημα και ακόμη χειρότερα, να μη καταλήξουν να δώσουν το Νόμπελ Ειρήνης στον Αμπράμοβιτς.
Περισσότερα άρθρα από το Στέλιο Φενέκο:
